Τρίτη 26 Φεβρουαρίου 2013

Η Ελένη Καστάνη επισκέπτεται το Spame Πακέτο την Παρασκευή 1η Μαρτίου!

Ο Μάρτιος έρχεται με ένα βουβό κύμα και μια καθαρόαιμη νησιώτισσα στο Spame Πακέτο. Την Παρασκευή 1η Μαρτίου 2013 στις 4μμ υποδεχόμαστε την ηθοποιό Ελένη Καστάνη, η οποία πρωταγωνιστεί στην θεατρική μεταφορά του βιβλίου της Ιωάννας Καρυστιάνη "Σουέλ",σε σκηνοθεσία Χρήστου Παληγιαννόπουλου, στο Θέτραο Τέχνης(της οδού Φρυνίχου 14, Πλάκα).
Μια γυναίκα που μέσα από τους τηλεοπτικούς της ρόλους έγινε όχι μόνο ευρέως γνωστή, αλλά και πολύ αγαπητή. Τα τελευταία 20 χρόνια αποτελεί ένα από τα σταθερά πρόσωπα που βλέπουμε σε τηλεοπτικές σειρές, ειδικά σε κωμικούς ρόλους.
Αυτή τη φορά, στο θέατρο, ισορροπεί μεταξύ του εύθυμου χαρακτήρα της ηρωίδας της και του δράματος της ζωής αυτής. Μία κομμώτρια από την Ελευσίνα, ερωτευμένη με τον καπετάνιο της εδώ και 20 χρόνια. Εκείνος είναι παντρεμένος, αλλά ο έρωτάς τους άσβεστος.
Θα έρθει, λοιπόν, να μας μιλήσει γι' αυτή την παράσταση, για τον ρόλο της, για τις δυσκολίες, αλλά και όσα αγαπάει σ' αυτόν και για όλα όσα σχεδιάζει.
Ελάτε να υποδεχτούμε τον Μάρτιο με μια κυρία που έχει πολλά να μας πει!
Σας περιμένουμε την Παρασκευή 1/3 στις 4μμ!
Συντονιστείτε στο www.spamradio.gr!

Δευτέρα 25 Φεβρουαρίου 2013

Όσα τώρα πια είναι σπάνια...

Είναι από αυτά τα τραγούδια που τα αγαπάς στίχο-στίχο, που κάτι μέσα τους, από τη μελωδία, τα λόγια την ερμηνεία μέχρι το συναίσθημα που σου δημιουργούν ταιριάζει τόσο σ' εσένα που το σιγοψιθυρίζεις σε ανύποπτο χρόνο. Και αν μη τι άλλο, είναι σύνθεση του Σταμάτη Κραουνάκη και στίχους της Λίνας Νικολακοπούλου, αν προσθέσουμε και την ερμηνεία της Άλκηστης Πρωτοψάλτη, τότε μόνο αγαπημένο θα μπορούσε να είναι!
Είκοσι χρόνια μετά την πρώτη κυκλοφορία του και ακόμη είναι τόσο ζωντανό τραγούδι!
Όλοι μας, αυτή την περίοδο, αισθανόμαστε ασφυξία σαν αυτή που περιγράφουν οι στίχοι του κομματιού. Η καθημερινότητα, οι υποχρεώσεις που αυξάνονται, η αίσθηση ανεπάρκειας που νιώθουμε, αλλά και αδυναμίας να βοηθήσουμε τους άλλους, οι ανάγκες που είναι πάντα εκεί κι όσο τις παραμερίζουμε τόσο περισσότερες και πιο απαιτητικές γίνονται κι όλο πιο καταπιεσμένες. Κι έρχονται στιγμές για όνειρα, για πολλά όνειρα: μακρινά ταξίδια, εξάλειψη προβλημάτων και προβληματισμών, ένας κόσμος πολύχρωμος, γελαστός, φωτεινός και γεμάτος αγάπη και δημιουργικότητα, χωρίς άγχη, χωρίς φόβο, χωρίς έξωθεν κι έσωθεν πίεση και καταπίεση, που δεν χρειάζεται ν' αγανακτήσεις, να θυμώσεις, να πληγωθείς, να ματαιωθείς, να μετρήσεις τραύματα και απώλειες. Ένας κόσμος όπως θα έπρεπε να είναι, αλλά δεν είναι. Όλοι βιάζονται, αγχώνονται, θυμώνουν, στεναχωριούνται, είναι επιθετικοί, ανυπόμονοι, δεν έχουν χρόνο (πέρα από χρήμα), διάθεση, χαρά, χαμόγελο, ελπίδα. Κι αυτό είναι το χειρότερο απ' όλα. Γι' αυτό: μην ξεχνάς να νιώθεις, να μην χάνεις την ελπίδα, να μην παραγκωνίζεις όσους στ' αλήθεια αγαπάς, σ' αγαπούν και αποδέχεστε ο ένας τον άλλο ολόκληρο, χωρίς προσθαφαιρέσεις, με όσα αγαπάς και όσα δεν σ' αρέσουν.
Για όλους μας που λίγο ή πολύ νιώθουμε πως αγωνιζόμαστε για πράγματα απλά κι αυτονόητα στον κόσμο εκεί έξω, αλλά και βαθιά μέσα μας με τον ίδιο μας τον εαυτό, αφού δεν μπορούμε να μπούμε σ' ένα υπερωκεάνιο, ας το απολαύσουμε μελωδικά για μερικά λεπτά.
Καλή μας εβδομάδα!


