Τετάρτη 31 Δεκεμβρίου 2014

Στην εκπνοή του χρόνου...

Το 2014 που φεύγει σε λίγες ώρες, είχε πολλά καλά και πολλά πράγματα που προκάλεσαν φθορά. Τα θετικά δεν μηδενίζουν τα αρνητικά, αλλά και τα δύσκολα δεν μειώνουν την αξία των ωραίων που συνέβησαν αυτή τη χρονιά. Όπως κάθε χρόνο, όμως, θα ήθελα τα καλά να υπερτερούν κατά κράτος.
Αυτή τη χρονιά, άνθρωποι βρήκαν τον έρωτα που περίμεναν από εκεί που δεν το περίμεναν(ο καλύτερος τρόπος δηλαδή), άλλοι αποφάσισαν ότι αυτός που είχαν δεν τους αρκούσε και είχαν τη γενναιότητα να τον αποχαιρετήσουν, κάποιοι υποδέχτηκαν στη ζωή τους τα υπέροχα, ολόγλυκα και πανέμορφα μωρά που επιθυμούσαν κι άλλοι επισφράγισαν την ευτυχία τους, που βρήκαν την αγάπη που ζητούσαν ή έχουν βρει εδώ και χρόνια, με ένα γάμο και χαρήκαμε/συγκινηθήκαμε μαζί τους. Κάποιοι συνέχισαν και φέτος να μοιράζονται τη ζωή τους και να σχεδιάζουν το μέλλον ή απλώς, να περιμένουν να τους εκπλήξει.
Κάποιοι είδαν τα όνειρά τους να εκπληρώνονται κι άλλοι να ματαιώνονται, προσπάθησαν πολύ επί ματαίω ή δικαιώθηκαν, αλλά όλοι κέρδισαν τη γνώση του σε τί αξίζει να επενδύεις, πόσο και πώς.
Άνθρωποι με ταλέντο και ικανότητες "ανακαλύφθηκαν" από άλλους (κατά πλειοψηφία, με λιγότερες ικανότητες και ταλέντο και υπερεκτιμημένη κριτική δεινότητα) που χρόνια τους αγνοούσαν, αλλά και πάλι, όχι στο βαθμό που τους αναλογεί. Οι πρώτοι, όμως, προσπάθησαν να κάνουν εν μέσω αντιξοοτήτων το όνειρό τους πραγματικότητα κι έγινε, έστω κι εν μέρει.
Είχαμε ταξίδια που δεν έγιναν κι άλλα που ανέλπιστα προέκυψαν και μαζί τους μεγάλοι έρωτες με μέρη του κόσμου(σουρεαλιστικό, αλλά συμβαίνει), συναντήσεις και γνωριμίες με ανθρώπους από χώρες που ούτε μπορούσαμε να φανταστούμε, που μάς γέμισαν χαρά, συγκίνηση, εμπειρίες και πρόσθεσαν νέους προορισμούς ανά τον κόσμο. (Εντάξει, δεν θα μείνω στις εκνευριστικές περιπτώσεις που ήταν ήσσονος σημασίας.)
Γνωρίσαμε νέους, ενδιαφέροντες ανθρώπους, κάναμε καινούργιους φίλους, συνεχίσαμε ν' αγαπάμε τους σταθερούς(και προσωπικά, πολύ χάρηκα που παραμένουν), θέσαμε νέο πλαίσιο, νέα κριτήρια, νέα όρια, συμμορφώσαμε αυτούς που έπρεπε(συνεργάτες-γνωστούς-φίλους-συγγενείς κι ετοιμάζουμε σχέδιο συμμόρφωσης για όσους δεν το κατάλαβαν με την πρώτη), αποχαιρετήσαμε τους ταξιδιώτες μας, αλλά δεν πάψαμε να τους αγαπάμε και να τους σκεφτόμαστε κι ας μας χωρίζουν βουνά, θάλασσες μέχρι και ήπειροι, αλλά και εκείνους με τους οποίους έπρεπε απλώς να χωριστούν οι δρόμοι μας.
Συνολικά, μάθαμε ότι η ανθρώπινη ζωή θυσιάζεται στο βωμό των πολιτικών, οικονομικών, προσωπικών συμφερόντων, λες και δεν αξίζει τίποτε. Μάθαμε ότι ζούμε ανάμεσα σε ανθρώπους γεμάτους μίσος, χωρίς ανθρωπιά ή καλοσύνη, έτοιμους να επιτεθούν, να προσβάλλουν, να βιαιοπραγήσουν, ακόμη και να σκοτώσουν, γιατί διαφωνούν, επικρίνουν, δεν ανέχονται. Τί ακριβώς δεν ανέχονται εξαρτάται από την κάθε μεμονωμένη περίπτωση, υπάρχει και στην παράνοια ελαστικότητα!
Στον αντίποδα, μάθαμε ότι υπάρχουν φωτεινές εξαιρέσεις. Άνθρωποι και ομάδες, που προσπαθούν για το καλύτερο. Βοηθούν τους συνανθρώπους τους, νοιάζονται, στηρίζουν, ενημερώνουν, αποδέχονται και βήμα-βήμα δημιουργούν μια δίοδο για να γίνει κάποτε ο κόσμος λίγο καλύτερος, έτσι όπως θα έπρεπε. Ονειρεύονται, σχεδιάζουν εκ του μηδενός και δημιουργούν πανέμορφα πράγματα από οργανώσεις, δράσεις και επιχειρήσεις μέχρι παραστάσεις και ολόκληρα φεστιβάλ.
Και λάμπουν!
 Για το 2015 λοιπόν, θα ήθελα να κρατήσουμε τη γνώση που κερδίσαμε, τους ορίζοντες που ανοίξαμε, να έχουμε υγεία, περισσότερο χρόνο για τους αγαπημένους μας ανθρώπους, νέες ευχάριστες εκπλήξεις, νέους ορίζοντες χωρίς φόβο για το καινούργιο, απέραντη αγάπη, χαρά και ευτυχία, να διανθίσουμε τα καλά, να μηδενίσουμε τα δύσκολα, κρατώντας, όμως, την πολύτιμη γνώση που μας άφησαν. Να έχουμε μια πραγματικά πολύ καλή χρονιά, καλύτερη από την περασμένη.
Υ.Γ. Κι επειδή κατά το κινέζικο ημερολόγιο είναι η χρονιά του προβάτου, φέτος ας μην είμαστε πρόβατα, αλλά ούτε και λύκοι.

                                              Φοίβος Δεληβοριάς- Και του χρόνου

Πέμπτη 2 Οκτωβρίου 2014

Στις αρχές του φθινοπώρου...

