Κυριακή 2 Αυγούστου 2009

Ήρθε κι η γρίπη και έδεσε(τα μυαλά μας στα κάγκελα)!

Καλό μήνα!Ήρθε κι ο Αύγουστος και μας φέρνει πολλά. Όσοι τα κατάφεραν ξεκίνησαν τις -ολιγοήμερες ή πολυήμερες, αν είναι τυχεροί-διακοπές τους με μεγάλη ταλαιπωρία στα οδικά δίκτυα, καθώς η έξοδος του Αυγούστου είναι η μεγαλύτερη όλου του χρόνου. Οι λιγότερο τυχεροί θα κάνουν μικρές και κοντινές αποδράσεις τα Σαββατοκύριακα κι εμείς οι υπόλοιποι που δεν τρελαινόμαστε για χωριά και ύπαιθρο μες στο κατακαλόκαιρο θα επωμιστούμε την ευθύνη να φυλάμε τις πύλες των Αθηνών. Τρόπος του λέγειν, Αύγουστος είναι, μην τα παίρνουμε κι όλα τοις μετρητοίς! "Όλα τριγύρω αλλάζουνε κι όλα τα ίδια μένουν" όπως προ ετών έγραψε ο Μανώλης Ρασούλης και τραγούδησε ο Νίκος Παπάζογλου. Πολυφορεμένη και τετριμμένη έκφραση, αλλά στην Ελλάδα είναι πάντα επίκαιρη και ταιριάζει σε οποιοδήποτε θέμα και πρόβλημα. Το τελευταίο τρίμηνο μπήκε στη ζωή μας ένας νέος -όχι και τόσο αντιπροσωπευτικός της επιστήμης- όρος, η "γρίπη των χοίρων" που παρόλα αυτά προσβάλλει τους ανθρώπους και είναι εξαιρετικά επικίνδυνη καθώς εκατομμύρια άνθρωποι έχουν προσβληθεί σε όλον τον κόσμο και εκατοντάδες πέθαναν, έχοντας εξελιχθεί σε πανδημία, κατά τους επιστήμονες που βγαίνουν στα παράθυρα των δελτίων ειδήσεων για να μας ενημερώσουν. Κι όμως κάθε μέρα τον τελευταίο μήνα είναι σαν να βλέπουμε επανάληψη. Καμία νέα πληροφορία, τα ίδια και τα ίδια με υπεροδοσολογία τρομολαγνείας. Ωραία λοιπόν, άντε και τρομοκρατηθήκαμε, άντε και πάθαμε πανικό, άντε τρέχουμε στο νοσοκομείο για το βράχνιασμα που μας ταλαιπωρεί λόγω των κλιματιστικών, τι θα κερδίσουμε; Θα κλειστούμε στα σπίτια μας; Και να μπορούσαμε να το κάνουμε, σε τι θα ωφελήσει; Θα σταματήσουμε να ζούμε για να αποφύγουμε τον ιό που μπορεί να θέσει σε κίνδυνο τη ζωή μας;
Να προσέχουμε, να παίρνουμε τις απαραίτητες προφυλάξεις, να τρώμε υγιεινά για να μην είναι ευάλωτο το ανοσοποιητικό μας σύστημα και να μην βρισκόμαστε σε κλειστούς χώρους με πολύ κόσμο. Όλα αυτά είναι απολύτως λογικά, βέβαια το τελευταίο είναι δυσκολότερο καθώς τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς είναι πάντα -εκτός από αργοπορημένα- και ασφυκτικά γεμάτα. Από την προσοχή και αυτοπροστασία στο άλλο άκρο του πανικού υπάρχει τεράστια απόσταση. Δυστυχώς, η απόσταση αυτή έχει διανυθεί προ πολλού.
Το κρατικό σχέδιο υγείας φαίνεται πως ως σχέδιο είναι πολύ ελπιδοφόρο, ως πρακτική πάλι...απέλπιδες προσπάθειες σωτηρίας χρειάζεται.
Προχθές διακόσια άτομα περίμεναν με πυρετό να εξετασθούν από τον ένα γιατρό του εφημερεύοντος νοσομείου. Αυτό είναι το σχέδιο; θ' αναρωτηθείτε. Και βέβαια, όχι. Έχουν στα σχέδια να κάνουν προσλήψεις γιατρών και νοσηλευτικού προσωπικού. Ναι, ναι, καλά διαβάσατε, έχουν σχέδιο. Μετά από τρεις μήνες που ακούμε και διαβάζουμε για το μέγεθος της εξάπλωσης ο κ. Αβραμόπουλος κατέληξε ότι το προσωπικό των ελληνικών νοσοκομείων δεν επαρκεί!Τί μαθαίνει κανείς όσο μεγαλώνει σ' αυτή τη χώρα!
Μην έχουμε παράπονα πάντως, κάλλιο αργά παρά ποτέ! Εγώ, επί παραδείγματι, ήμουν πεπεισμένη πως δεν θα βελτιωθεί ποτέ ο τομέας της υγείας στην Ελλάδα κι ότι κανείς δεν θα προσπαθήσει να λύσει το πρόβλημα. Κι όμως, να που διαψεύστηκα.
Γι' αυτό μ΄αρέσει που ζω στην Ελλάδα...Δεν πλήττω ποτέ. Όσο ζω, με εκπλήσσει(ακόμη κι αν με πιάνει εξ απίνης για να με πανικοβάλλει).