Τόσο καπνό που πίνω μέσα μου
άμα τον είχα ταξιδέψει,
θα 'χα γυρίσει όλη τη γη
από τη νύχτα ως την αυγή
παρά που λες πως μ' αγαπάς
να 'χα πιστέψει.

Γιατί τώρα είναι σπάνιο
να ξοφλήσω το δάνειο
που 'χα πάρει απ' το χθες
για να ελπίζω
σ' έναν αγώνα τιτάνιο
σαν υπερωκεάνιο
μες την ομίχλη στεριά να σφυρίζω.

Παναγιά μου εσύ του Νοτιά
της καρδιάς μου η γη ξενιτιά
της καρδιάς μου η γη
μια βαθιά πληγή
που την κλείνει του χρόνου η φωτιά.

Τόσο καπνό που είδαν τα μάτια μου
άμα τα βλέφαρα είχα κλείσει
ίσως και να 'χα ονειρευτεί
πως σαν την έρημο καυτή
είν' η ψευτιά που λόγια αγάπης
πάει να χτίσει.

Παναγιά μου εσύ του Νοτιά
της καρδιάς μου η γη ξενιτιά
της καρδιάς μου η γη
μια βαθιά πληγή
που την κλείνει του χρόνου η φωτιά

Άλκηστις Πρωτοψάλτη- Υπερωκεάνιο

Πέμπτη 21 Φεβρουαρίου 2013

Ο Κώστας Φιλίππογλου την Παρασκευή 22 Φεβρουαρίου έρχεται στο Spame Πακέτο

Την Παρασκευή 22 Φεβρουαρίου 2013 στις 4μμ υποδεχόμαστε τον σκηνοθέτη και ηθοποιό Κώστα Φιλίππογλου, ο οποίος πρωταγωνιστεί μαζί με την Πέμυ Ζούνη (και συν-σκηνοθετούν) στην παράσταση «Historia de un amor ή Τα μυρμήγκια» του Θανάση Τριαρίδη στο θέατρο Olvio.
Φέτος σκηνοθετεί και τα «Χάρτινα Λουλούδια» στο θέατρο Ιλίσια με πρωταγωνιστές την Κατερίνα Λέχου και τον Άρη Σερβετάλη.
Πρόκειται για έναν ιδιαίτερο σκηνοθέτη για τον οποίο το «σωματικό θέατρο» έχει πρωταρχικό ρόλο και μεγαλύτερο ενδιαφέρον, καθώς το να μπορούν να αναδεικνύονται όλα τα συναισθήματα μέσα από το σώμα, τη στάση, την κίνηση, το συγχρονισμό των ηθοποιών παίζει σημαντικό ρόλο στην σκηνοθετική του οπτική.
Μέχρι μέσα Νοεμβρίου έπαιζε και στο Παρίσι, στην παράσταση «Η Έκτη ήπειρος», σε σκηνοθεσία Lilo Baur στο θέατρο Bouf du Nord.
Έρχεται για μία ώρα να μας μιλήσει για την παράσταση «Historia de un amor ή Τα μυρμήγκια», τη συνεργασία του με την Πέμυ Ζούνη, τη σκηνοθετική του ματιά, τα γυρίσματα που κάνει αυτή την εποχή, αλλά και όλα όσα σχεδιάζει για τη συνέχεια (και πάντα σχεδιάζει πολλά).
Σας περιμένουμε την Παρασκευή 22/2 στις 4μμ!
Συντονιστείτε στο www.spamradio.gr

Στα μικρόφωνα, πάντα, η Κλεοπάτρα Γκατζάνη και η Παναγιώτα Κοντοδήμα.

*Δυστυχώς, δεν κατάφερε να έρθει, αλλά το ραντεβού ανανεώνεται για 8 Μαρτίου! Να είστε εκεί.

Τετάρτη 20 Φεβρουαρίου 2013

Τα παιδιά που μεγάλωσαν απότομα μιλούν για ένα διαφορετικό κρυφτό...

