Ας πάρουμε, όμως, τα πράγματα από την αρχή και την πλευρά του καθένα ξεχωριστά.
Οι χαρούμενοι των εορτών:
Οι δρόμοι ξαφνικά φωτίζονται με εκατοντάδες λαμπάκια σε σχήμα κεριού, αγγέλου, γκι, έλατου, χριστουγεννιάτικης μπάλας, γιρλάντας και άλλα πολλά εορταστικά.
Οι βιτρίνες στολίζονται ανάλογα και κάνουν την εμφάνισή τους κάθε είδους εποχιακά αντικείμενα, αγιοβασιλάκια, χιονάνθρωποι, ελαφάκια, από διακοσμητικά και στολίδια για το δέντρο μέχρι είδη σπιτιού και εσώρουχα! Γιατί τη χαρά της γιορτής την έχουμε μέσα μας (αγαπώ τα κλισέ! Ουπς, φάνηκε ότι ανήκω στην πρώτη κατηγορία ε;).
Βρίσκεις ευκαιρία να κάνεις δώρα σε όσους αγαπάς για να τους χαροποιήσεις, αλλά ας είμαστε ειλικρινείς, για να χαρείς κι εσύ! Χαζεύεις με τις ώρες σε καταστήματα με χριστουγεννιάτικα είδη, αλλά και τεράστια πολυκαταστήματα που σε ζαλίζουν με το πόσα πράγματα υπάρχουν και ξεμυαλίζεσαι χωρίς να μπορείς να αποφασίσεις τι να πάρεις στον καθένα (τα θέλεις όλα).
Τέτοια περίοδο κάθε χρόνο ξεκινούν οι ζαχαροπλαστικές δοκιμασίες (παράδεισος και κόλαση μαζί, εδώ που τα λέμε). Ας μην κοροϊδευόμαστε, δεν θα πάψουμε ποτέ να υποκύπτουμε στην γοητεία και τη σαγήνη των γλυκών, είναι ουτοπική προσδοκία. Τα μελομακάρονα, οι κουραμπιέδες και, για τους μερακλήδες, οι δίπλες είναι τα κλασικά γλυκά που κάθε σπίτι που σέβεται το ταβάνι και τα θεμέλιά του οφείλει να φτιάξει. Η σοκολάτα, όμως, πού είναι; Είναι δυνατόν να λείπει; Όχι, όχι, ποτέ. Να ‘τα λοιπόν τα τρουφάκια που ξεπηδούν μες την πολύχρωμη τρουφίτσα, να ‘τα τα μάφιν και τα cupcake, να’ τες οι σοκολατίνες και τα σπιτικά σοκολατάκια, οι κορμοί σοκολάτας και τα σουφλέ (ε, σοκολάτας φυσικά!). Τα οποία δεν θα φας μόνος! Θα τα μοιραστείς με τους αγαπημένους σου, οικογένεια, φίλους, κλπ, γιατί δεν είναι μόνο ότι είμαστε καλοί άνθρωποι κι έχουμε μπει στο κλίμα, αλλά αν τα φας μόνος θα φτάσει η περιεκτικότητα του σακχάρου στο αίμα σε συγκρίσιμες ποσότητες με όση ζάχαρη θα χωρούσε το καζάνι που έπεσε μικρός ο Οβελίξ…
Με το που πλησιάζει ο Δεκέμβρης ξεκινούν και οι προετοιμασίες για το στολισμό του σπιτιού. Γενική καθαριότητα, στρώσιμο χαλιών, αναζήτηση της κούτας με τα στολίδια και το δέντρο, αλλά και των cd με τα χριστουγεννιάτικα τραγούδια (Frank Sinatra θα πρότεινα, αλλά θα δεχτώ και το χιλιοπαιγμένο Last Christmas των -αμίμητων κομμώσεων- Wham, ξέρω και κάποιους άλλους που θεωρούν χριστουγεννιάτικα κάτι ουρλιαχτά, δεν θα το σχολιάσω) και κλείσιμο ημερομηνίας που θα λάβει χώρα ο στολισμός. Χωρίς τα ανάλογα τραγούδια, στολισμός δεν υφίσταται! Τραγουδάς, χορεύεις, μπαίνεις στην κατάλληλη διάθεση.
