Σάββατο 27 Απριλίου 2013

Action Aid: Όταν οι άνθρωποι περνούν από τα λόγια στην πράξη ο στόχος συνήθως επιτυγχάνεται…

Η Action Aid δημιουργήθηκε το 1972 στο Λονδίνο ως προσπάθεια ενός επιπλοποιού να συνδέσει έναν Άγγλο πολίτη με ένα παιδί στην Αφρική. Τα χρόνια πέρασαν και η οργάνωση ξεπέρασε κατά πολύ αυτόν τον πρώιμο στόχο. Το 1998 ήρθε στην Ελλάδα με σαφή προσανατολισμό να βοηθήσει στην εξάλειψη της φτώχειας στις αναπτυσσόμενες χώρες (Αφρική, Ινδία, Λατινική Αμερική).

Αυτό, φυσικά, δεν θα συμβεί με κάποιον μαγικό τρόπο, ούτε με απλή οικονομική ενίσχυση, καθώς ο στόχος της οργάνωσης είναι η αυτάρκεια και η αυτοδιαχείριση των πόρων από τους κατοίκους αυτών των περιοχών. Η οργάνωση προσφέρει στους ανθρώπους τη γνώση και τα μέσα ώστε σε 10-15 χρόνια που θα αποχωρίσει από την περιοχή να μπορούν να ζουν υπό πολύ καλύτερες συνθήκες, είτε μαθαίνοντας να καλλιεργούν ένα καινούργιο είδος λαχανικού, είτε φτιάχνοντας δίκτυα ύδρευσης, είτε αξιοποιώντας μέσω συνεταιρισμών τα προϊόντα που παράγουν. Κυρίως, όμως, γνωρίζοντας τα δικαιώματά τους μέσα από προγράμματα ενημέρωσης που διοργανώνει η Action Aid. Χωρίς να σημαίνει ότι το να αλλάξεις την νοοτροπία και την κοσμοθεωρία κάποιου είναι μια εύκολη και γρήγορη διαδικασία. Κάποιες φορές μπορεί να πάρει και τέσσερα ή πέντε χρόνια για να συνειδητοποιήσει μια γυναίκα ότι έχει δικαίωμα να συμμετέχει στη συνέλευση της κοινότητας.
Η βοήθεια που μπορεί να προσφέρει καθένας από εμάς είναι είτε μέσω των προγραμμάτων αναδοχής παιδιών, όπου μέσω μιας τριμηνιαίας συνδρομής βοηθά όχι μόνο το παιδί να αγοράσει, για παράδειγμα, σχολικά είδη, αλλά ολόκληρη την κοινότητα στην οποία ζει μέσα από τα έργα που γίνονται από τους κατοίκους με τη βοήθεια των εργαζομένων της οργάνωσης, είτε μέσω της εθελοντικής δράσης. Υπάρχει η ομάδα εθελοντών Activista στην οποία μπορούν να συμμετάσχουν άνθρωποι από 18 έως 30 ετών, η ομάδα Actionteens που είναι και η πιο πρόσφατη και αποτελείται από παιδιά 13-18 ετών, αλλά και οι εθελοντές μεγαλύτερης ηλικίας, οι οποίοι βοηθούν στο κομμάτι της γραμματειακής υποστήριξης της οργάνωσης.
Πολύ συχνά διοργανώνονται ταξίδια εθελοντών ή ανάδοχων στις χώρες που δραστηριοποιείται η Action Aid με σκοπό να βοηθήσουν σε δράσεις, αλλά και να δουν από κοντά το έργο της οργάνωσης και τις συνθήκες διαβίωσης των ανθρώπων, οι οποίοι μέσα σε αντιξοότητες που ούτε φανταζόμαστε καταφέρνουν να χαμογελούν και να επιβιώνουν.
Η Σύλβια Ράντου βρέθηκε στο τελευταίο Spame Πακέτο πριν το Πάσχα την Παρασκευή 26 Απριλίου 2013 και μας μίλησε για όλα αυτά και για την εμπειρία της από το ταξίδι με την ομάδα Activista στη Ρουάντα. Εκτός αέρα είχαμε στην παρέα μας και την Κωνσταντίνα Στρίκου, επίσης μέλος της ομάδας Activista, η οποία μας έδωσε πολλές κι ενδιαφέρουσες πληροφορίες.
Πιστεύουμε πως πρόκειται για μια πολύ ενδιαφέρουσα και κατατοπιστική συζήτηση για τη διεθνή μη κυβερνητική οργάνωση που τα τελευταία χρόνια γίνεται όλο και πιο γνωστή στην Ελλάδα.
Για να ακούσετε όλα όσα ειπώθηκαν, δεν έχετε παρά να κάνετε κλικ εδώ: http://www.mixcloud.com/SpamePaketo/action-aid-spame-2642013/