Γερμανική Κατοχή και Έλληνες Εβραίοι, μια ιστορία που δεν βρήκε το χώρο που της αξίζει στην Ιστορία. Η Θεσσαλονίκη είχε έναν πολύ μεγάλο αριθμό Εβραίων, περίπου 50.000 μέσα σε πληθυσμό 250.000 κατοίκων. Οι Γερμανοί έφτασαν πρώτα εκεί, η Αθήνα ήταν ακόμη υπό Ιταλική κατοχή.
Στην αρχή ο φόβος ήταν υπόκωφος, κάτι περίμεναν, αλλά ακόμη τίποτε δεν είχε συμβεί. Μέχρι τη στιγμή που οι Εβραίοι έπρεπε να "δηλωθούν", ώστε να καταγραφούν σε λίστες και να μετακομίσουν στο γκέτο που δημιουργήθηκε γι' αυτούς. Τους επέβαλλαν να φορούν ένα αστέρι στο πέτο για να τους ξεχωρίζουν κι έτσι ξαφνικά έγιναν στιγματισμένοι για κάτι που δεν μπορούσαν να καταλάβουν.
Στην Κρήτη μία από τα ίδια, άνθρωποι που ως τότε δεν είχαν ασχοληθεί με την πίστη ή την καταγωγή τους, την όποια διαφορετικότητα, βρέθηκαν κυνηγημένοι. Μέσα σε καΐκια έφευγαν, όσοι μπορούσαν, κρυφά ή φυγάδευαν την οικογένειά τους στην Αθήνα. Η Ιταλική κατοχή ήταν μέσα στον όλεθρο μία ελπίδα, εκεί τουλάχιστον δεν τους κυνηγούσαν, δεν τους ξεχώριζαν. Το μη χείρον, βέλτιστον.
Στα Γιάννενα οι άνθρωποι ζούσαν αρμονικά, το σχολείο και η Συναγωγή ήταν στο τέλος της Μεγάλης Ρούγας. Τα νέα για τον κίνδυνο έφτασαν κι εκεί, όσοι μπόρεσαν κατέβηκαν στην Αθήνα, αλλά και πάλι κρύβονταν. Άλλαξαν ονόματα, ζούσαν με το φόβο και σαν φυλακισμένοι.
Κι οι Γερμανοί δεν άργησαν να μπουν στην Αθήνα. Ξαφνικά δεν υπήρχε πουθενά σωτηρία, τώρα πια κινδύνευαν παντού.
Στη Θεσσαλονίκη, στο κέντρο της πόλης στην Τσιμισκή, σ' ένα διαμέρισμα φιλοξενούνταν μια πενταμελής εβραϊκή οικογένεια από μία χριστιανική ενός γιατρού. 548 ημέρες κρυμμένοι, κλεισμένοι, να κοιτούν πίσω από τις γρίλιες το δρόμο για να μην τους δουν, σιωπηλοί για να μην τους ανακαλύψουν. 548 ημέρες, γιατί, όπως είπε και η Ροζίνα που τότε ως μικρό κορίτσι είχε ζήσει όλο αυτό, τον εγκλεισμό δεν τον μετράς με χρόνια ή μήνες, τον μετράς με μέρες. Μα κάθε μέρα ήταν κέρδος ζωής, γιατί ζούσαν άλλη μία μέρα.
Από εκείνο το παράθυρο πίσω από τις γρίλιες είδαν και το πογκρόμ των Εβραίων που είχαν συλληφθεί και θα οδηγούνταν στην Πολωνία. Ο πατέρας της έπεσε στα γόνατα και δάκρυσε, εκείνη παιδούλα, κοίταξε το πλήθος και μέσα σ' αυτό είδε μια μαυροφόρα ηλικιωμένη γυναίκα και την αναγνώρισε. Ήταν η γιαγιά της και μητέρα του πατέρα της. Τότε συνειδητοποίησε πόσο μεγάλη θυσία έκανε ο πατέρας της, θυσίασε την προηγούμενη γενιά για να σώσει την επόμενη...
Όποιος έκρυβε Εβραίους ήταν καταδικασμένος να τουφεκιστεί. Κι όμως, το μεγαλείο της ψυχής υπερνίκησε τον όποιο φόβο και έσωσαν τους ανθρώπους που έζησαν για να διηγηθούν αυτή τη φρικτή ιστορία.
Η Λέλα Καραγιάννη είχε 7 παιδιά. Προστάτευε και φυγάδευε Εβραίους. Οι Γερμανοί την συνέλαβαν, στο αυτοκίνητο που την οδηγούσε στο απόσπασμα εκείνη τραγουδούσε... Έσωσε αμέτρητες ανθρώπινες ζωές και δεν το μετάνιωσε μέχρι τέλους. Δεν τους πρόδωσε ποτέ. Εκείνοι της χρωστούν αιώνια ευγνωμοσύνη, τα παιδιά και τα εγγόνια τους δεν θα ξεχάσουν ποτέ σε ποιον οφείλουν τη ζωή τους.
Όταν οι Γερμανοί ανακοίνωσαν στους Ισραηλίτες ότι θα αφήσουν τα υπάρχοντά τους και μ' ένα μπόγο στον ώμο θα πάνε στην Πολωνία, αυτό που τους είπαν είναι πως θα τους δώσουν εκεί σπίτια και δουλειά. Κανείς τους δεν ήξερε για τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, ούτε για τα κρεματόρια. Στοιβάχτηκαν, χειρότερα κι από ζώα, στα βαγόνια και χωρίς να το γνωρίζουν όδευαν προς το θάνατο.