Πέρασε ο καιρός κι ήρθε το φθινόπωρο. Οι εποχές έχουν το ρυθμό τους, τη σειρά τους, τη ρουτίνα τους. Ξέρουν πότε και πώς πρέπει να γίνει το καθετί, μόνο εμείς οι άνθρωποι μπερδευόμαστε και μπερδεύουμε, ξεμένουμε σε παρελθοντικές εποχές, αισθήματα, όνειρα, ελπίδες...
Ανεπίδεκτοι να μάθουμε απ' τη ζωή, έντρομοι μπροστά στο άγνωστο, λες και τα γνωστά δεν ήταν κάποτε ξένη γη. Φοβόμαστε την αλλαγή λες και γεννιόμαστε για τη στασιμότητα κι άλλες φορές από τον φόβο γι' αυτή την τελευταία, άτσαλα καταστρέφουμε τις υγιείς σταθερές μας.
Και περνάει ο καιρός κι ακούμε τις προσδοκίες, τις επιθυμίες των άλλων για τις δικές μας ζωές να μοιάζουν με δαμόκλειο σπάθη που ετοιμάζεται να πέσει στο κεφάλι μας.
Φέτος το καλοκαίρι, αν έμαθα κάτι, είναι πως δεν αντέχω τις προσδοκίες, τις απαιτήσεις, τα "πρέπει" των άλλων για τη δική μου ζωή. Μ' έπνιγε η μιζέρια που εγώ έβλεπα σε όσα για εκείνους ήταν η "φυσική εξέλιξη". Στα 25 μου άκουγα ανθρώπους να μου μιλούν για γάμους και παιδιά κάνοντάς με να αναρωτιέμαι αν με πήραν τα χρόνια πριν το καταλάβω. Εδώ που τα λέμε, και να με έπαιρναν τα χρόνια, με ποιο δικαίωμα θα έκανε ο οποιοσδήποτε κριτική στις επιλογές μου, θα μου κουνούσε διδακτικά το δάχτυλο για το πώς "θα έπρεπε" να είναι η ζωή μου και θα προσπαθούσε να αναμειχθεί αυτοβούλως σ' αυτή;
Κάποια στιγμή ήθελα να αρχίσω να τρέχω μακριά (φανταστείτε την Άναμπελ να την κυνηγάει ο Βόγλης με το "στάσου, μύγδαλα", αλλά χωρίς να την φτάνει εντέλει). Κατάλαβα ποιο είναι ένα από τα χειρότερα προβλήματα της ελληνικής οικογένειας και κοινωνίας: ανακατεύεται και έχει άποψη για όλα! Ακόμη και γι' αυτά που εσύ ούτε καν έχεις σκεφτεί, ακόμη και για εκείνα που δεν θέλεις, ούτε ζήτησες, την άποψή τους. Τους χαλάς την εικόνα από την οποία αρνούνται να ξεφύγουν.
Αυτή ξέρουν, αυτήν εμπιστεύονται και οτιδήποτε άλλο είναι ξένο και άρα, μη αποδεκτό.
Σκέφτομαι αρκετά συχνά τον τελευταίο καιρό, τα χάσματα με τους ανθρώπους, από τον τρόπο σκέψης, αντίδρασης, συμπεριφοράς μέχρι το γενικότερο θέμα του τρόπου ζωής που απορρέει από τα μεμονωμένα που ήδη ανέφερα.
Αισθάνθηκα πρώτη φορά ότι με κουράζει αυτή η πόλη. Όσο και να την αγαπώ, όσο και να λατρεύω γωνιές της, άλλο τόσο έχει αρχίσει πια να με κουράζει, έχει ασχημύνει, γιατί οι άνθρωποί της έγιναν κουραστικοί και άσχημοι. Η γκρίνια, η μιζέρια, η διαρκής ετοιμότητα και διάθεση για διαπληκτισμό (στην καλύτερη περίπτωση), η κακία, η κοροϊδία, η βία, το άνευ λόγου και προηγουμένου μίσος για τους ανθρώπους, τη διαφορετικότητά τους, η παντελής έλλειψη σεβασμού προς τους άλλους κι οι ρυθμοί της πόλης που σε εξοντώνουν. Λεωφορεία, μετρό, ηλεκτρικός... Ατέλειωτες ώρες αναμονής, αγανάκτησης, παραίτησης και μετά ένα στοίβαγμα μέσα σ' αυτά και νιώθεις λιγότερο άνθρωπος και περισσότερο μάζα.
Άνθρωποι έτοιμοι να κάνουν κριτική, να γίνουν επικριτικοί, εριστικοί, αγενείς, προσβλητικοί, άνθρωποι μικρόψυχοι που θεωρούν λογικό το παράλογο και φυσικό το ακραίο.
Κι αναρωτιέμαι πού πήγαν οι άνθρωποι που ξέρουν ν' αγαπούν, να τείνουν χέρι βοηθείας και ευήκοον ους, να χαμογελούν χωρίς υπονοούμενα, να σέβονται και να έχουν τρόπους. Ξέρετε πόσο σημαντικοί είναι οι τρόποι για να κυλά ομαλά η καθημερινότητα;
Χάθηκε κι ο χρόνος... Ο προσωπικός χρόνος που τον διαθέτεις όπως επιθυμείς, τον μοιράζεσαι με αυτούς που θέλεις, τον χαρίζεις και τον επενδύεις σε στιγμές, σε σχέσεις, σε αγαπημένους, σε εν δυνάμει αγαπημένους, σε στόχους, σε όνειρα, σε σκοπούς, σε προσπάθειες, σε ταξίδια.
Οι ρυθμοί της πόλης μάς έκλεψαν τον χρόνο και κατ' επέκταση, τις στιγμές με τους ανθρώπους μας. Την πολυτέλεια να μη σκέφτεσαι τίποτα, ν' αδειάσει το μυαλό σου και να μην νιώθεις ενοχές, ή απλώς, να μπορείς να αδειάσεις το μυαλό σου για μερικά λεπτά, μόνο για λίγο. Τόσο λίγο που να μπορεί να είναι γεμάτη μόνο η καρδιά σου.
Πλήθυναν οι μοναχικοί μέσα σε μια πόλη εκατομμυρίων, πλήθυναν κι οι μόνοι. Κινούμαστε ανάμεσα σε αμέτρητους αγνώστους καθημερινά, περνάμε αξιοσημείωτα μεγάλο χρονικό διάστημα συγχρωτιζόμενοι με παντελώς άγνωστους, κάποιες φορές ακόμη και αντιπαθείς ανθρώπους, κάποιες άλλες, συμπαθέστατους, αλλά νιώθουμε μόνοι. Δεν τους κοιτάμε, δεν μας κοιτούν, προσπερνάμε αδιάφορα, βιαστικά, σχεδόν σαν να μας κυνηγούν, ενώ ίσως αν ήμασταν λίγο πιο προσεκτικοί, αν δίναμε λίγο περισσότερο χρόνο, να νικούσαμε στο τέλος. Να κερδίζαμε στη μάχη με τον αμείλικτο χρόνο έναν σύμμαχο.
Περνάμε τη ζωή μας μπροστά σε μια οθόνη (καλή ώρα!) να φτιάχνουμε σχέσεις κατά πάσα πιθανότητα (ή ως επί το πλείστον) ψεύτικες ή έστω, όχι απόλυτα ειλικρινείς, ώστε να αντέξουν την κατά πρόσωπο επαφή, ή διατηρούμε τις πραγματικές μας σχέσεις μέσω αυτής, γιατί τα προγράμματά μας δεν συμπίπτουν.
Μα αν δεν κοιτάξεις τα μάτια του άλλου να δεις τη χαρά, την αγάπη, τη λύπη, την απορία, τον ενθουσιασμό, τη ζεστασιά, την ανησυχία, τα μυστικά που δεν χωρούν σε λέξεις, το δάκρυ που είναι έτοιμο να κυλήσει, αν δεν του χαϊδέψεις το πρόσωπο, το μπράτσο να νιώσετε πώς είστε πράγματι εκεί μαζί, αν δεν του σφίξεις τα χέρια να γαληνέψεις το φόβο, να διώξεις τη μοναξιά, να του δώσεις θάρρος, να ξέρει σε ποιον να υπολογίζει, να του ζητήσεις καταφύγιο, τότε πώς να μη νιώθεις μόνος; Πώς ν' αναπληρώσουν τη ζωή τα Mbps του δικτύου σου;

Κι έρχεται κι η πραγματικότητα να σου θυμίσει την αποτυχία. Όχι, δεν είναι δική σου, είναι γενική, αλλά αυτή τη μοιραζόμαστε όλοι. Κι η μεγαλύτερη αποτυχία είναι να πάψεις να ονειρεύεσαι, να ελπίζεις, να προσπαθείς, να δημιουργείς το χώρο που σου αξίζει, το χώρο που δικαιούσαι στη ζωή. Η μεγαλύτερη αποτυχία είναι να περνά η ζωή και να είναι άδεια ή να τη ζεις με τον τρόπο που σου επιβάλλουν ή επιλέγουν οι άλλοι για σένα. Γιατί όσο κοινότοπο κι αν είναι, έχουμε μόνο μία.
Ευτυχώς, που δεν έχουμε χάσει ακόμη την ικανότητα να αισθανόμαστε, να ονειρευόμαστε κι υπάρχουν άνθρωποι να γίνονται οι φωτεινές ελπίδες για τον κόσμο που δεν εξέπεσε εντελώς και αναπότρεπτα, αλλά έχουμε τη δυνατότητα να ανακαλύπτουμε διαρκώς κι άλλους.
Καλό φθινόπωρο!