Παρασκευή 26 Απριλίου 2013

Η προσωπική μου επέτειος...

Κάτι που πρέπει να θυμάμαι κάθε μέρα και μου υπογράμμισε ο δικός μου άνθρωπος πως δεν πρέπει να το ξεχάσω, είναι πως αν ανατρέξω στα χρόνια πριν ξεκινήσω ψυχοθεραπεία, αλλά και τα πρώτα μόλις είχα ξεκινήσει, οι μέρες μου όπως τις θυμάμαι ήταν πιο γκρίζες και μακράν χειρότερες από την πιο μέτρια τωρινή μου μέρα. Κι αυτό είναι μια τεράστια εξέλιξη την οποία πρέπει να υπενθυμίζω στον εαυτό μου και να νιώθω πολύ περήφανη γι' αυτή.
Είναι ο δρόμος που έχω διανύσει αυτά τα έξι χρόνια, είναι η προσωπική μου πορεία μέσα από την προσπάθεια, την επιμονή, την πίστη και την θέλησή μου. Είναι όλη μου η ανάγκη και δίψα για ζωή, όχι μια οποιαδήποτε, αλλά τη ζωή που ονειρεύομαι και αξίζω.
Τα χαμόγελα, τη χαρά, την μείωση του φόβου, την αύξηση της αυτοπεποίθησης, την ισότητα στις σχέσεις με τους άλλους, την εμπιστοσύνη και αγάπη στον εαυτό μου, την φροντίδα που μου χρωστώ. Και τη σιγουριά για όσα θέλω και όσα δεν θέλω, όσα χρειάζομαι και όσα είναι περιττά, όσα έχω επιλέξει και όσα τα έχουν επιλέξει άλλοι για μένα, για τον τρόπο που θα ζήσω, τον δικό μου τρόπο, όχι τις απόψεις των άλλων.
Κι έτσι, σήμερα, 26 Απριλίου, κλείνουν ακριβώς 6 χρόνια από εκείνη την Παρασκευή που πήγα με όλη μου την καρδιά, αλλά και με έναν φόβο, στην πρώτη μου συνεδρία. Δεν μπορώ να θυμηθώ πολλά, μόνο μερικά στιγμιότυπα, μα θυμάμαι πως φεύγοντας σημείωσα την ημερομηνία για να μην το ξεχάσω. Ήταν έστω κι ασυνείδητα μια πολύ σημαντική μέρα της ζωής μου, μια αφάνταστα σημαντική μέρα για την υπόλοιπη ζωή μου. Η μέρα που αποφάσισα να αλλάξω ό,τι δεν μου αρέσει σ' αυτή, που αποφάσισα να με μάθω λίγο καλύτερα, που αποφάσισα ότι ήρθε η ώρα να γίνω ο άνθρωπος που είμαι πραγματικά και που θέλω.
Έχει μια ιδιαίτερη συναισθηματική φόρτιση η συγκεκριμένη μέρα, ειδικά φέτος, γιατί σε λίγο αυτός ο κύκλος θα κλείσει. Θα αποχαιρετήσω έναν ακόμη άνθρωπο, τον δικό μου άνθρωπο, στον οποίο έχω εμπιστευθεί όσα σε κανέναν άλλο, αλλά όχι για κακό, ούτε με πικρία, ούτε με θυμό, ούτε με απογοήτευση, αλλά με την εύλογη θλίψη ότι πρέπει να αποχωριστείς κάποιον που αγαπάς κι αποτελεί κομμάτι της καθημερινότητάς σου στα μικρά και στα μεγάλα και στήριγμα σε όλα. Κι αυτό δημιουργεί έναν φόβο και μια ανησυχία για το πώς θα είναι χωρίς εκείνη.
Μα αν με ρωτήσει κάποιος τι ήταν αυτά τα έξι χρόνια για μένα, θα απαντήσω τα έξι πιο γεμάτα, πιο δημιουργικά, με τις περισσότερες εντάσεις, συγκρούσεις και επανατοποθετήσεις, αλλά και αυτά που ένιωσα πιο χαρούμενη, πιο ευτυχισμένη, πιο γεμάτη, πιο κοντά σ' αυτό που είμαι και που θέλω από ποτέ.