Ο Μάριος θυμάται τη στιγμή που είδε από τη διπλανή αυλή τους Γερμανούς να έρχονται με τον πατέρα του, τον οποίο είχαν συλλάβει, στο σπίτι που τους φιλοξενούσε για να πιάσουν και την υπόλοιπη οικογένεια. Η μητέρα του πρόλαβε να τους ειδοποιήσει να φύγουν απ' το σπίτι, αλλά η μικρή του αδερφή έβγαινε όταν είχαν φτάσει πια οι Γερμανοί. Η πιτσιρίκα πήγαινε προς το μέρος του πατέρα της, ο οποίος της γύρισε την πλάτη για να μην τον αναγνωρίσει και καταλάβουν οι Γερμανοί ότι είναι η κόρη του. Η μικρούλα σάστισε και πήγε προς το διπλανό σπίτι που βρίσκονταν τα αδέρφια της. Ήταν η τελευταία φορά που τον είδαν. Ο επόμενος σταθμός για εκείνον ήταν το Άουσβιτς.
Όταν τελείωσε ο πόλεμος περίμεναν να γυρίσει, αλλά δεν γύρισε ποτέ κι ο Μάριος δεν ρώτησε τί του συνέβη. Πριν μερικά χρόνια πήγε στο Άουσβιτς και είδε τί είχε γίνει εκεί.
Λίγο πριν το τέλος του πολέμου και την ήττα της Γερμανίας, μια ομάδα κρατουμένων στο στρατόπεδο συγκέντρωσης είχε προσπαθήσει να ανατινάξει τα κρεματόρια. Μέσα σ' αυτήν την ομάδα ήταν 300 Έλληνες. Μέσα σ' αυτούς τους 300 ήταν ο πατέρας κι ο θείος του. Έβγαλε φωτοτυπίες τις σελίδες αυτέςαπ' το βιβλίο που τις περιείχε και τις μοίρασε παντού για να ξέρουν όλοι ότι ο πατέρας του "έδωσε έναν αγώνα πριν πεθάνει"...
Το 1944 ένα πλοίο γεμάτο Εβραίους, 300 τον αριθμό και ανάμεσά τους 80 παιδιά, ελληνικό πλήρωμα και Γερμανούς στρατιώτες έφευγε από την Κρήτη με προορισμό την Αθήνα και τα στρατόπεδα συγκέντρωσης.
Ένα αγγλικό συμμαχικό υποβρύχιο τορπίλισε το πλοίο, το οποίο βούλιαξε οδηγώντας στο θάνατο περισσότερους συμμάχους τους, παρά Γερμανούς.
Ένας μητροπολίτης μοίραζε ψεύτικες ταυτότητες στους Εβραίους στις οποίες αναγραφόταν πως είναι χριστιανοί ορθόδοξοι για να τους σώσει από το μίσος των ναζιστών. Βοήθησε να φυγαδευτούν πάρα πολλοί Εβραίοι. Απέδειξε, εκείνη την εποχή, ότι τελικά ο καλός χριστιανός δεν κάνει διακρίσεις απέναντι στους ανθρώπους, δεν τον αφορά κάτι τέτοιο.
Η Σέλλυ έχασε 25 κοντινούς συγγενείς της, ξαδέρφια, θείους, θείες, στα στρατόπεδα συγκέντρωσης των ναζιστών.
Η Ευτυχία έκανε πάρα πολλά χρόνια να επισκεφθεί τα Γιάννενα. Δεν ήταν ίδια, οι φίλοι, οι γνωστοί, έλειπαν, τα οικεία σπίτια ήταν κλειστά και άδεια. Η Μεγάλη Ρούγα μίκρυνε ξαφνικά και το μόνο που ζήτησε από τα παιδιά της ήταν να μάθουν όποια γλώσσα θέλουν, εκτός από Γερμανικά. Δεν θα άντεχε να την ακούει μέσα στο σπίτι.
Η Ροζίνα δεν μισεί τους Γερμανούς, δεν μπορείς να περνάς τη ζωή σου μισώντας. Μισεί, όμως, όλους εκείνους που σήμερα προσπαθούν να μιμηθούν τους φασίστες του τότε.
Ο Σήφης γλίτωσε χάρη στην κουβερνάντα του την Αθηνά που έλεγε σε όλους πως ήταν το νόθο παιδί της για να τον προστατεύσει. Δεν θα πάψει ποτέ να την ευγνωμονεί για τη θυσία της δικής της νεανικής ζωής ώστε να σώσει τη δική του.
Ο Μάριος μαζεύει με την εγγονή του λουλούδια στους αγρούς και της μαθαίνει να ξεχωρίζει τις μαργαρίτες από τα χαμομήλια, τα οποία μάζευε εκείνος με τη γιαγιά του για να έχουν απόθεμα "γιατρικού" όταν γυρίσει ο καταπονημένος πατέρας του από το Άουσβιτς. Κι ας μη γύρισε ποτέ...
Μια συγκλονιστική ταινία του Βασίλη Λουλέ με μαρτυρίες πέντε επιζήσαντων Εβραίων. Ένας φόρος τιμής σε μια πλευρά της Ιστορίας που δεν αναδείχθηκε όπως της άξιζε, ένας φόρος τιμής στους σωτήρες τους, σε όλους εκείνους που διακινδύνευσαν τη ζωή τους για να τους προστατεύσουν με αυτοθυσία και μεγαλοψυχία, αλλά κυρίως με ανθρωπιά, χωρίς να τους πουν ποτέ ότι τους χρωστούν τη ζωή τους. Μια υπενθύμιση σε όλους μας ότι οι άνθρωποι δεν έχουν χρώμα, θρησκεία, φυλή, φύλο, γλώσσα, είναι απλώς και μόνον άνθρωποι. Όλα τα άλλα είναι ασήμαντα μπροστά στη ζωή και τον άνθρωπο.
Πάνω από 70 χιλιάδες Εβραίοι υπήρχαν στην Ελλάδα πριν την εισβολή των Γερμανών. Όταν έφυγαν, πάνω από 67 χιλιάδες και κάτι, είχαν χαθεί...
70 χιλιάδες άνθρωποι, εκ των οποίων οι 67 χιλιάδες έπαψαν να ζουν. Στην Θεσσαλονίκη, από 50.000 έμειναν 80 άνθρωποι.
Η Ιστορία δεν πρέπει να το ξεχνά, δεν πρέπει ποτέ να το ξεχάσει. Το ίδιο και όλοι εμείς.