Παρασκευή 18 Ιουλίου 2014

Αέρας μουσικής δροσιάς από τους Annex 3

Την Παρασκευή 11/7, ήταν η προτελευταία εκπομπή από τις Culturίστριες στο www.radioreboot.gr, γιατί το καλοκαιράκι έφτασε και όλοι έχουμε ανάγκη να επιβραδύνουμε τους ρυθμούς, όπως επιβάλλει η εποχή και οι θερμοκρασίες. 
Σ' αυτή την εκπομπή, λοιπόν, είχαμε τη χαρά να έχουμε στο στούντιο τον Πολυδεύκη από τους annex 3, να ακούσουμε τα -δροσερά από τη μία και λίγο πιο σκοτεινά από την άλλη- τραγούδια τους, να συζήτήσουμε για το cd "Ένας ήχος με φέρνει κοντά" και να χαρίσουμε από ένα αντίτυπο σε πέντε τυχερούς.
Γιατί το καλοκαίρι θέλει πολλά, ένα εκ των οποίων είναι πάντα η μουσική που μας φτιάχνει τη διάθεση!
Όσοι δεν μας ακούσατε -και όσοι θέλετε να μας ξανακούσετε- voila:
http://www.mixcloud.com/Culturistries/ο-πολυδεύκης-από-τους-annex-3-στις-culturίστριες-11-07-2014/

Κυριακή 6 Ιουλίου 2014

Φως και σκοτάδι, δύση και ανατολή: η Ιστορία του 20ου αιώνα

Την Παρασκευή 4 Ιουλίου 2014, ταξιδέψαμε στις αρχές του 20ού αιώνα με δύο παραστάσεις και δύο διαφορετικές οπτικές της εποχής.
Την πρώτη ώρα, ο σκηνοθέτης Δημήτρης Τάρλοου βρέθηκε στο στούντιο και είχαμε μια πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση για το έργο του Καραγάτση, «Μεγάλη Χίμαιρα», που σκηνοθετεί αυτή την περίοδο, τους ήρωές του και τη μεταφορά του στη θεατρική σκηνή με κινηματογραφικά, ωστόσο, στοιχεία.
Τη δεύτερη ώρα, υποδεχτήκαμε τρεις από τους συντελεστές της παράστασης «Μη μου ξυπνάς το παρελθόν- Ένα ταξίδι στην εποχή του ρεμπέτικου», τη Ρένα Τσουρή, την Κατερίνα Κουτούγκου και τον Δημήτρη Αθανασίου, με τους οποίους μιλήσαμε για τη γοητεία της ιστορίας του ρεμπέτικου τραγουδιού, εκείνης της εποχής και των ανθρώπων της. Μάθαμε μάλιστα και σε τί αναφέρεται ο περίφημος στίχος «τα μελιτζανιά να μην τα βάλεις πια»!

Η «Μεγάλη Χίμαιρα» παρουσιάζεται 14-17 Ιουλίου στο θέατρο Πειραιώς 260 στα πλαίσια του Φεστιβάλ Αθηνών, αλλά θα συνεχιστεί το χειμώνα στο θέατρο Πορεία.
Το "Μη μου ξυπνάς το παρελθόν" ανεβαίνει κάθε Πέμπτη και Παρασκευή και με αγγλική αφήγηση (με τη φωνή της Πέμυς Ζούνη) για όλο το καλοκαίρι στο El Convento del Arte (Βιργινία Μπενάκη 7, Μεταξουργείο).


Τετάρτη 2 Ιουλίου 2014

Οι δύο πλευρές μιας εποχής, οι δύο κόσμοι μιας χώρας μέσα από το θεατρικό πρίσμα


Την Παρασκευή 4 Ιουλίου, στις 4μμ, στις Culturίστριες κάνουμε ένα ταξίδι στο χρόνο μέσα από τις παραστάσεις «Η Μεγάλη Χίμαιρα» και «Μη μου ξυπνάς το παρελθόν».

Η «Μεγάλη Χίμαιρα» είναι το έργο του Καραγάτση που κλείνει την τριλογία «Γιούγκερμαν-Λιάπκιν-Χίμαιρα» και το οποίο φέτος, 78 χρόνια μετά την πρώτη του έκδοση, σκηνοθετεί ο εγγονός του, Δημήτρης Τάρλοου, στα πλαίσια του Φεστιβάλ Αθηνών. Το θέμα του έργου είναι η γοητεία του άγνωστου και διαφορετικού που μπορεί εν τέλει να μας συντρίψει. Ο Δημήτρης Τάρλοου θα βρίσκεται στο στούντιο την πρώτη ώρα της εκπομπής, στις 4μμ, για να μιλήσουμε για τη σκηνοθετική του προσέγγιση στο βιβλίο του παππού του και «την αμφιθυμία των Ελλήνων απέναντι στη Δύση», όπως περιέγραφε σ’ αυτό.

Τη δεύτερη ώρα, στις 5μμ, αλλάζουμε θέμα, προσθέτουμε μια διαφορετική μουσική δόση, αλλά παραμένουμε στο θέατρο. Η παράσταση «Μη μου ξυπνάς το παρελθόν» που αποτελεί ιδέα του Δημήτρη Αθανασίου και τη σκηνοθετική επιμέλεια υπογράφει η Πέμυ Ζούνη, είναι «μια ερωτική ιστορία εμπνευσμένη από τα υλικά της ιστορίας που μπόλιασαν το ρεμπέτικο τραγούδι. Με θρυλικά τραγούδια και σπάνιες εικόνες εκείνης της εποχής». Ο Δημήτρης Αθανασίου, η Κατερίνα Κουτούγκου και η Ρένα Τσουρή, έρχονται να μας μιλήσουν για ρεμπέτες και έρωτες από μια εποχή που φέρει μέχρι και σήμερα τον θολό (από γοητεία και αμφιβόλου προέλευσης καπνό) μύθο της.

Σας περιμένουμε την Παρασκευή 4/7, στις 4μμ, στο www.radioreboot.gr

*Στα μικρόφωνα, η Κλεοπάτρα Γκατζάνη και η Παναγιώτα Κοντοδήμα.

Ο Μανώλης Μαυροματάκης για τη σκληρή ενηλικίωση μέσα από το θέατρο

Την Παρασκευή 27 Ιουνίου, οι Culturίστριες στο www.radioreboot.gr είχαν έναν εξαιρετικό καλεσμένο.
Ο Μανώλης Μαυροματάκης, ηθοποιός και επιλεκτικά σκηνοθέτης, μας μίλησε για την εφηβική παράσταση "Καταστρούπολη" που σκηνοθετεί στα πλαίσια του Φεστιβάλ Αθηνών, τη δυσκολία που έχει η σκηνοθεσία μιας παράστασης που απευθύνεται σε έφηβους θεατές, ο τρόπος προσέγγισης και τα μαθήματα ενηλικίωσης που είναι πάντα σκληρά, αλλά εξίσου απαραίτητα.
Απολαύστε την συζήτησή μας εδώ:
http://www.mixcloud.com/Culturistries/ο-μανώλης-μαυροματάκης-στις-culturίστριες-27-06-2014/

Πέμπτη 26 Ιουνίου 2014

Ο Μανώλης Μαυροματάκης περνά από την υποκριτική στη σκηνοθεσία

Ο Μανώλης Μαυροματάκης έχει μια καθ' 'ολα σεβαστή και αξιόλογη πορεία στο θέατρο ως ηθοποιός, πρόσφατα μάλιστα, βραβεύθηκε στο φεστιβάλ του Νάσβιλ για την ερμηνεία του στην ταινία "Ο εχθρός μου" του Γιώργου Τσεμπερόπουλου. Αυτή τη φορά και μετά από μια επιτυχημένη χρονιά στο "Ρινόκερο" του Ιονέσκο, αποφασίζει να πάρει το βάπτισμα του πυρός στη σκηνοθεσία. Σκηνοθετεί το έργο Καταστρούπολη του Φίλιπ Ρίντλεϊ - Φεστιβάλ Αθηνών, μια παράσταση για εφήβους, αλλά και για ενήλικες που έχουν χάσει το νόημα και πρέπει να το αναζητήσουν στο παιδί μέσα τους. Ένας κόσμος θα φτιαχτεί απ' την αρχή, γίνεται;
Η Ξένια Καλογεροπούλου ανεβαίνει ξανά στη σκηνή στο Θέατρο Πόρτα ως η γριά μάγισσα που κινεί τα νήματα.
Αύριο, Παρασκευή 27/6, στις 4μμ ο Μανώλης Μαυροματάκης έρχεται στις Culturίστριες στο www.radioreboot.gr να μας λύσει όλες τις απορίες!
Συντονιστείτε στο www.radioreboot.gr

