Τετάρτη 17 Μαρτίου 2010

Έεεελα, δεν το πιστεύω!

Η γνωστή ξανθιά πορνο-πρωταγωνίστρια σε συνέντευξη -πού οδεύει η δουλίτσα μας;- στην καστανή Τατιάνα Στεφανίδου παραδέχτηκε ότι το περιεχόμενο του dvd που κυκλοφόρησε ήταν επαγγελματική δουλειά για την οποία προπληρώθηκε. Πως να διαχειριστώ αυτή την "αναπάντεχη" πληροφορία; Μας είπε ψέματα αυτό το κορίτσι; Μας εμπαίζει εδώ και 15 μέρες; Όχι, δεν το πιστεύω, δεν είναι δυνατόν! Δεν θα το έκανε ποτέ αυτό.
Οκ, κάναμε πλάκα, αλλά σας προτρέπω και σας θερμοπαρακαλώ: ελάτε να μετρήσουμε μαζί πόσα εγκεφαλικά κύτταρα μάς έκαψαν και πόσα διασώθηκαν από αυτό το ολοκαύτωμα. Πολύ φοβάμαι ότι ο αριθμός των εγκεφαλικών μου κυττάρων μειώνεται δραματικά με όλα όσα συμβαίνουν και ανησυχώ. Σοβαρά.
Για να συνειδητοποιήσουμε τί έχει συμβεί, σας παραθέτω τα γεγονότα. Η γνωστή πορνο-ξανθιά, αφού γύρισε την αισθησιακή -κομψός χαρακτηρισμός- ταινία με τον διεθνούς φήμης Γάλλο πορνοστάρ Ίαν Σκοτ, έβγαινε σε παράθυρα συντετριμμένη (μετά την κυκλοφορία) δηλώνοντας πως ήταν μια προσωπική της στιγμή, η οποία αποτελεί προϊόν υποκλοπής και νιώθει ντροπή. Μετά από αυτά, ανακοίνωσε το γάμο της με επιχειρηματία, βγήκε σε εκπομπή στο tv Μακεδονία, επίσης συντετριμμένη, όπου, για κακή της τύχη, κρυφή κάμερα κατέγραφε τις αντιδράσεις της μετά τη συνέντευξη:"Βγήκα όμορφη; Έπρεπε να κλάψω, ε;"κλπ, ζήτησε να αναλάβει την υπόθεσή της ο Α. Κούγιας - ω, Θέε μου, Θε μου!- και αφού το ΣΔΟΕ έκανε φύλλο και φτερό τα οικονομικά της, αλλά και της εταιρείας παραγωγής, βγήκε στην εκπομπή της Τ. Στεφανίδου να πει την αλήθεια, να απολογηθεί και να μας ζητήσει συγνώμη για τα ψέμματα, γιατί δεν θέλει να μας κοροϊδεύει. Τί ακούμε ρε παιδιά και δεν πέφτουν τα υπέροχα ροζ αυτάκια μας;!
Να πεις εκείνη την ώρα, βάλε ό,τι έχεις από εγκέφαλο να δουλέψει, καλή μου- πού τί να έχει, είναι που 'ναι καμμένο, βάλε και τόσο ντεκαπάζ, πολύ θέλει; Διότι, αν δεν μου το έλεγε, εγώ κι εσείς θα πιστεύαμε ότι την εξαπάτησαν πρώτον, και δεύτερον, είναι κι αυτό που ξυπνάμε και κοιμόμαστε με την έννοια της, που έχει συνδεθεί άρρηκτα η ζωή μας με εκείνη, που έχω έναν καημό τί κάνει η Τζ., κοιμάται, ξυπνάει, "καλοπερνάει"(στη θέση του -α- μπορείτε να βάλετε όποιο φωνήεν σας αρέσει), μου λέει αλήθεια, ψέματα, έχει δουλειά, έχει σύντροφο, την αγαπάνε, της φέρονται όπως της αξίζει και πολλά τέτοια φιλοσοφικού περιεχομένου ερωτήματα που με ταλανίζουν κατά τη διάρκεια της μέρας. Φαντάζομαι κι εσάς. Επομένως, ήταν επιβεβλημένη η ανάγκη να βγει μπροστά στον ελληνικό λαό, να απολογηθεί, να ζητήσει ταπεινά συγνώμη, να αποκαταστήσει την αλήθεια και να δηλώσει πως δεν θέλει να αποτελεί πρότυπο για τα νέα παιδιά. Όχι, μην μας το κάνεις αυτό, ξανθιά μου πορνοκριθάρ'. Αν εσύ δεν αποτελείς, δεν είσαι, ΤΟ πρότυπο, ποιός είναι; Κανείς, έρχομαι να απαντήσω. Σήμερα, η Ελλάδα, όλοι εμείς οι κοινοί θνητοί δεχθήκαμε ένα γιγάντιο πλήγμα. Μείναμε χωρίς πρότυπο. Κλάψτε μαζί μου. Μπορείτε, μην συγκρατείτε άλλο τα καυτά σας δάκρυα που θέλουν να χαρακώσουν κυλώντας τα αλαβάστρινα μάγουλά σας.