Η ταινία προβάλλεται στην Αθήνα στην Ταινιοθήκη της Ελλάδος (κινηματογράφος Λαΐς, Ιερά Οδός 48, Κεραμεικός), ενώ στη Θεσσαλονίκη στο Ολύμπιον 2- Παύλος Ζάννας (πλατεία Αριστοτέλους 10).

Trailer "Φιλιά εις τα παιδιά" σκην. Βασίλης Λουλές

Σάββατο 16 Φεβρουαρίου 2013

Θέλει τόλμη να ρωτάς "Να 'ρθω μαζί σου;"

Ιούνιος, στην ταράτσα μιας επταώροφης πολυκατοικίας στο Κολωνάκι με θέα τον Λυκαβηττό, ένα ζευγάρι τριαντάρηδων περιμένει ένα άλλο ζευγάρι -με κάποια αγωνία κι ίσως, όχι με ιδιαίτερη χαρά. Η σχέση τους μετρά πια 8 χρόνια, πρωτογνωρίστηκαν στη Νέα Υόρκη, σ' ένα πάρτι που δεν κύλησε ακριβώς όπως το είχαν φανταστεί. Αλλά, όχι-όχι, γνωρίζονταν από πολύ παλιότερα, από το νηπιαγωγείο, αλλά είχαν χαθεί μες στα χρόνια. Όταν επέστρεψαν στην Ελλάδα έμειναν μαζί, όχι ως κοινή απόφαση ή επιλογή, αλλά σαν κάτι που κανείς δεν θέλησε να συζητήσει περαιτέρω. Είναι νέοι, ωραίοι, πλούσιοι, πηγαίνουν σε σύμβουλο γάμου αν και δεν έχουν παντρευτεί και... δεν κάνουν σεξ. Εκείνη -η Βερίνα- θέλει, εκείνος πάλι -ο Γιώργος- όχι. Βαριέται κι έχει άγχος με την εταιρεία του πατέρα του, οπότε...
Η ιδέα ήταν δική της: ανταλλαγή ζευγαριών. Σε ένα αξιοσέβαστο site, με την εχεμύθεια και ανωνυμία που χρειάζεται, βρήκαν το ζευγάρι με το οποίο θα πραγματοποιούσαν την τολμηρή τους απόφαση.
Το έτερο ζευγάρι είναι κάπως διαφορετικό. Εκείνη μόλις 20 ετών, σπουδάζει υποκριτική και παράλληλα παίζει σε καθημερινή σειρά του Mega, το "Μοιραίο Δίλημμα". Εκείνος τραγουδιστής "λαϊκός", παιδί του λαού γαρ, γύρω στα 30, με σουξέ προ 3 ετών, αλλά ένεκα που τον χτύπησε η κρίση... Τραγουδά στο "Καραμέλα", οι κατακτήσεις του πολλές, αλλά ο μόνιμος δεσμός του η Αλίνα. Γνωρίστηκαν μέσω Facebook, ήταν άλλωστε και γείτονες στον Αγ. Αρτέμιο κι εκείνος φανατικός θαυμαστής της σειράς που πρωταγωνιστεί η Αλίνα. Ο Θεμιστοκλής, λοιπόν, πρότεινε την ανταλλαγή κι εκείνη αφού τον αγαπά δέχτηκε.
Έτσι, βρέθηκαν αυτοί οι τέσσερις διαφορετικοί άνθρωποι σ' εκείνη την ταράτσα. Η αρχική αμηχανία δεν χάνεται εύκολα, μάλλον δεν εξαφανίζεται ποτέ, αλλά είναι τα γεγονότα που τους παρασύρουν στη βραδιά΄κι η αμηχανία γίνεται ήσσονος σημασίας.
Η Αθήνα καίγεται, μια ταραχή που σαν κύμα σαρώνει τα πάντα, η κατάσταση ξεφεύγει απ' τον έλεγχο κι η ώρα περνά. Άραγε, η πόλη θα έχει επιβιώσει ως το ξημέρωμα; Οι άνθρωποι θα είναι ίδιοι;
Μέσα στην γενική αναστάτωση, έρχεται η στιγμή να βρουν ο καθένας ξεχωριστά τί είναι αυτό που θέλει και ποιον θέλει. Κάποια αναζητά έναν σωτήρα για να του αφιερωθεί, να τον αγαπήσει, να τον ερωτευτεί ή να νομίζει πως τον έχει ερωτευτεί, να μην νιώθει μόνη και να κάνουν σεξ, πολύ σεξ. Κάποια αναζητά εκείνον που μπορεί να την αγαπήσει πραγματικά, όχι σαν αντικείμενο, αλλά σαν έναν άνθρωπο που εκτιμά και για τον οποίο νοιάζεται, που θα την πάρει μαζί του και θα αρκεί ο ένας στον άλλον. Κάποιος αναζητά κι ο ίδιος τί θέλει. Δεν μπορεί να πάρει μια απόφαση, δεν αντέχει την ευθύνη της, προτιμά να την αναλάβει κάποιος άλλος κι αυτός απλώς ν' ακολουθήσει. Μπροστά στην ερώτηση "να' ρθω μαζί σου;" δεν απαντά. Θέλει  κι εκείνος, όμως, κάποιον ν' αγαπήσει και να τον αγαπήσει χωρίς πλαίσια και κανόνες.