Σάββατο 21 Ιουνίου 2014

Ο Ντοστογιέφσκι μπορεί να αλλάξει ζωές



Ο Ηλίας Κουνέλας και η Κλεοπάτρα Μάρκου, δύο από τους συντελεστές της παράστασης «Αδελφοί Καραμάζοφ- Η εμπειρία μιας ανάγνωσης», την Παρασκευή 20/6, μας μίλησαν για το ιδιαίτερα ενδιαφέρον θεατρικό τους εγχείρημα.
Ο Ηλίας είχε την ιδέα, έχει αναλάβει τη σκηνοθεσία κι έτσι πρότεινε στους πέντε ηθοποιούς -Στέλιος Ανδρονίκου, Λεωνίδας Καλφαγιάννης, Κλεοπάτρα Μάρκου, Βασίλης Σαφός και Μαρίνα Συμεού- να συμμετάσχουν στην υλοποίηση. Πέρασαν οκτώ μήνες κοινών αναγνώσεων του τελευταίου ντοστογιεφσκικού έργου, συζητήσεων, διαφωνιών, συγκινήσεων και μιας βαθιά προσωπικής διαδικασίας που, όπως μας είπαν, τους άλλαξε άρδην. Κυρίως, άλλαξε τον τρόπο που αξιολογούν τη ζωή, στα μικρά, τα ασήμαντα, αλλά και τα σημαντικά. Αναθεώρησαν την οπτική τους για τον κόσμο και θέλησαν να μοιραστούν την εμπειρία τους, όσο αυτό είναι δυνατό, με άλλους ανθρώπους, τους θεατές.
Κάθε παράσταση στην αυλή του Ι.Ν. Αγίου Νικολάου Ραγκαβά, είναι διαφορετική, γιατί βασίζεται στον αυτοσχεδιασμό. Το υλικό και ο κεντρικός άξονας υπάρχει, αλλά κάθε βράδυ η επιλογή αυτού που θα χρησιμοποιηθεί και του δρόμου που θα πάρει είναι ζήτημα της στιγμής.
Οι «Αδελφοί Καραμάζοφ- Η εμπειρία μιας ανάγνωσης» ανεβαίνουν μέχρι τις 29/6 στα πλαίσια του Φεστιβάλ Αθηνών.
Ολόκληρη η συζήτησή μας, εδώ:

Τρίτη 17 Ιουνίου 2014

«Η εμπειρία μιας ανάγνωσης» στην αυλή μιας εκκλησίας στην Πλάκα

Έξι ηθοποιοί διάβαζαν μαζί επί οκτώ μήνες το τελευταίο έργο του Ντοστογιέφσκι, «Αδελφοί Καραμάζοφ», και την Παρασκευή 20 Ιουνίου, στις 4μμ, έρχονται να μας μιλήσουν για τις διαφορετικές οπτικές, αλλά την κοινή τους εμπειρία.
Ο Ηλίας Κουνέλας είχε τη σύλληψη της ιδέας, το σκηνοθετεί και αφηγείται μαζί με τους Στέλιο Ανδρονίκου, Λεωνίδα Καλφαγιάννη, Κλεοπάτρα Μάρκου, Βασίλη Σαφό και Μαρίνα Συμεού.
Το έργο του Ντοστογιέφσκι είναι μια ιστορία πατροκτονίας στην οποία, με κάποιο τρόπο, εμπλέκονται όλοι. Ο Ηλίας Κουνέλας σημειώνει πως «διαβάζοντας το μυθιστόρημα, ανακαλύπτουμε πως το σημείο του καταστροφέα και του καταστρεφόμενου είναι το ίδιο, του θύτη και του θύματος επίσης, του άθεου και του ένθεου, φωτίζονται από το ίδιο φως».
Η παράσταση «Αδελφοί Καραμάζοφ- Η εμπειρία μιας ανάγνωσης»  λαμβάνει χώρα στην αυλή του Ιερού Ναού Αγίου Νικολάου Ραγκαβά στην Πλάκα στα πλαίσια του Φεστιβάλ Αθηνών.

Συντονιστείτε την Παρασκευή 20 Ιουνίου, στις 4μμ στο www.radioreboot.gr

Δευτέρα 9 Ιουνίου 2014

Set love free!*

Αυτή την Παρασκευή, 13/6, οι Culturίστριες στο www.radioreboot.gr στα πλαίσια του Athens Pride - Φεστιβάλ Υπερηφάνειας Αθήνας θα έχουν μια γεμάτη εκπομπή για να καλύψουμε όσες περισσότερες πλευρές του σημαντικού αυτού ζητήματος μπορούμε.
Η σχεδιάστρια comics, Σμαράγδα Μάγκου (Σμαρ), που έκανε φέτος την εμφάνισή της στο Comicdom Con με το "Μαλάκα, λεσβίες!", η πρόεδρος της ομάδας Οικογένειες Ουράνιο Τόξο και συγγραφέας του παιδικού βιβλίου "Τα δύο μικρά αβγά", Στέλλα Μπελιά, ο νομικός και Συμπαραστάτης του Δημότη και της Επιχείρησης (Athens Ombudsman), Βασίλης Σωτηρόπουλος και η συντονίστρια των εκστρατειών της ActionAid Hellas, που και φέτος θα στηρίξει το Pride με παράλληλες εκδηλώσεις, Μάττα Σαμίου, θα μας μιλήσουν γι' αυτό που ισχύει στην πραγματικότητα.
Από την καλλιτεχνική πλευρά, από την ακτιβιστική-εκπαιδευτική και την προσπάθεια δημιουργίας και προάσπισης μιας οικογένειας από ομόφυλα ζευγάρια, από νομικής πλευράς για το νομοθετικό πλαίσιο που ισχύει στην Ελλάδα για τους ομοφυλόφιλους, όσον αφορά το σύμφωνο συμβίωσης και την υιοθεσία και τέλος, από την ανθρωπιστική, την υποστήριξη του δικαιώματος να αγαπάς, να ζεις με τον άνθρωπο που έχεις επιλέξει ανεξαρτήτως φύλου, χρώματος ή φυλής και να δημιουργείς μια υγιή οικογένεια που θα διέπεται από αγάπη και σεβασμό.


Την Παρασκευή 13/6, στις 4μμ, στο www.radioreboot.gr


*το φετινό σύνθημα της Action Aid στα πλαίσιο του Athens Pride.

Κυριακή 8 Ιουνίου 2014

Η μαχητική "Ηλέκτρα" στην καλοκαιρινή Αθήνα του 2014


Την Παρασκευή 6 Ιουνίου, η Βάσω Καβαλιεράτου, που υποδύεται την Ηλέκτρα στην ομώνυμη τραγωδία του Σοφοκλή, μας χάρισε μια πολύ ευχάριστη συζήτηση για το αρχαίο ελληνικό θέατρο, την πρόκληση και τις δυσκολίες της προσαρμογής των έργων στο σήμερα, αλλά και τη διαχρονικότητά τους.
Ο θεατής βρίσκει σημεία σύγκλισης με το κείμενο, ίσως όχι άμεσα, αλλά σε ένα ευρύτερο κοινωνικό επίπεδο. Πρόκειται για έργα που απαιτούν πνευματική, ψυχική και σωματική δύναμη, είναι ψυχοφθόρα για τον ηθοποιό, αλλά ταυτόχρονα, λυτρωτικά.
Η Ηλέκτρα έχει απόλυτη επίγνωση της παραφοράς της, μα αρνείται να παραιτηθεί από αυτό που πιστεύει. Ίσως, αυτή τη μαχητικότητα αναζητούμε εν έτει 2014…

Η παράσταση «Ηλέκτρα» του Σοφοκλή ανεβαίνει στο Σύγχρονο Θέατρο, σε σκηνοθεσία Δημήτρη Ξανθόπουλου.
Ολόκληρη η συνέντευξη, εδώ.

