Σκληρή μέρα...

Επέτειος μιας μεγάλης απώλειας η σημερινή -σαν σήμερα πριν ένα χρόνο μας άφησε ο Νίκος Παπάζογλου- που γέμισε ξανά με πένθος την μουσική και τους ανθρώπους που αγάπησαν τη φωνή και τον άνθρωπο, με τον θάνατο του Δημήτρη Μητροπάνου.
Έχοντας παλέψει πολλάκις για να ζήσει, παραιτήθηκε σήμερα το πρωί έχοντας κουραστεί ίσως να πολεμά στα 64 του χρόνια. Άφησε ανθρώπους, τους δικούς του, που θρηνούν την απώλειά τους, αλλά και ένα σπουδαίο καλλιτεχνικό έργο που είναι αδύνατον να ξεχαστεί. Αλλά, ούτε εκείνος θα περάσει στη λήθη, μερικοί άνθρωποι απλώς είναι αναντικατάστατοι και ανεπανάληπτοι, ίσως ευτυχώς, ίσως και δυστυχώς...
Για να θυμηθούμε τις δύο φωνές που χάθηκαν την ίδια μέρα με διαφορά ενός έτους και να πούμε ένα αντίο στον Δημήτρη Μητροπάνο...

"Ένα σημάδι στην αγάπη
είναι σημάδι σε μια αθώα γυρισμένη πλάτη,
ένα σημάδι στην ελπίδα
είναι το δάκρυ σου που τρέχει ακόμα και δεν είδα.

Γέλα μου, να σε χαϊδεύω
είμαι εδώ, να μ' ακουμπάς,
σκλήρυνε ο κόσμος έξω
δε σ' ακούει αν πονάς.

Έχω κάτι να σου χαρίσω
πάρ' το μη μου τ' αρνηθείς,
δεν έχω άλλο να σ' αφήσω
θα 'μαι δω αν με χρειαστείς"

Δημήτρης Μητροπάνος- Ένα σημάδι στην αγάπη

Νίκος Παπάζογλου- Κανείς εδώ δεν τραγουδά

Τα σέβη μου.

Υ.Γ. Τί φωνές σίγησαν, τί καλλιτέχνες δημιούργησαν ένα τέτοιο κενό...Τί άνθρωποι δεν ζουν πια...