Κάποιος άλλος θέλει να συνεχίσει την έως τώρα πορεία του, χωρίς πολλές αλλαγές. Δεν μπορεί να δεσμευτεί, φοβάται πως ο ίδιος δεν αρκεί σε κάποιον άλλο ή δεν έχει τη δυνατότητα να νιώσει κάτι πραγματικό, βαθύ κι ουσιαστικό. Έχει μια ασπίδα προστασίας, την επιφανειακή του στάση.
Μέχρι το πρωί θα έχουν παραδεχτεί τις αλήθειες τους και θα έχει βρει ο καθένας ό,τι πιο κοντινό σ' αυτό που θέλει. Η συνέχεια είναι δική τους υπόθεση.
Μια πολύ ωραία και φρέσκια παράσταση το "Να 'ρθω μαζί σου;" ανεβαίνει κάθε Σάββατο και Κυριακή στην Κεντρική σκηνή του "104" (Ευμολπιδών 41, Γκάζι). Συγγραφέας του έργου είναι η νεότατη και ταλαντούχα Αλεξάνδρα Κ* και σκηνοθέτης ο πολυτάλαντος ηθοποιός Κωνσταντίνος Ασπιώτης.
Με μία νύξη στην οικονομική κρίση, αλλά κατ' ουσίαν με την κρίση των ανθρώπινων σχέσεων και του ίδιου μας του εαυτού, έχουν δημιουργήσει μία παράσταση με χαρακτήρες που θα σας θυμίσουν πολλούς ανθρώπους γύρω μας, γνωστούς τύπους, πολλές σκέψεις που κάνουμε, γεγονότα κάπως τραβηγμένα, αλλά όχι κι εντελώς εξωπραγματικά, σκληρές αλήθειες προβαλλόμενες με έναν πολύ έξυπνο και χιουμοριστικό τρόπο. Πράγματα που δεν λέγονται με τρόπο που να επιβάλλουν το γέλιο, αλλά που μέσα από την αλήθεια και την ουσία τους, δεν μπορείς παρά να γελάσεις.
Πρόκειται για τέσσερις άξιους ηθοποιούς, νέους και πολύ ταλαντούχους, οι οποίοι γνωρίζονται πολλά χρόνια κι είναι φίλοι, κάτι που στη συγκεκριμένη παράσταση είναι βοηθητικός παράγοντας, διότι βρίσκονται και οι τέσσερις διαρκώς πάνω στη σκηνή. Υπάρχουν, μάλιστα, κομμάτια αυτοσχεδιασμού στην παράσταση, επομένως χρειάζεται ένας κοινός κώδικας επικοινωνίας και τέλος, φιλιούνται πολύ, πολύ, αλλά πάρα πολύ κι υπάρχει και μία σκηνή κατά την οποία οι κυρίες του έργου μένουν με τα εσώρουχα, που είναι λογικό να αισθάνεσαι εκτεθειμένος. Η σχέση, ωστόσο,  που υπάρχει και η δουλειά που έχουν κάνει κατά την περίοδο των προβών μεταξύ τους δημιουργεί -τουλάχιστον αυτό εξέλαβα εγώ- την ασφάλεια για να μπορούν να λειτουργούν τόσο αβίαστα, φυσικά και συνεκτικά πάνω στη σκηνή.
Μια παράσταση που θίγει το φόβο: για την αλλαγή, την αλήθεια, την αγάπη, τη μοναξιά, τον αποχωρισμό, την αποτυχία, το καινούργιο, την επαφή, το δέσιμο, την ουσία, την ενηλικίωση, το τέλος. Επιφάνεια. Όλα είναι και μένουν στην επιφάνεια, ό,τι υπάρχει στο βάθος είναι σαν να μην υπάρχει, μόνο που μια μέρα, όπως και στην Αθήνα του έργου, αυτό που σιγοβράζει θα εκραγεί, θα πλημμυρίσει τα πάντα και θα βγει στην επιφάνεια.
Σας την προτείνω με χαρά! Πέρασα ένα πολύ όμορφο Κυριακάτικο βράδυ, βλέποντας μια φρέσκια ματιά πάνω σε ένα αιώνιο πρόβλημα, της σχέσης με τον εαυτό μας, με τους άλλους, με την κοινωνία και τα στερεότυπα, με πολύ έξυπνο χιούμορ, ταλέντο και τρυφερότητα.
Εντάξει, είπαμε, πολύ φιλί, αλλά κι αυτό γινόταν με έναν εξίσου χιουμοριστικό τρόπο.
Κι επειδή τον τελευταίο καιρό το είχα ρίξει στα πιο "βαριά" και δραματικά θεατρικά θεάματα, έχω να σας πω ότι την συγκεκριμένη παράσταση την είχα ανάγκη, διότι ήταν στις απαραίτητες δόσεις και ισορροπούσε άψογα μεταξύ του μπουλβάρ και του κοινωνικού σχολίου που ήθελε να κάνει.
Το κείμενο, η σκηνοθεσία, οι ερμηνείες των τεσσάρων ηθοποιών συνέθεσαν ένα άρτιο και πολύ όμορφο αποτέλεσμα.
Σας προτρέπω να την δείτε.