Αυτά τα χρόνια είναι σαν να κάνω προπόνηση για τους Ολυμπιακούς αγώνες, μόνο που δεν ντοπάρομαι και δεν κρίνεται το αποτέλεσμα από μια απόδοση, αλλά από τη διαρκή στάση μου απέναντι στα γεγονότα, στις πράξεις, τις σχέσεις, τις συμπεριφορές, τις επιλογές και τις αποφάσεις και τί μαθαίνω για μένα μέσα από αυτές.
Έξι χρόνια "ενηλικιώνομαι", έχοντας την απόλυτη ευθύνη του πώς αυτό θα γίνει σωστά και σύμφωνα με τους δικούς μου ρυθμούς. Με έναν αρωγό που ξέρω ότι μπορώ να του ανοίξω ακόμη και τα πιο δύσκολα κομμάτια μου και να τα φροντίσει με σεβασμό και κατανόηση.
Έξι χρόνια... Είναι ένας αριθμός, ούτε πάρα πολύ μικρός, ούτε ιδιαίτερα μεγάλος, μα υπάρχουν παιδιά που γεννήθηκαν τότε και τώρα πηγαίνουν πρώτη δημοτικού, ήταν βρέφη και τώρα είναι παιδιά που τρέχουν, γελάνε, παίζουν, μαλώνουν, κάνουν φίλους, μαθαίνουν, απορούν,  διαβάζουν,  κάνουν λάθη και τα αντιμετωπίζουν! Είναι έξι χρόνια που με μια γρήγορη σκέψη φαίνονται λίγα, αλλά με μια πιο προσεκτική αποτίμηση είναι πολλά, γιατί η Παναγιώτα του 2007 με την Παναγιώτα του 2013 έχει οφθαλμοφανείς, αλλά κυρίως σημαντικές εσωτερικές διαφορές.
Η βάση είναι η ίδια, αυτή ήταν η πρώτη ύλη, μόνο που το καλούπι δεν μου ταίριαζε, δεν ήταν συνειδητή δική μου επιλογή κι αυτό έπρεπε ν' αλλάξει. Έμαθα να αποδέχομαι, να σέβομαι και να αντιμετωπίζω τις ατέλειές μου ως άνθρωπος -όχι εύκολα και άκοπα και σίγουρα όχι ολοκληρωτικά- που τόσο με φόβιζαν, αυτά τα κομμάτια που ακόμη κι αν δεν μ' αρέσουν πρέπει να συνειδητοποιήσω ότι μου ανήκουν, είναι δικά μου και πρέπει να συμφιλιωθώ μαζί τους. Αν δεν το κάνω, ξέρω πως δεν θα μπορώ να συμβιώσω ειρηνικά μαζί τους, άρα με τον ίδιο μου τον εαυτό. Ειλικρινά, δεν είναι εύκολο, δεν είναι πως δεν έχει κόστος καθώς παλεύεις μ' εσένα, με όσα έχεις μάθει ως σήμερα, ανατρέπεις τον ίδιο σου τον εαυτό και ανοίγεις πόρτες και επιλογές που νόμιζες πως δεν υπήρχαν μέσα σου. Περνάς από όλα τα πιθανά στάδια, από τη σύγχυση, τη λύπη, την απογοήτευση, το θυμό, το φόβο, την αγωνία, την αναποφασιστικότητα, το κλείσιμο στον εαυτό σου, το πισωγύρισμα, την αισιοδοξία, τη χαρά, τη σιγουριά, την ηρεμία, την όρεξη για καινούργια πράγματα και δημιουργία, το άνοιγμα στον κόσμο εκεί έξω που κάποτε τον φοβόσουν.