Τρίτη 3 Ιουνίου 2014

Η Βάσω Καβαλιεράτου αυτό το καλοκαίρι είναι η «Ηλέκτρα» του Σοφοκλή και έρχεται την Παρασκευή 6/6 στις 5μμ




Το αρχαίο ελληνικό δράμα επιστρέφει στο Γκάζι και συγκεκριμένα, στο Σύγχρονο Θέατρο. Την Παρασκευή 6 Ιουνίου, στις 5μμ, η Βάσω Καβαλιεράτου έρχεται στις Culturίστριες να μας μιλήσει για την παράσταση «Ηλέκτρα», την τραγωδία του Σοφοκλή, στην οποία έχει τον ομώνυμο ρόλο και σκηνοθετεί ο Δημήτρη
Πρόκειται για μια ιστορία εκδίκησης που διαδραματίζεται κατά τη διάρκεια μιας ημέρας. Ο Ορέστης επιστρέφει κρυφά και μαζί με τον παιδαγωγό του θέτουν σε λειτουργία το σχέδιο, τη δολοφονία της Κλυταιμνήστρας και του Αίγισθου. Γιατί οι εραστές πρέπει να πεθάνουν ως δικαίωση του νεκρού Αγαμέμνονα. Η Ηλέκτρα κατηγορεί την μητέρα της για τη δολοφονία του πατέρα της, εναποθέτει τις ελπίδες για εκδίκηση στην επιστροφή του αδελφού της και διαλύεται όταν πιστεύει πως είναι κι εκείνος νεκρός. Όταν της αποκαλύπτει την αλήθεια, το μόνο που απομένει είναι να ολοκληρωθεί το αρχικό σχέδιο…
Συντονιστείτε  αυτή την Παρασκευή 6/6 από τις 4μμ στο www.radioreboot.gr

Τετάρτη 21 Μαΐου 2014

Ο «Άμλετ» στις Culturίστριες- την Παρασκευή 23/5 μιλάμε για Σαίξπηρ και σύγχρονο θέατρο



Ένα κλασικό έργο της παγκόσμιας δραματουργίας μεταφράζεται ξανά και ανεβαίνει από την ομάδα «Ορχήστρα των Μικρών Πραγμάτων» στο θέατρο Πορεία κάθε Δευτέρα και Τρίτη.
Πρόκειται για τον «Άμλετ» του Σαίξπηρ που σκηνοθετεί ο Χρήστος Θεοδωρίδης, ο οποίος την Παρασκευή 23/5 στις 4μμ, μαζί με τον Ντένη Μακρή (Άμλετ) και την Ξένια Θεμελή, θα μας μιλήσουν για την νέα ανάγνωση και οπτική αυτού του αινιγματικού έργου.
«Μια ιστορία δίχως τέλος… μέσα σε μια γενιά που ψάχνει να βρει την ανάσα της. Μια γενιά που πασχίζει να μιλήσει. Με δικά της λόγια».
Ο σαιξπηρικός ήρωας αναρωτιέται «να ζει κανείς ή να μη ζει;», ποιο είναι, όμως, το δίλημμα εν έτει 2014;

Πέμπτη 1 Μαΐου 2014

Bob Theatre Festival στις Culturίστριες την Παρασκευή 2/5

Αυτή την Παρασκευή, 2 Μαΐου, 4-6μμ οι Culturίστριες στο www.radioreboot.gr θα κινηθούν σε ταχύτατους ρυθμούς με πολλές εναλλαγές καλεσμένων λόγω του επερχόμενου Bob Theatre Festival που θα διεξαχθεί από τις 5 μέχρι τις 11 Μαΐου στο BIOS exploring urban culturε.
Υποδεχόμαστε την Κατερίνα Μαυρογεώργη από την παράσταση "Μόνον ωραία", την Δέσποινα Αναστάσογλου και τον Δημήτρη Αγαρτζίδη από την "Περσινή αρραβωνιαστικιά", τον Πάνο Τοψίδη από την "Αύξηση" και τον Παντελή Δεντάκη από το "Ο Μουνής", τον Στέφανο Αχιλλέως από το "If only" και τον Μιχάλη Μαθιουδάκη από την "Κακή πίστη".
Εσείς δεν έχετε παρά να συντονιστείτε στο www.radioreboot.gr

Υ.Γ. Ε, κι αν θέλετε (αν είστε τέτοιοι άνθρωποι!) κρατάτε χρόνο και βαθμολογείτε απόδοση!

Κυριακή 27 Απριλίου 2014

Αλλιώτικη «Πρόβα νυφικού»: μια παράσταση για προδοσίες, γενναιότητα και δικαίωση



Η ζωή των ανθρώπων μιας μικρής πόλης αναστατώνεται, από το ξέσπασμα του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, από ανακαλύψεις για πτυχές των ανθρώπων που γνώριζαν, αλλά και από προδοσίες και μυστικά στις σχέσεις τους. Η προδοσία που πληγώνει καθέναν είναι αυτή που για κάποιον λόγο αγγίζει ένα ευαίσθητο σημείο του. Η Ρηνούλα, όμως, είναι μια γενναία, δυνατή γυναίκα, γεμάτη χαρά, αισιοδοξία και αμείωτο ενδιαφέρον για τους αγαπημένους της ανθρώπους, ό, τι δραματικό κι αν συμβαίνει στην ίδια. Είναι εκεί, παρούσα, για όλους.
Αυτό ακριβώς θαυμάζει και η Δανάη Σκιάδη, όπως είπε την Παρασκευή 25/4, στην ηρωίδα που υποδύεται στην παράσταση «Πρόβα νυφικού» που ανεβαίνει μέχρι 1η Ιουνίου στο Rex, σκηνή Κοτοπούλη του Εθνικού Θεάτρου. Ακόμη κι αν δεν δικαιώνεται βρίσκοντας την ευτυχία, για τους θεατές υπάρχει σίγουρα δικαίωση και μόνο που υπάρχει ένας τέτοιος άνθρωπος. Για εκείνη κάτι τέτοιο έχει ιδιαίτερη σημασία.
Μπορείτε να ακούσετε ολόκληρη τη συζήτησή μας εδώ:
http://www.mixcloud.com/Culturistries/%CE%B7-%CE%B4%CE%B1%CE%BD%CE%AC%CE%B7-%CF%83%CE%BA%CE%B9%CE%AC%CE%B4%CE%B7-%CF%83%CF%84%CE%B9%CF%82-cultur%CE%AF%CF%83%CF%84%CF%81%CE%B9%CE%B5%CF%82-25-4-2014/

Πέμπτη 24 Απριλίου 2014

Μια πρόβα νυφικού που έγινε βιβλίο, τηλεοπτική σειρά και θεατρική παράσταση

Η Δανάη Σκιάδη πρωταγωνιστεί στην "Πρόβα νυφικού" και έρχεται την Παρασκευή 25 Απριλίου, στις 5μμ, να μας μιλήσει για την παράσταση, τον ρόλο της και το κατά πόσον η Ιστορία δικαιώνει τους τραγικούς ήρωες.

Η "Πρόβα του νυφικού" ήταν το πρώτο βιβλίο της Ντόρας Γιαννακοπούλου, στη συνέχεια μεταφέρθηκε τηλεοπτικά από τον Κώστα Κουτσομύτη και 20 χρόνια μετά ανεβαίνει στη σκηνή Μαρίκα Κοτοπούλη στο Rex του Εθνικού Θεάτρου, σε σκηνοθεσία Σωτήρη Χατζάκη.
Ένας γάμος που επίκειται και μια ανακάλυψη που προμηνύει την τραγικότητα της συνέχειας… Κι όλα αυτά λίγο πριν ξεσπάσει ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος. Οι ζωές των ανθρώπων περιπλέκονται, ανομολόγητοι έρωτες, οικογενειακά μυστικά, προσωπική και εθνική προδοσία συνθέτουν την ιστορία και πίσω απ’ όλα αυτά, κρύβονται τα ανθρώπινα πάθη.