"Να 'ρθω μαζί σου;"
"104", Ευμολπιδών 41, Γκάζι (Μετρό Κεραμεικός)
Τηλ. 210 3455020
Γενική είσοδος: 12 ευρώ – μειωμένο 10 ευρώ
Διάρκεια παράστασης: 80′ χωρίς διάλειμμα
Κάθε Σάββατο και Κυριακή στις 9.15 μ.μ

Συντελεστές:
Κείμενο: Αλεξάνδρα Κ*
Σκηνοθεσία: Κωνσταντίνος Ασπιώτης
Μουσική: Θέμης Καραμουρατίδης
Σκηνογραφία – ενδυματολογία: Ηλένια Δουλαδίρη
Φωτισμοί: Γιώργος Σπηλιόπουλος
Βοηθοί σκηνοθέτη: Λάζαρος Βαρτάνης, Ελένη Κάκκαλου
Δραματολόγος: Αναστασία Διαμαντοπούλου
Φωτογραφίες: Μαρίλη Ζάρκου
Ερμηνεύουν οι ηθοποιοί: Λάζαρος Βαρτάνης, Κωνσταντίνος Καϊκής, Ζωή Καραβασίλη, Σύνθια Μπατσή
Στο ραδιόφωνο: «Cafe Society» (Κωνσταντίνος Τζούμας, Μουσική επιμέλεια: Kafka)

Τετάρτη 13 Φεβρουαρίου 2013

Ο Σίμος Πατιερίδης επισκέφθηκε το Spame Πακέτο και μας μίλησε για την παράσταση "Άργος"

Την Παρασκευή 8 Φεβρουαρίου στην εκπομπή Spame Πακέτο βρέθηκε ο Σίμος Πατιερίδης, ο οποίος μαζί με τον Ντίνο Νικολάου ανεβάζει αυτή την περίοδο και μέχρι την Τρίτη 26/2 την ηχοκινητική παράσταση "Άργος" στο θέατρο Φούρνος (Μαυρομιχάλη 168, Εξάρχεια).
Η εν λόγω παράσταση βρίσκεται ουσιαστικά στο πλαίσιο του project "Mythos PhD (Play hense destroy)" της πλατφόρμας Create an Accident (http://createanaccident.com/) και δημιουργοί της είναι οι δύο performers, οι οποίοι έχουν αναλάβει εξ ολοκλήρου ό,τι αφορά την παράσταση.
Με έναυσμα την περιπλάνηση του Οδυσσέα και τον πιστό του σκύλο Άργο που τον περίμενε, δημιούργησαν κάτι πολύ ιδιαίτερο για την αναμονή και όσα συμβαίνουν κατά τη διάρκειά της. Έφτιαξαν ένα video game στο οποίο ξαφνικά οι δυο τους γίνονται ήρωες και ακολουθούν τις οδηγίες του παιχνιδιού, περνώντας από πίστα σε πίστα, ανεβαίνοντας επίπεδα και χάνοντας ζωές. Γνώριζαν εξαρχής ότι πρόκειται για ένα δύσκολο εγχείρημα, καθώς στην Ελλάδα δεν έχουμε την εξοικείωση που έχουν στο εξωτερικό με τέτοιου είδους θεάματα. Ωστόσο, και οι δύο έχουν συνεργαστεί κατά το παρελθόν με τον Δημήτρη Παπαϊωάννου από διαφορετικές θέσεις κι έχουν μια αρκετά πιο ουσιαστική και βιωματική σχέση με τις ηχοκινητικές παραστάσεις, οι οποίες τους εκφράζουν καλλιτεχνικά περισσότερο.
Περισσότερες λεπτομέρειες για την παράσταση, τη σύλληψη, την αρχική ιδέα και την εξέλιξη της μέχρι να ανέβει μπορείτε να ακούσετε ολόκληρη τη συζήτηση με τον Σίμο Πατιερίδη εδώ: http://www.mixcloud.com/SpamePaketo/spame-8-02-2013/

Κυριακή 3 Φεβρουαρίου 2013

Ο Φεβρουάριος κατέφθασε με μια ερώτηση από την Αλεξάνδρα Κ* και τον Κωνσταντίνο Ασπιώτη: «Να ‘ρθω μαζί σου;»