Επίσης, ας μην ξεχνάμε, ότι αυτές τις μέρες μπορούμε να είμαστε όσο τρυφεροί και γλυκείς θέλουμε, ακόμη κι όσοι υπό κανονικές συνθήκες δεν είναι, χωρίς να παραξενευόμαστε. Έχουμε δικαίωμα στην αδικαιολόγητη χαρά κι αισιοδοξία, δεν είναι λίγο. Επιστρέφουμε στην παιδική αθωότητα για όσο μας επιτρέπεται.
Με το που φτάνει το πολυαναμενόμενο δεκαπενθήμερο έχουμε διάθεση είτε να μαζευόμαστε σε σπίτια με φίλους και οικογένεια(ανάλογα την οικογένεια, πάντα) και να συζητάμε σκασμένοι στο φαγητό, είτε να βγαίνουμε με τους φίλους μας σχεδόν κάθε μέρα, από μια απλή βόλτα κι έναν καφέ-γλυκό-φαγητό, μέχρι θέατρο, μουσικά live και club (ακόμη και για εκείνους που τα απορρίπτουν συλλήβδην). Ακόμη κι αν βρίσκεσαι ένα βήμα πριν την υπερκόπωση ή την αφωνία, που σημαίνει άλαλο πουλί κλεισμένο σε κλουβί(άσχετο, αλλά είχε κάτι δημώδες που πολύ θα ήθελα να εκτιμηθεί) γινόμαστε γυριστρούληδες και το απολαμβάνουμε.
Πρόκειται, άλλωστε, για μία πρώτης τάξεως ευκαιρία να δεις όλους όσους έχεις χάσει λόγω αναβλητικότητας ή διαφορετικών προγραμμάτων, αλλά θέλεις να δεις.
Οι γιορτές είναι μέρες χαράς, αγάπης, αλλά και απολογισμού, σκέφτεσαι όλα όσα έγιναν σ’ αυτούς τους 12 μήνες και τι θα ήθελες για τους επόμενους. Όσα θες να κρατήσεις, όσα θέλεις να σβηστούν δια παντός και εκείνα που εύχεσαι κι επιθυμείς να σε βρουν.
Σιχαίνονται όλα αυτά τα λαμπάκια σε κάθε είδους κιτς σχήμα που εξαπλώνονται σαν μάστιγα στους δρόμους της πόλης καταναλώνοντας ρεύμα, τη στιγμή που δεν λειτουργούν καλά-καλά οι λάμπες στις οδικές αρτηρίες και οι λακκούβες παραπέμπουν περισσότερο σε χαντάκια. Τζάμπα έξοδα σε φρου-φρου κι αρώματα, αντί να γίνουν τα βασικά. Γιατί πόσο χαρούμενος να είσαι και να υιοθετήσεις το εορταστικό πνεύμα όταν από το ταρακούνημα το όχημα κοντεύει να γίνει κουδουνίστρα;
Αυτό πάλι με τις βιτρίνες! Ο καπιταλισμός συνεχίζει το έργο του απτόητος κι όλοι εμείς τα πρόβατα που τον ακολουθούμε… Άγιος Βασίλης και αηδίες, άλλη μία εμπορική πατέντα με πρωτεργάτη την Coca Cola για να βγάζουν περισσότερα χρήματα οι καπιταλιστές που ρουφάνε το αίμα των αδαών. Για να μην μιλήσουμε για τη βιομηχανία του κινηματογράφου που έχει στηρίξει τα έσοδά της σε χαζοταινίες με θέμα τα Χριστούγεννα και τον Άη Βασίλη! Εδώ δεν έχουν αποφασίσει από πού είναι ο χοντρούλης και ποιο είναι το όνομά του… Santa Claus σου λέει!
Αυτό το «Μόνος στο Σπίτι» πόσες συνέχειες είχε πια; Αντί να μπουζουριάσουν τη μάνα που όλο το ξέχναγε και να το πάρει το πιτσιρίκι η Πρόνοια, πλήρωναν να πάνε να την δούνε. Επίσης, αυτό δεν είναι παιδί, μαγνήτης μπελάδων είναι, αλλά με τρομερή τύχη… Κάθε δεκάχρονο αυτό ακριβώς θα έκανε, τι λέμε τώρα!