Εμείς θα σας περιμένουμε από τις 4μμ στο www.radioreboot.gr

Κυριακή 13 Απριλίου 2014

Ένας δικαιότερος κόσμος είναι θέμα όλων; Η απάντηση δόθηκε από την Ειρήνη Καρέτα την Παρασκευή 11/4 στις Culturίστριες


Η Fair Trade Hellas είναι μια ελληνική οργάνωση που ξεκίνησε τη λειτουργία της το 2004 και ανήκει σε έναν πανευρωπαϊκό συνεταιρισμό οργανώσεων για το fair trade, το δίκαιο και αλληλέγγυο εμπόριο. Το εμπόριο επί ίσοις όροις, όπως δηλαδή θα έπρεπε να είναι παγκοσμίως.
Η Ειρήνη Καρέτα, υπεύθυνη προγραμμάτων και συντονίστρια εθελοντών της οργάνωσης, βρέθηκε στις Culturίστριες την Παρασκευή 11 Απριλίου 2014 και κάναμε μια πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση για το τί είναι δίκαιο και αλληλέγγυο εμπόριο, πώς ένα προϊόν χαρακτηρίζεται και πιστοποιείται ως fair trade, με ποια κριτήρια, αλλά και για τις δράσεις και τα προγράμματα που διεξάγει διαρκώς.
Δεν θα μπορούσε να μείνει εκτός συζήτησης και η ελληνική νοοτροπία που χρειάζεται μια πλήρη μεταστροφή, ώστε να καταφέρει να γίνει λειτουργική με τα νέα –διεθνή- δεδομένα. Δεν υπάρχει πια η δικαιολογία της άγνοιας,  τώρα είναι θέμα προσωπικών επιλογών.
Τα υπόλοιπα μπορείτε να τα ακούσετε εδώ:  



Τρίτη 8 Απριλίου 2014

Fair Trade Hellas: Προσπαθώντας για έναν δικαιότερο κόσμο




Όλα όσα δεν ξέρουμε για την οργάνωση που προασπίζει τα δικαιώματα των παραγωγών-καλλιεργητών σε όλο τον κόσμο, ήρθε η ώρα να τα μάθουμε.
Τι είναι το «δίκαιο εμπόριο» και ποιοι οι κανόνες του, ποιοι συμμετέχουν, από πόσες και ποιες χώρες, πού μπορεί κάποιος να βρει προϊόντα δίκαιου εμπορίου και πώς να συμμετάσχει ως παραγωγός, αλλά και από ποιον ξεκίνησε η ιδέα της οργάνωσης.
Η υπεύθυνη προγραμμάτων και συντονίστρια των εθελοντών της Fair Trade Hellas, Ειρήνη Καρέτα, έρχεται στις Culturίστριες την Παρασκευή 11 Απριλίου για μία ώρα, 4-5μμ, και θα λύσει όλες μας τις απορίες.

Συντονιστείτε στο www.radioreboot.gr

Σάββατο 29 Μαρτίου 2014

Ο Δημήτρης Αλεξανδρής και η επιστημονική φαντασία: Πώς είναι να ζεις 140 αιώνες περιμένοντας κάποιος να σε πιστέψει


Ο Δημήτρης Αλεξανδρής βρέθηκε στις Culturίστριες την Παρασκευή 28 Μαρτίου για μια ωριαία, αλλά πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση με αφορμή την παράσταση επιστημονικής φαντασίας «The man from earth» (θέατρο Αλκμήνη) στην οποία πρωταγωνιστεί.
Υποδύεται τον καθηγητή Oldman, ο οποίος υποστηρίζει ότι ζει εδώ και 14.000 χρόνια, έχοντας δει τα περισσότερα σημαντικά γεγονότα, ειδεχθή ή αξιοθαύμαστα, που σημάδεψαν την ανθρωπότητα. Η μόνη που τον πιστεύει είναι η γυναίκα που είναι ερωτευμένη μαζί του, οι υπόλοιποι προσπαθούν να αποδείξουν αν είναι τρελός ή η ευκαιρία τους να αξιοποιήσουν ένα ζωντανό μνημείο της ανθρώπινης Ιστορίας.


Μιλήσαμε για τα υπαρξιακά ερωτήματα που προκύπτουν μέσα από την παράσταση, αλλά και το αν τελικά δίνονται απαντήσεις, τη διαχρονική ανάγκη -που είναι και η ουσιαστική κινητήριος δύναμη της υπόθεσης- να μας αποδεχτούν και να μας πιστέψουν όσοι μας περιβάλλουν χωρίς να απαιτούν αποδείξεις, αλλά και την ενθουσιώδη αντίδραση του σκηνοθέτη της ταινίας όταν είδε την παράσταση.
Συμμετέχει, επίσης, στη μουσικοθεατρική παράσταση «Ξημερώνει Κυριακή» στο Θέατρον του Κέντρου Πολιτισμού Ελληνικός Κόσμος, η οποία βασίζεται στην παράσταση «Ο δρόμος» που ανέβηκε επί χούντας και στους εμβληματικούς πια δίσκους του Μίμη Πλέσσα και του Λευτέρη Παπαδόπουλου.
Τα υπόλοιπα εδώ:

Τρίτη 25 Μαρτίου 2014

14.000 χρόνια εξέλιξης κι αθανασίας σε μία ώρα -Παρασκευή 28/3, 4μμ



140 αιώνες ζωής είναι, εν τέλει, αρκετός χρόνος για έναν άνθρωπο; Μπορεί κάποιος να ζήσει τόσο πολύ; Γιατί ο καθηγητής
Oldman επιλέγει να μοιραστεί το μυστικό του με τους φίλους και συναδέλφους του με τον κίνδυνο να τον περάσουν για παράφρονα; Πόσο εύκολο είναι να τον πιστέψουν; Τι έμαθε για την ανθρωπότητα αυτά τα 14.000 χρόνια εξέλιξης;
Ο Δημήτρης Αλεξανδρής έρχεται την Παρασκευή 28 Μαρτίου, 4-5μμ, στις Culturίστριες να απαντήσει σε όλα αυτά τα ερωτήματα που γεννά ο ρόλος του στην παράσταση επιστημονικής φαντασίας και μαγικού ρεαλισμού «Τhe man from earth» που σκηνοθετεί η Κωνσταντίνα Νικολαΐδη και ανεβαίνει κάθε Δευτέρα και Τρίτη στο θέατρο Αλκμήνη.


Από τα τέλη Φεβρουαρίου συμμετέχει και στη μουσικοθεατρική παράσταση «Ξημερώνει Κυριακή» που βασίζεται στα τραγούδια των ιστορικών δίσκων «Ο Δρόμος» και «Μίλα μου για λευτεριά» του Μίμη Πλέσσα και του Λευτέρη Παπαδόπουλου και ανεβαίνει στο «Θέατρον» του Κέντρου Πολιτισμού Ελληνικός Κόσμος.

Συντονιστείτε την Παρασκευή 28/3 στις 4μμ στο www.radioreboot.gr

Κυριακή 23 Μαρτίου 2014

Armadale: Πάθη, ίντριγκες και αποκαθήλωση της ηθικής κοινωνίας στο Σύγχρονο Θέατρο