Ηλιόλουστος μας ήρθε ο Φεβρουάριος και γεμάτος θετική ενέργεια και πολύ ταλέντο! Προσπεράσαμε τις όποιες αντιξοότητες (συνηθισμένα τα βουνά απ' τα χιόνια) και περάσαμε ένα δίωρο γεμάτο ιστορίες γνωριμιών, δημιουργίας, συνεργασίας και θεάτρου με την Αλεξάνδρα Κ* και τον Κωνσταντίνο Ασπιώτη, την συγγραφέα και τον σκηνοθέτη αντίστοιχα της παράστασης "Να 'ρθω μαζί σου;" που παίζεται κάθε Σάββατο και Κυριακή στην κεντρική σκηνή του 104 (Ευμολπιδών 41, Γκάζι). Βρέθηκαν στην εκπομπή Spame Πακέτο για δύο ώρες, 4-6μμ, την Παρασκευή 1η Φεβρουαρίου και μας μίλησαν με ενθουσιασμό για το πώς δημιουργήθηκε εξαρχής αυτή η παράσταση.
Όλα ξεκίνησαν πριν κάποια χρόνια στη Θεσσαλονίκη και συγκεκριμένα στην σχολή του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος, καθώς όλοι οι συντελεστές της παράστασης έχουν περάσει από εκεί. Κάποιοι εκ των οποίων γνωρίστηκαν τότε και αυτή η κοινή πορεία έχει διαμορφώσει και τα βιώματά τους ως προς το θέατρο. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει πως η αισθητική τους για το τί εστί θέατρο είναι κοινή, ο Κωνσταντίνος, όμως, κατά τα λεγόμενα της Αλεξάνδρας κατάφερε να τους φέρει στην ίδια συχνότητα. Μεταξύ τους έχουν περάσει όλα τα στάδια των ανθρώπινων σχέσεων, τόσο ώστε πλέον γνωρίζουν πολύ καλά ο ένας τον άλλον κι έτσι οι συνθήκες συνεργασίας είναι πολύ πιο ευκρινείς και έντιμες.
Οι τέσσερις ηθοποιοί είναι "κομάντο", όπως τους χαρακτήρισε ο σκηνοθέτης Κωνσταντίνος Ασπιώτης. Καταφέρνουν να ισορροπήσουν με μεγάλη δεξιοτεχνία μεταξύ του μπουλβάρ στοιχείου, αλλά και του σχολίου που γίνεται για την εποχή, τους ανθρώπους και τον φόβο τους να σχετιστούν, να μοιραστούν, να εκτεθούν, χωρίς, ωστόσο, να δημιουργούν μια καρικατούρα ή κάτι δραματικό. Ισορροπώντας άψογα στο λεπτό σχοινί που τους χωρίζει από την επιφανειακή προσέγγιση.
Ήταν κοινή επιθυμία όλων να δημιουργήσουν εκ του μηδενός μια δική τους παράσταση εδώ και αρκετά χρόνια κι η στιγμή ήρθε όταν το καλοκαίρι ο Κωνσταντίνος έστειλε ένα γραπτό μήνυμα στην Αλεξάνδρα ανακοινώνοντάς της πως έφτασε η ώρα. Εκείνη κατάλαβε αμέσως και ρώτησε τί θέμα θέλει να έχει το έργο και πόσους ρόλους. Η συνέχεια είναι καταγεγραμμένη στο blog που δημιούργησε η Αλεξάνδρα για την παράσταση κατά την διαδικασία της εξέλιξής της και των προβών (http://narthwmazisou.com/).
Πρόκειται για δύο πολύ νέους, δημιουργικούς και ταλαντούχους ανθρώπους με φρέσκια ματιά, αυθορμητισμό, γλυκύτητα και μεγάλη αγάπη γι' αυτό με το οποίο αποφάσισαν να καταπιαστούν σε μια δύσκολη εποχή. Ίσως, αυτός ακριβώς να είναι και ο λόγος που είναι τόσο παθιασμένοι και χαρούμενοι μ' αυτή τη δουλειά, γιατί ξεκίνησαν το όλο εγχείρημα από την άσβεστη επιθυμία να πραγματοποιήσουν το όνειρό τους, να συνδυαστούν και να συναντηθούν, έτσι ώστε ήταν αναμενόμενο πως θα υπερπηδούσαν τα όποια εμπόδια. Και τα κατάφεραν.
Πέρα από το "Να 'ρθω μαζί σου;", ο Κωνσταντίνος Ασπιώτης πρωταγωνιστεί στην παράσταση "Κόκκινα Φανάρια" στο Εθνικό Θέατρο σε σκηνοθεσία Κωνσταντίνου Ρήγου, ενώ η Αλεξάνδρα Κ* γράφει παιδικά και νεανικά βιβλία (πιο πρόσφατο το "Lalaland" -όλα κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Πατάκη), θεατρικά έργα, αρθρογραφεί στο περιοδικό Cosmopolitan και είναι κειμενογράφος σε διαφημίσεις.
Για να ακούσετε ολόκληρη την εκπομπή, όσα μας είπαν η Αλεξάνδρα Κ* και ο Κωνσταντίνος Ασπιώτης για την παράσταση "Να 'ρθω μαζί σου;", αλλά και η Ελεωνόρα Ζουγανέλη για το πρόγραμμα που ξεκινά το Σάββατο 2 Φεβρουαρίου και θα παρουσιάζεται κάθε Σάββατο στον Σταυρό του Νότου Plus, δεν έχετε παρά να κάνετε κλικ εδώ:
http://www.mixcloud.com/SpamePaketo/h-spame-1-2-2013/

Σάββατο 2 Φεβρουαρίου 2013

Τί θα πει σ' αγαπώ...

Ευελπιστώντας ο Φεβρουάριος να συνεχίσει πολύ καλύτερος απ' όσο ξεκίνησε -που είχε μεν πολύ ωραίες στιγμές, ανθρώπους, αλλά είχε και κάμποσα καθόλου αμελητέα εμπόδια- γεμίζουμε και μοιράζουμε θετική ενέργεια μαζί με την υπέροχη λιακάδα που έχει έξω, με ένα γλυκό, χαρούμενο και άκρως εύστοχο τραγούδι το "Σ' αγαπώ θα πει" με την φωνή του ηθοποιού Θανάση Αλευρά, στίχους της Ελεάνας Βραχάλη και μουσική του Θέμη Καραμουρατίδη.
Απολαύστε με διάθεση Μαίρη Πόπινς(ακούστε το και θα θέλετε να πετάτε)!

Σ' αγαπώ θα πει
σού δίνω μέσα μου χώρο
δίνω την ψυχή
σαν να είναι απλό δώρο
Σ' αγαπώ θα πει
θα ειμ' εγώ ο άνθρωπός σου
Σ' αγαπώ θα πει
μ' αρέσει να 'σαι ο εαυτός σου

Θανάσης Αλευράς- Σ' αγαπώ θα πει