Έρχονται μέρες που θέλεις να κλάψεις μέχρι να πλημμυρίσει ο κόσμος όλος, που πνίγεσαι και δεν αντέχεις άλλο, που θέλεις να ουρλιάξεις "ως εδώ, παραδίνομαι!", αλλά αν ξέρεις πού θέλεις να φτάσεις μέσα από τη διαδικασία της ψυχοθεραπείας τις αντέχεις, τις εκλογικεύεις, τις καταλαβαίνεις και τις ξεπερνάς. Γιατί θα έρθουν οι μέρες που ακόμη κι αν γύρω σου επικρατεί το χάος θα μπορείς πια να προστατεύσεις τον εαυτό σου και να διατηρήσεις τη χαρά και την ηρεμία σου.
Θα ξανάρθουν δύσκολες μέρες, κανείς δεν σου λέει ότι θα πάψεις να τις συναντάς, μόνο που πια θα διαρκούν λιγότερο, θα τις κατανοείς και θα τις αντιμετωπίζεις πιο δραστικά και αποτελεσματικά με λιγότερο προσωπικό κόστος.
Μαθαίνεις να σέβεσαι την διαφορετικότητά σου και τη διαφορετικότητα των άλλων στον τρόπο σκέψης, σύνδεσης, αντίδρασης, έκφρασης συναισθημάτων και κυρίως, ζωής. Συνειδητοποιείς ότι το να επικρίνεις τις επιλογές των άλλων είναι άσκοπο και δυσλειτουργικό, όπως ακριβώς και το να επιτρέπεις στους άλλους να επικρίνουν τις δικές σου επιλογές.
Ακόμη και οι πιο εξουθενωτικές και ψυχοφθόρες μέρες μπορούν να μαλακώσουν αν βρεθείς απέναντι σε κάποιον που είναι πρόθυμος να σε ακούσει, έχοντας τη γνώση, αλλά όχι και την προκατάληψη ή τη διάθεση να σε κρίνει.
Κι έτσι, γίνεσαι πιο λειτουργικός άνθρωπος, πιο αυθεντικός, γιατί φτιάχνεις τα όριά σου, δημιουργείς τους δεσμούς που σου ταιριάζουν, κόβεις όσους σε κρατούν καθηλωμένο και ξέρεις να ξεχωρίζεις ό,τι θέλεις από αυτά με τα οποία θα πρέπει να καταπιεστείς για να συμβιβαστείς. Δεν ακολουθείς τα "πρέπει" του ψυχοθεραπευτή, είναι εκεί για να σε βοηθήσει να μάθεις εσύ τον εαυτό σου και να πάρεις μόνος τις αποφάσεις σου. Είναι εκεί για να κάνει τις σωστές ερωτήσεις ώστε να βρεις εσύ τις απαντήσεις που πάντα είχες, αλλά δεν το ήξερες ή έβλεπες και να σε καθησυχάσει όταν μέσα στο μυαλό σου τα πάντα έχουν μεγεθυνθεί.
Για να επανέλθω στο πρώτο ενικό... Αυτά τα έξι χρόνια είχαν όσες αλλαγές έπρεπε να γίνουν κι ίσως αν ήμουν έτοιμη να είχαν γίνει κι άλλες, αλλά η Βάσω λέει πως πρέπει να σεβόμαστε τον χρόνο μας. Ο καθένας έχει τον δικό του.
Η Βάσω είναι "ο δικός μου άνθρωπος" τα τελευταία έξι χρόνια και χρωστάω έναν απολογισμό, σ' εμένα, σ' εκείνη, στην διαδικασία, στο μεγάλο ταξίδι που κάναμε μαζί στα πιο μύχια σημεία της ψυχής μου.
Δεν είναι πάρα πολλά, αλλά δεν είναι καθόλου λίγα.
Είμαι ευγνώμων και χαίρομαι γι' αυτά και ταυτόχρονα, νιώθω μεγάλη συναισθηματική φόρτιση λόγω του κύκλου που κλείνει.
Αλλά το τέλος είναι κάτι σχετικό και όταν κάτι μέσα μας υπάρχει, δεν τελειώνει ποτέ κι ας μας χωρίζει η απόσταση -θέλω να ελπίζω... Κλείνει μονάχα το κομμάτι που πρέπει.