Σε μια εποχή που η ηθική αποτελούσε λάβαρο, ακόμη κι αν ίσχυε μόνο φαινομενικά, ο Γουίλκι Κόλινς έγραψε ένα επικών διαστάσεων μυθιστόρημα μυστηρίου υπό τον τίτλο "Armadale" στο οποίο αποδομεί, στηλιτεύει και ξεγυμνώνει κάθε στοιχείο ηθικολογίας σε μια κοινωνία που ξεχνά το είναι και μένει στο φαίνεσθαι.
Βρισκόμαστε στην βικτωριανή εποχή, φυσικά στην Αγγλία, όπου μια διαθήκη υπό μορφήν γράμματος φτάνει στα χέρια του γιου του αποστολέα 19 χρόνια μετά το θάνατό του. Όσα συνέβησαν τότε (21 χρόνια πριν) και οι άνθρωποι που εμπλέκονται είναι ο λόγος που συντάχθηκε το γράμμα. Το μόνο που ζητά, μετά από την εξιστόρηση των γεγονότων που αιτιολογούν το αίτημά του, είναι να μην συναντηθεί ποτέ ο γιος του με τον συνονόματό του(Λάζαρος Βαρτάνης)...
Ο γιος (Κωνσταντίνος Ασπιώτης) δεν θα καταφέρει να το αποφύγει, αλλά αυτή η τυχαία συνάντηση είναι μόνο η αρχή μιας αλληλουχίας γεγονότων που θα ξετυλίξει το κουβάρι ή θα περιπλέξει ακόμη περισσότερο τα πράγματα.
Μια γυναίκα, η Λύντια Γκουίλτ(Μαρία Κίτσου), εμφανίζεται και γίνεται το μοιραίο πρόσωπο, η γυναίκα που θα είναι ικανή για το μεγαλύτερο κακό, τις πιο απροσδόκητες και μοχθηρές δολοπλοκίες μέχρι τα μεγαλύτερα πάθη και την πιο βαθιά αγάπη που θα επηρεάσει με την παρουσία και τις ενέργειές της τις ζωές όλων.
Οι άνθρωποι μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως πιόνια ή όπλα της, να γίνουν αναλώσιμα υλικά για τον σκοπό της, έμπνευση για αλλαγή, αφορμή για συνειδητοποίηση ή ίσως η τιμωρία της;
Πρόκειται για μια εξαιρετική δουλειά που ανεβαίνει για 6 ακόμη παραστάσεις, κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 8μμ, στο Σύγχρονο Θέατρο (Ευμολπιδών 45, Γκάζι).
Η διασκευή αυτού του πραγματικά ογκώδους βιβλίου έγινε από την Μαρία Κίτσου και τον Κωνσταντίνο Ασπιώτη με τη βοήθεια και του Λάζαρου Βαρτάνη, ενώ την σκηνοθεσία υπογράφει ο Κωνσταντίνος Ασπιώτης.
Οι ηθοποιοί και οι ερμηνείες τους είναι καταπληκτικές, σε συνεπαίρνει η ιστορία, αλλά και το ταλέντο των συντελεστών που καταφέρνουν να "χτίσουν" τους ρόλους τους με τέτοιον τρόπο που η πραγματική εικόνα τους στο παρόν εξαφανίζεται και γίνονται ο ρόλος. Είτε πρόκειται για αυτόν ενός ηλικιωμένου -για τα δεδομένα της εποχής- άνδρα που ερωτεύεται χωρίς ανταπόκριση μια κατά πολύ νεότερή του, ο οποίος στην πραγματικότητα είναι ένας νέος άνδρας (Φάνης Παυλόπουλος), είτε για μια ηλικιωμένη και δόλια κυρία, ενώ η πραγματική εικόνα είναι μιας πανέμορφης κοπέλας (Σύνθια Μπατσή). Δεν υπάρχουν τρικ και ειδικά εφέ, υπάρχουν τα υπέροχα κοστούμια εποχής που μας μεταφέρουν στον 19ο αιώνα, αλλά η υποκριτική τους ικανότητα, το ταλέντο, οι κατάλληλες σκηνοθετικές οδηγίες και η ομαδική δουλειά είναι τα στοιχεία που φέρνουν το επιθυμητό αποτέλεσμα.
Είναι μια πολύωρη παράσταση, που δεν σε κουράζει, δεν καταλαβαίνεις τον χρόνο που κυλά και αξίζει κάθε λεπτό που την απολαμβάνεις.
Ο Χάρης Αττώνης στους τρεις βασικούς του ρόλους στην παράσταση -πατήρ Ντέσιμους Μπροκ, δικηγόρος Αύγουστος Πέντζιφτ και γιατρός Ντάνγουορντ- κάνει αυτό που ξέρει καλύτερα, δίνει πνοή, συναίσθημα και βάθος στους χαρακτήρες του καταφέρνοντας, όσο διαφορετικοί είναι μεταξύ τους, να φαίνεται κι ο ίδιος σαν να είναι τρία διαφορετικά πρόσωπα επί σκηνής. Δεν γνωρίζω κατά πόσον έτυχε, αλλά αυτοί οι τρεις χαρακτήρες περνώντας από τον έναν στον επόμενο, έχουν μια κλιμάκωση μέσα στην παράσταση, η οποία γίνεται υπογείως αισθητή, δημιουργώντας ένα πλαίσιο ωρίμανσης.
Η Ζωή Καραβασίλη καταφέρνει από μητέρα να γίνεται κόρη -η δεσποινίς Μίλροι- στη διάρκεια της παράστασης με μια αποφασιστικότητα και σαρωτική δύναμη στην αρχή και αθωότητα, αφέλεια, κυκλοθυμία της ηλικίας, αλλά και πείσμα στη συνέχεια. Και βλέποντάς τη, νιώθεις βεβαιότητα και για τα δύο.
Η Μαρία Κίτσου είναι ο ορισμός της μοιραίας γυναίκας. Πέρα από την φωνή της που στην αρχή παίζει καταλυτικό ρόλο, καθώς μέχρι να κάνει κανονικά την εμφάνισή της στη σκηνή όλο το μυστήριο κρύβεται εκεί, από τις συναισθηματικές της διακυμάνσεις, τα βήματα που οδηγούν τον θεατή προς μία κατεύθυνση κάνοντας μια διαδρομή στα πιο σκοτεινά και μύχια σημεία της ανθρώπινης ψυχής, μέχρι την κορύφωση, είναι υποδειγματική καταφέρνοντας να μισείς και να συμπονάς ταυτόχρονα την ηρωίδα της.
Ο Λάζαρος Βαρτάνης είναι ο αισιόδοξος, ανέμελος, ενθουσιώδης, καλοπροαίρετος, ονειροπόλος και αυθόρμητος Άλαν Αρμαντέιλ που μέχρι τέλους, αυτά τα στοιχεία τον κάνουν να ξεχωρίζει από τους υπόλοιπους ήρωες, σαν εξαρχής να θέλει να σου κλείσει το μάτι.
Ο Κωνσταντίνος Ασπιώτης είναι ο άλλος Άλαν Αρμαντέιλ, μόνο που παρουσιάζεται με ψευδώνυμο: Οζίας Μιντγουίντερ. Από την πρώτη έως την τελευταία στιγμή είναι ένα τραγικό πρόσωπο, έτοιμος να αυτοτιμωρηθεί για κάτι για το οποίο δεν φέρει ευθύνη, να θυσιαστεί για αυτούς που αγαπά, γι' αυτό που πιστεύει, να προστατεύσει όποιον πρέπει και όπως μπορεί, να διαφυλάξει τη δικαιοσύνη και όσο καλό υπάρχει γύρω του και μέσα του.
Ο Φάνης Παυλόπουλος εκτός από ταγματάρχης Μιλρόι, προστατευτικός και οριοθετημένος πατέρας, είναι και ο κύριος Μπάσγουντ, ένας μεγάλος σε ηλικία άνδρας που ερωτεύεται τη μοιραία γυναίκα σε σημείο απόλυτης παράδοσης, τυφλής υπακοής και ολοκληρωτικής καταστροφής, χωρίς μετάνοια ή μεταμέλεια.
Η Σύνθια Μπατσή είναι εκπληκτική ως κυρία Όλντερσο που μέσα στην παρακμή της συνεχίζει να χρησιμοποιεί τους άλλους από θέση ισχύος. Δίνει, μέσα από τη φωνή, το περπάτημα μέχρι τις εκφράσεις, μια ολοκληρωμένη εικόνα αυτής της γυναίκας που υποστηρίζεται από τα δικά της και μόνο μέσα.
Η Ελένη Κάκκαλου είναι άψογη ως άρρωστη, γεμάτη απωθημένα και ανασφάλειες γυναίκα που δεν μπορεί να δώσει -ή δεν έχει πια- ίχνος τρυφερότητας.
Τέλος, ο Μάριος Μακρόπουλος ισορροπεί μεταξύ του άσωτου, μπλεγμένου με τον υπόκοσμο γιου Μπάσγουντ και της στιγμιαίας έκλαμψης να συμπεριφερθεί ως καλός γιος.
Το "Armadale" είναι μια πολύ καλοδουλεμένη και προσεγμένη μέχρι την τελευταία λεπτομέρεια παράσταση. Οι ηθοποιοί είναι εναρμονισμένοι υποδειγματικά, κάτι που είναι εύκολα αντιληπτό και έχει ουσιαστική σημασία για το τελικό αποτέλεσμα.
Αξίζει πραγματικά να τη δείτε.


