Δευτέρα 13 Σεπτεμβρίου 2010

Άντε, γιατί με την εξεταστική χάσαμε τον εαυτό μας...


Δεν φαντάζεστε τί βρίσκει κανείς αν ψάξει λίγο για ν' αδειάσει το μυαλό του από τα "πρέπει" και τα όρια του χρόνου. Άτιμο πράγμα κι ο χρόνος, άλλοτε βιάζεται να φύγει, να χαθεί κι άλλοτε, τότε που θες να περάσει γρήγορα, μένει σαν να θέλει να σ' εκδικηθεί. Τελοσπάντων...
Σήμερα, 13 Σεπτέμβρη έχει τα γενέθλιά του ο Ηλίας, ο ξάδελφός μου και στην ευχή:"Καλώς ήρθες στο κλαμπ μου, club 21", μου απάντησε με αυθάδεια: "Γερνάμε, ξαδέρφη, γερνάμε...Κλείσαμε τα 21 και προχωράμε". Εντάξει, δίνει ανήμερα γενεθλίων δύο μαθήματα, τη δικαιολογώ την μαύρη μαυρίλα πλάκωσε, αλλά όχι και ΓΕΡΝΑΜΕ!Τώρα ξεκινάει η ζωή, έχουμε τόσα να δούμε, να κάνουμε και κυρίως, να αισθανθούμε...
Έτσι,  γι' αυτό το τελευταίο δηλαδή, περιδιάβηκα τα blogs των φίλων και έπεσα πάνω στην  ποιητική διάθεση της φίλης που με έβαλε σε μεγάλη χαρά! Να ψάχνω ερωτική ποίηση και να τί βρήκα:
Η Αγάπη
Α! τι ωφελεί να καρτεράς όρθιος στην πόρτα του σπιτιού
και με τα μάτια στους νεκρούς τους δρόμους στυλωμένα,
αν είναι νάρθει θε ναρθεί, δίχως να νοιώσεις από πού,
και πίσω σου πλησιάζοντας με βήματα σβημένα
θε να σου κλείσει απαλά με τ' άσπρα χέρια της τα δυο
τα μάτια που κουράστηκαν τους δρόμους να κυττάνε
κι όταν, γελώντας, να της πεις θα σε ρωτήσει: "ποια είμαι εγώ;"
απ' της καρδιάς το σκίρτημα θα καταλάβεις ποια 'ναι.
Δεν ωφελεί να καρτεράς! Αν είναι νάρθει, θε ναρθεί
κλειστά όλα νάναι, αντίκρυ σου να στέκεται θα δεις ορθή
κι ανοίγοντας τα χέρια της πρώτη θα σ' αγκαλιάσει.
Αλλιώς, κι αν είναι ολόφωτο το σπίτι για να την δεχτείς
κι έτσι ως την δεις τρέξεις σ' αυτήν κι ομπρός στα πόδια της συρθείς,
αν είναι νάρθει θε ναρθει, αλλιώς θα προσπεράσει.
Κώστας Ουράνης

Αυτό το ποίημα μ' έκανε να χαμογελάσω, γιατί ομολογώ με ντροπή ότι δεν ήξερα πως αυτή η τόσο συνηθισμένη φράση που μοιάζει λαϊκό απόφθεγμα είναι από το "Αγάπη" του Κώστα Ουράνη. Πάντως, όλως τυχαίως πάντα για κάτι σχετικό με την αγάπη τη χρησιμοποιούσα, σύμπτωση;
Μου έλεγαν δύο αγαπημένες μου φίλες πρίν λίγες μέρες κάτι περί έρωτος και έθεταν χρονοδιαγράμματα (από αγάπη και για αγάπη), εγώ λοιπόν, απαντώ με τον τελευταίο στίχο του Ουράνη, αλλά και με αυτά τα υπέροχα ποιήματα του Πάμπλο Νερούντα:
"Εδώ αγαπώ
Μέσα στα πεύκα ξετυλίγεται ο άνεμος
φωσφορίζει το φεγγάρι πάνω στα φευγαλέα νερά...
...σε ξετυλίγει η ομίχλη μέσα σε ορχηστρικές μορφές
εδώ σ'αγαπώ και μάταια σε κρύβει ο ορίζοντας..."

και το "Πρωί" (απο τα "100 ερωτικά σονέτα"):
''Σ' αγαπάω χωρίς να ξέρω πώς, ούτε πότε ,ούτε από πού
σ'αγαπάω έτσι ίσια χωρίς ...
προβλήματα ούτε αλαζονεία
ετσι σ'αγαπάω γιατί δεν ξέρω ν'άγαπάω αλλιώς
Ετσι μονάχα μ'αυτό τον τροπο όπου ούτε είμαι ούτε είσαι,
τόσο κοντά που το χέρι σου πάνω στο στήθος μου γίνονται ένα
τόσο κοντά που κλείνονται τα μάτια σου με τον ύπνο μου."

Αν έρθει και δεν προσπεράσει, λοιπόν, να είναι έτσι, αλλιώς... καλύτερα ας προσπεράσει. Αυτό το συναίσθημα που σε πλημμυρίζει και σε γεμίζει χαρά και τόσα άλλα όμορφα, αυτό είναι έρωτας.Μόνο αυτό, γιατί όπως λέει ο Αλμπέρ Καμί:
"Πρέπει να έχει κανείς έναν έρωτα, έναν μεγάλο έρωτα, για να του εξασφαλίζει άλλοθι τις αδικαιολόγητες απελπισίες που κυριεύουν όλους μας."

"Αληθινή αγάπη δεν είναι εκείνη που αντέχει το μακροχρόνιο χωρισμό, αλλά εκείνη που αντέχει τη μακροχρόνια οικειότητα." Χέλεν Ρόουλαντ

"Ξέρεις ότι είσαι ερωτευμένος όταν δεν μπορείς να κοιμηθείς επειδή ξέρεις ότι η πραγματικότητα είναι επιτέλους καλύτερη από τα όνειρά σου" Δρ. Σους

"Έρωτας είναι να αγαπάς τις ομοιότητες και αγάπη να ερωτεύεσαι τις διαφορές" Χόρχε Μπουκάϊ

Με έρωτα, αισιοδοξία και την ελπίδα ότι θα μας βρει έτσι όπως πρέπει, όταν πρέπει, σας...καλημερίζω μάλλον, καθώς πήγε 5:16πμ κι έχω και διάβασμα σε λίγο που θα σηκωθώ...
Αλλά χρειαζόμουν λίγη ρομαντζάδα μες σε τόση πεζότητα διαβάσματος.
Πείτε με ονειροπόλα, υπερβολικά ρομαντική, ιδιότροπη, αλλά η αλήθεια είναι μία: Αν δεν αρνείσαι να κοιμηθείς για να μη χάσεις κάθε στιγμή της ευτυχίας που σε κατακλύζει, ή αν δεν κοιμάσαι με ένα χαμόγελο τατουάζ, δεν είναι έρωτας.Κι ό,τι δεν είναι αγάπη ή έρωτας, δεν χωράει στη ζωή μου!Ορθώς;
Υ.Γ. Α! Και κάτι τελευταίο: "Δεν θέλω ρεαλισμό...θέλω μαγεία!" Μπλάνς Ντυμπουά ("Λεωφορείο ο Πόθος", Τένεσι Ουίλιαμς)