Να σου και τα δώρα. Ε, βέβαια, γιορτές χωρίς δώρα -σού έχουν κάνει πλύση εγκεφάλου- δεν γίνεται. Έτσι ξεχνάμε την οικονομική κρίση; Όοοοοοχι, έτσι σε οδηγούν στην κατάθλιψη, ότι δεν έχεις λεφτά και αν δεν πάρεις δώρα θα σε κακοχαρακτηρίσουν. Άλλο ένα κόλπο της καπιταλιστικής κοινωνίας και των τραπεζών για να παίρνει ο κόσμος τα περίφημα εορτοδάνεια που συνέβαλαν στην κατάσταση που βρίσκεται η χώρα σήμερα. Υπερκατανάλωση, ένα σωρό αχρείαστα πράγματα που τα πληρώνεις χρυσά μόνο και μόνο για να πλουτίσουν μερικοί και να κλαις με μαύρο δάκρυ μόλις πάει 10 Γενάρη.
Και βάζουν τους ανθρώπους να δουλεύουν δύο Κυριακές, η εκμετάλλευση του εργαζόμενου σε όλο της το μεγαλείο. Αυτοί οι άνθρωποι ψυχή δεν έχουν; Δεν θέλουν, να γιορτάσουν, να ξεκουραστούν; Αλλά, βέβαια, αυτές οι γιορτές για εμπορικό όφελος δημιουργήθηκαν. Γεννήθηκε ο Χριστούλης και πράσσειν άλογα!
Για να μην μιλήσουμε για τα γλυκά. Πάνω που θες να κάνεις λίγη δίαιτα, τσουπ, να σου γλυκά από παντού και δεν φτάνει που τα βλέπεις και τα μυρίζεις, σε αναγκάζουν να τα δοκιμάσεις αν έγιναν καλά, θες δεν θες. Αν δεν δοκιμάσεις παρεξηγούνται κιόλας! Αν πάλι δεν σ’ αρέσουν, την «έβαψες». Τόσος κόπος κι εσύ ούτε να δοκιμάσεις, ούτε μία καλή κουβέντα, τίποτε; Άσε το άλλο, πρέπει να φτιάξεις κι εσύ, γιατί τέτοιες μέρες «είναι δυνατόν να μη μυρίσει το σπίτι γλυκόοοοοο»; Εδώ το έχω, αλλά συγκρατούμαι να πω «γιατί αν δεν μυρίσει θα του πέσει το παιδί;». Και να ‘τη η κούραση και τα κιλά των γιορτών που πας να μπεις σ’ ένα τζιν και δεν χωράς!
Άσε πια αυτός ο πανικός τέλη Νοέμβρη να καθαρίσουμε το σπίτι, να στρώσουμε χαλιά, να ψάχνουμε μέσα σε αποθήκες και πατάρια δέντρα και στολίδια, τα οποία κατά πάσα πιθανότητα θα βρεθούν σπασμένα και τα λαμπάκια μισοκαμμένα. Με τόσα λαμπάκια θα έρθει η ΔΕΗ όσο το χαράτσι από μόνο του, που περνάς απ’ έξω κι είναι λες και φωταγωγήθηκε ο Πύργος του Άιφελ από μεθυσμένο!
Ανοίγεις ραδιόφωνο και σου έρχεται να κάνεις φόνο, θυμούνται όλα τα χριστουγεννιάτικα τραγούδια που έχουν γραφτεί ποτέ και τα παίζουν μαζί με τα νεύρα μας. Αν ξανακούσω Last Christmas θα σπάσω το ηχοσύστημα κι ακόμη το ξεχρεώνω. Θυμήθηκε κι ο κάθε κατακαημένος να τραγουδήσει για τα Χριστούγεννα, μπας και τον μάθει κανένας άνθρωπος. Άσχετο το νόημα του τραγουδιού με τις γιορτές; Κανένα πρόβλημα, αρκεί κάπου να υπάρχει μία από τις λέξεις «Χριστούγεννα», «Αη Βασίλης», «Πρωτοχρονιά», «γιορτές» και θεωρείται γιορτινό.
Μέρες αγάπης…μη μιλήσω!