"Armadale", του Wilkie Collins

Σύγχρονο Θέατρο
Ευμολπιδών 45, Γκάζι (δίπλα στο μετρό Κεραμεικού) 
Τηλ.: 2103464380

Συντελεστές:Μετάφραση: Σάντυ Παπαϊωάννου
Διασκευή: Μαρία Κίτσου – Κωνσταντίνος Ασπιώτης
Σκηνοθεσία: Κωνσταντίνος Ασπιώτης
Μουσική: Δημήτρης Καμαρωτός
Σκηνικά: Ηλένια Δουλαδίρη
Κοστούμια: Ηλένια Δουλαδίρη – Παναγιώτης Λαμπριανίδης
Φωτισμοί – Φωτογραφίες: Τάκης Λυκοτραφίτης
Βοηθός σκηνοθέτης: Μαρία Κίτσου
Βοηθοί σκηνοθέτη: Ελένη Κάκκαλου – Αγνή Χιώτη
Κατασκευή κοστουμιών: Δάφνη Τσακότα

Παίζουν:
Κωνσταντίνος Ασπιώτης, Χάρης Αττώνης, Λάζαρος Βαρτάνης, Ελένη Κάκκαλου, Ζωή Καραβασίλη, Μαρία Κίτσου, Μάριος Μακρόπουλος, Σύνθια Μπατσή, Φάνης Παυλόπουλος.



Ημέρες και ώρες παραστάσεων
Δευτέρα και Τρίτη στις 8μμ.
Μέχρι 8/4

Τιμές εισιτηρίων: 15 ευρώ γενική είσοδος
10 ευρώ μειωμένο (ανέργων, φοιτητικό, νεανικό έως 18 και συνταξιούχων άνω των 65)

Διάρκεια παράστασης: 210’ με δύο διαλείμματα 

Σάββατο 22 Μαρτίου 2014

Μένγκελε και Armadale στις Culturίστριες!


Η χθεσινή εκπομπή με πολύ και καλό κόσμο είναι στη διάθεση όσων -δυστυχώς για τους ίδιους- δεν την άκουσαν ζωντανά!
Την πρώτη ώρα είχαμε στην παρέα μας τον Κώστα Φιλίππογλου -η χαρά είναι μεγάλη πάντα- που σκηνοθετεί την παράσταση ΜΕΝΓΚΕΛΕ του Θανάση Τριαρίδη στο Faust. Στα πλαίσα της Αντιφασιστικής Εβδομάδας στο Radio Reboot, μιλήσαμε για το θέμα της παράστασης, τη δυσκολία κατανόησης τέτοιων νοσηρών μυαλών, αλλά και το πώς καταφέρνεις να αντιμετωπίζεις αυτό που έχει συμβεί όταν επιζήσεις από το "απόλυτο κακό".
Τη δεύτερη ώρα ταξιδέψαμε στο χρόνο μέχρι τη βικτωριανή εποχή με τους τρεις κυρίους της παράστασης ARMADALE στο Σύγχρονο Θέατρο. Ο Χάρης Αττώνης (που σημαίνει πάντα χαράς ευαγγέλια και άλλα τέτοια όμορφα), ο Φάνης Παυλόπουλος και ο σκηνοθέτης-ηθοποιός Κωνσταντίνος Ασπιώτης μας μίλησαν για τους ρόλους τους, τη γοητεία του κειμένου, τη δυσκολία της μετατροπής του σε θεατρικό κείμενο, την ευτυχή συγκυρία της συνεργασίας, αλλά τα εμπόδια που υπερπηδώνται.
Απολαύστε τους:
http://www.mixcloud.com/Culturistries/μένγκελε-και-armadale-στις-culturίστριες-21-03-2014/

Δευτέρα 17 Μαρτίου 2014

Β' Παγκόσμιος Πόλεμος και Βικτωριανή εποχή μαζί στις Culturίστριες, 21/3 στις 4μμ


Καλη εβδομάδα χωρίς καλούς καλεσμένους στις Culturίστριες στο www.radioreboot.gr δεν υπάρχει! Γι' αυτό την Παρασκευή 21 Μαρτίου, μαζί με την Άνοιξη, υποδεχόμαστε και πολλούς-πολλούς ταλαντούχους καλλιτέχνες. Την πρώτη ώρα, 4-5μμ, στα πλαίσια της Αντιφασιστικής Εβδομάδας στο RadioReboot, έρχεται ο σκηνοθέτης της παράσταση ΜΕΝΓΚΕΛΕ του Θανάση Τριαρίδη (Faust), Κώστας Φιλίππογλου. 
Με αφορμή αυτή την παράσταση, στην οποία κεντρικό ρόλο έχει ο Άγγελος του Θανάτου, ο γιατρός που έκανε ειδεχθή πειράματα στους κρατουμένους του Άουσβιτς Μπιρκενάου και οδήγησε αμέτρητους ανθρώπους σε φριχτό θάνατο, θα συζητήσουμε για το διαχρονικό -όπως αποδεικνύεται- φαινόμενο του φασισμού. 
Στη δεύτερη ώρα, 5-6μμ, αλλάζουμε εποχή και θέμα, μεταφερόμαστε στη βικτωριανή περίοδο και υποδεχόμαστε τέσσερις από τους ηθοποιούς του ARMADALE (Σύγχρονο Θέατρο): τον Χάρη Αττώνη, τον σκηνοθέτη και πρωταγωνιστή Κωνσταντίνο Ασπιώτη, τον Φάνη Παυλόπουλο και την μία από τις κυρίες της παράστασης, Σύνθια Μπατσή. 
Γιατί το μυαλό, η καρδιά και η ζωή έχουν τους δικούς τους δρόμους, είτε τους φτιάχνουν, είτε, απλώς, τους ακολουθούν...

Ε, συντονίζεστε στο www.radioreboot.gr την Παρασκευή 21/3!

Το γιατί απαντήθηκε άνωθεν.

Κυριακή 16 Μαρτίου 2014

Ο πολυπράγμων κ. Γιάννης Σαρακατσάνης: Επιζών, μαφιόζος και ψεύτης, αλλά πάντα ενδιαφέρων


Το θέατρο, για τον Γιάννη Σαρακατσάνη, πρέπει να εμπλέκει τον θεατή, να τον κάνει μέρος του, δημιουργώντας, ωστόσο, ένα ασφαλές περιβάλλον σε πλαίσια οικειότητας.  
Ο Γιάννης Σαρακατσάνης βρέθηκε στις Culturίστριες την Παρασκευή 14/3 και μας χάρισε μία ώρα (και κάτι) μιας πολύ ενδιαφέρουσας συζήτησης. Οι τρεις παραστάσεις στις οποίες συμμετέχει, οι λόγοι για τους οποίους οι περισσότεροι ηθοποιοί τον τελευταίο καιρό αναγκάζονται να παίζουν σε τρεις και τέσσερις παραστάσεις, το κοινό που θα έπρεπε να πηγαίνει χωρίς προκατάληψη -και μπαίνοντας στο ρόλο του κριτή- σε μια παράσταση και η γοητεία των διαδραστικών παραστάσεων. 
 Κάθε παράσταση πρέπει να έχει ένα νόημα, ένα ηθικό δίδαγμα, το οποίο με τον κατάλληλο τρόπο πρέπει να περνά στον θεατή, όχι σαν διδαχή, αλλά μέσα από μια ενδιαφέρουσα συμμετοχική διαδικασία, μια ανταλλαγή σκέψεων και δράσεων. Η "πυρετώδης" συζήτησή μας ολόκληρη εδώ: 

Τετάρτη 12 Μαρτίου 2014

Γιάννης Σαρακατσάνης: Μαφιόζος, τελευταίος επιζήσας ή ψεύτης Πινόκιο; Την Παρασκευή 14/3 στις 4μμ


Ο πολυπράγμων και αεικίνητος Γιάννης Σαρακατσάνης έρχεται την Παρασκευή 14 Μαρτίου στις 4μμ, και για μία ώρα, να μας λύσει τις απορίες και να μας αποκαλύψει το μεγάλο μυστικό. 
Πώς καταφέρνει να συνδυάσει τους ρόλους του μαφιόζου στο δείπνο μυστηρίου «Η μαφία δεν κοιμάται ποτέ»(El Convento del Arte), του ενός από τους δύο τελευταίους επιζήσαντες της ανθρωπότητας στο «Ι will survive»(Ιλίσια), τον ομώνυμο ήρωα στην παιδική παράσταση «Πινόκιο»(Ακροπόλ), αλλά και να κάνει κάθε Δευτέρα «Κωμικό Μπουμ»(Μικρό Παλλάς).
Τέλος, ποιος είναι ο δολοφόνος;
 

 Οι απαντήσεις την Παρασκευή 14/3 στις 4μμ!
 Συντονιστείτε στο www.radioreboot.gr
  
Στα μικρόφωνα οι Κλεοπάτρα Γκατζάνη και Παναγιώτα Κοντοδήμα.