Ξαφνικά, μια κοπέλα, που στα 24 είναι λες και έβγαλε μια ζωή στο πεζοδρόμιο, νομίζει ότι είναι κάτι τρομερά σημαντικό, ασχολούνται μαζί της όλα τα κανάλια κι οι εκπομπές, που είτε την αντιμετωπίζουν όπως της αξίζει είτε σοβαρά, συμβάλλουν σ' αυτή της την πεποίθηση. Κι εγώ το κάνω αυτή τη στιγμή, αλλά δεν θα της κάνω τη χάρη να βάλω και το όνομα, ώστε ψάχνοντας πόσοι ασχολήθηκαν μαζί της να προσθέσω άλλον έναν αριθμό και ένα τεράστιο στήριγμα στο υπερεγώ της. Ένα πρωί θα ξυπνήσει και η όποια ομορφιά -που μόνη της καταστρέφει- θα έχει εξαφανιστεί, δεν θα "πουλάει" -ό,τι κι αν σημαίνει αυτό- με αποτέλεσμα να μείνει μόνη, για τους άλλους είναι ακόμη ένα προϊόν και στα προϊόντα πάντα βγαίνει ένα καλύτερο, νεότερο και βελτιωμένο. Τότε, όταν για όσους τη θυμούνται θα είναι ανέκδοτο, μπορεί να έχει κάνει οικονομίες από τα υπέρογκα ποσά που έχει ως απολαβές τώρα, ώστε να μην έχει πρόβλημα διαβίωσης, αλλά δεν θα έχει κάτι πολύ σημαντικό. Αξιοπρέπεια. Αξιοπρέπεια και σεβασμό. Δεν είναι νεανική επιπολαιότητα η όλη της συμπεριφορά, είναι έλλειψη αξιοπρέπειας και αυτοσεβασμού. Η ελευθερία δεν ταυτίζεται με την ελευθεριότητα, όπως ο κεραυνός με την αστραπή. Ο ήχος μπορεί να αργεί, αλλά σε κάνει να σείεσαι και να φοβάσαι, η λάμψη έρχεται γρήγορα, μοιάζει εντυπωσιακή, αλλά σε καίει επίσης γρήγορα. Ανάλογα με το πώς αποφασίζεις να ζήσεις και το πού δίνεις βάρος, πρέπει να είσαι προετοιμασμένος να δεχθείς τα αποτελέσματα ή τις συνέπειες.
Ο φόβος, άλλωστε, φυλάει τα έρμα, γιατί αν φύγεις απ' το κοπάδι ή θα σε φάνε οι λύκοι ή θα πρέπει να γίνεις εσύ τσακάλι. Το θέμα είναι...Μπορείς και θα το κάνεις;
Το πρόβλημά μας δεν είναι καμιά και κανένας που αποφάσισε να εξευτελίσει τον εαυτό του και τη ζωή του. Πρόβλημα είναι να νομίζει εκείνος-η ότι συμβαίνει κάτι τέτοιο, ότι μας αφορά κι έχει σημασία για μας. Γιατί πολύ απλά, δεν έχει. Το βασικότερο, όλη μέρα τα μέσα προβάλλουν αυτούς τους ανθρώπους για τους οποίους δεν δίνει δεκάρα κανείς. Ε, εντάξει 19,90 ευρώ τα έδωσαν κάποιες χιλιάδες για να δουν, λίγο από χαβαλέ, λίγο από την περιέργεια που είναι στη φύση του ανθρώπου, λίγο γιατί κι οι λάτρεις του πορνό ουκ ολίγοι είναι, να το το ξεπούλημα. Αλλά αυτά υπάρχουν για να γελάμε, να κουτσομπολεύουμε και να ξεχνάμε την πίκρα μας με τον ΟΟΣΑ που πιέζει για μείωση του βασικού μισθού και το πώς θα πληρώσουμε τους λογαριασμούς, τα έξοδα που τρέχουν, το σούπερ μάρκετ, τις δόσεις των δανείων, τα ενοίκια, πώς θα ζήσουμε εν ολίγοις, που και τη ζωή ξεφτίλα την έκαναν, πολλοί, γνωστοί, διάφοροι. Λίγο την κατάθλιψη πάμε να γλιτώσουμε και πέφτουμε πάνω στην πετριά του άλλου.
Καθόμαστε μπροστά σε μια οθόνη τηλεόρασης να ακούσουμε τη δημόσια απολογία και συγνώμη μιας ξανθιάς κοπέλας, που θεωρεί υποχρέωση για τις δημόσιες σχέσεις της να το κάνει, την ώρα που ακόμη κι ο πρωθυπουργός κάνει ασύστολα απάνθρωπες περικοπές κι όχι μόνο δεν μας ζητάει συγνώμη, αλλά σε λίγο θα του λέμε κι ευχαριστώ.
Όχι, δεν έγινε το μυαλό μας ακόμη φλαμπέ, ούτε κουρκούτι, ούτε αφρόγαλα, όσο κι αν προσπαθούν παραμένει μετά δυσκολίας μυαλό. Η ζωή εξευτελίζεται, όταν εξευτελίζουμε την αξιοπρέπεια και το πνεύμα μας. Ακόμη, δεν το έχουμε κάνει. Ας μην αφήσουμε να συμβεί. Επειδή κάποιοι πιστεύουν πως είμαστε ανόητοι δεν σημαίνει πως είμαστε κιόλας.
Τα μυαλά είναι σαν τις λάμπες, όταν είναι αναμμένα δίνουν φως, αλλά αν παίζεις συνέχεια μαζί τους καίγονται εύκολα. Με μια μικρή διαφορά, μπορεί μυαλό κυριολεκτικά να μην αλλάζεις, αλλά έχει δικλείδες ασφαλείας, να επαναλειτουργεί και να επαναπρογραμματίζεται.
Μυαλά αναμμένα, ποτέ νικημένα, αγαπητοί μου!