Ξαφνικά όλοι έχουν κέφι, χαρά και γίνονται μικρές γιορτινές πεταλουδίτσες έχοντας την απαίτηση να τους ακολουθήσεις στην παράνοια. Δηλαδή, αν δεν έχεις κέφι, πρέπει απαραιτήτως να το βρεις ή να υποκριθείς; Καταναγκασμός με λίγα λόγια. Πρέπει να αγαπήσω όλο τον κόσμο, ακόμη κι αν στην πραγματικότητα δεν δίνω δεκάρα; Ο φασισμός των Χριστουγέννων! Τα ήξερε αυτά ο Χριστός όταν γεννιόταν; Εγώ, πάντως, στα γενέθλιά μου δεν ταλαιπωρώ τον κόσμο!
Κι αυτό το πράγμα να βγαίνεις όλη μέρα κάθε μέρα, τι είναι; Αντί να κάτσεις να ξεκουραστείς, μόνος στο σπιτάκι σου, να ηρεμήσεις, ή τραπεζώνεις και σου βγαίνει η ψυχή ή τρέχεις σε καλέσματα σε μια ενδιάμεση κατάσταση μεταξύ ύπνου και ξύπνιου. Στο κάτω-κάτω, με τέτοια κίνηση στους δρόμους και να βγεις να δεις όσους δεν έχεις δει, ξινό θα σου βγει. Αν είναι να τους συναντήσεις, θα το κάνεις και τον υπόλοιπο καιρό. Είναι και το άλλο στη μέση, αν δεν έχεις κανονίσει κάποιο ρεβεγιόν Χριστουγέννων-Πρωτοχρονιάς κι αποφασίσεις να το περάσεις σπίτι ήρεμα και μόνος για να χαλαρώσεις, σε κοιτούν με μια λύπηση, λες και είσαι ακοινώνητος.
Και όχι, δεν θέλω να κάνω απολογισμό του έτους, δεν κατάλαβα, επειδή το λέει το ημερολόγιο θα πει ότι κλείνει ένας κύκλος και όλοι ταυτόχρονα πρέπει να δούμε τι πετύχαμε και σε τι αποτύχαμε την περασμένη χρονιά; Διαγωνισμός είναι; Να κάνουμε ευχές, γιατί, ευχηθώ-δεν ευχηθώ, ό,τι είναι να γίνει δεν θα γίνει, ε; Χαζορομαντισμοί.
Τελικά και οι δύο πλευρές έχουν τα δίκια τους, αλλά ακριβώς αυτό τους φέρνει στη μέση. Δεν έχει να κάνει ούτε με καπιταλιστικά σχέδια, ούτε με ονειροβασίες, αλλά με την ευκαιρία να ξεφύγουμε από την καθημερινότητα για να την αντέξουμε μόλις ξαναμπούμε σ’ αυτήν. Τα διαλείμματα είναι απαραίτητα στη ζωή, όπως στο σχολείο και τη δουλειά. Με τη διαφορά ότι αυτά είναι κάπως πιο…φωτεινά και νόστιμα.
Όσο για το πώς θα περάσουμε τις μέρες μας, μία είναι η απάντηση: όπως θέλουμε με εκείνους που θέλουμε, χωρίς πρέπει και περιορισμούς. Αν αυτό σημαίνει να σκάσουμε στα γλυκά και τις αγκαλιές, εντάξει. Αν σημαίνει μοναχικά και ξεκούραστα, πάλι εντάξει.
Οι γιορτές δεν χρειάζεται να είναι πολυέξοδες. Τα δώρα δεν κοστολογούνται, αξιολογούνται μόνο κι από χέρια αγαπημένα είναι πάντα ανεκτίμητα.
Να περάσετε μια όμορφη Πρωτοχρονιά, όπως την θέλετε και να έχετε μια χρονιά καλύτερη από αυτή που φεύγει!
Υ.Γ. Α, και να σας πω ένα μυστικό...μη μας ακούσει κανείς... Ο Άγιος Βασίλης υπάρχει, σσσς... Όλοι έχουμε έναν και όλοι κρύβουμε μέσα μας τον Άη-Βασίλη κάποιου άλλου. Μην το πείτε πουθενά!