Η Παναγιώτα (του 2013 και του '12 και του '11 και του '10 και του '09 και του '08 και του '07, με όλες τις αλλαγές που συντελέστηκαν μέσα σ' αυτά τα χρόνια).

Mαριέττα Φαφούτη & Voyage Limpid Sound -This is not the end

Τετάρτη 24 Απριλίου 2013

Έρχεται αυτή η μέρα!

Κυκλοφορεί η καινούργια δισκογραφική δουλειά του Παύλου Παυλίδη και των B-Movies. Την αρχή κάνει το κομμάτι "Θα'ρθει μια μέρα", ένα εκπληκτικό τραγούδι, το οποίο, τουλάχιστον εμένα, με κάνει αισιόδοξη για τη συνέχεια της ελληνικής μουσικής δημιουργίας και δισκογραφίας. Ανήκει στις εκλεκτές φωτεινές εξαιρέσεις που δίνουν απίστευτη χαρά στους φιλόμουσους.
Απολαύστε λοιπόν, το πρώτο κομμάτι του δίσκου και περιμένουμε τα υπόλοιπα!

Παύλος Παυλίδης και B-Movies- Θα'ρθει μια μέρα

Δευτέρα 22 Απριλίου 2013

Στόχος είναι η δράση. Η Action Aid στο Spame Πακέτο την Παρασκευή 26/4


Την Παρασκευή 26 Απριλίου, στην τελευταία εκπομπή πριν το Πάσχα, το δίωρο του Spame Πακέτο θα είναι αφιερωμένο στην Action Aid.
Μαζί μας θα βρίσκεται η Σύλβια Ράντου, μέλος της ομάδας εθελοντών Activista της Action Aid, η οποία θα μας μιλήσει για την ιστορία της οργάνωσης διεθνώς, αλλά και στην Ελλάδα, τις δράσεις που έχει αναλάβει, ποιο είναι το έργο της, τον τρόπο με τον οποίο μπορούμε όλοι να βοηθήσουμε και τι είναι οι ομάδες Activista και Actionteens.
Έχετε σκεφτεί ποτέ να κάνετε ένα ταξίδι στη Γκάνα, στη Ρουάντα, στην Τανζανία; Να δείτε από κοντά υπό ποιες συνθήκες ζουν εκεί οι άνθρωποι; Να καταλάβετε τελικά πόσο διαφορετικοί, πόσο ίδιοι, και σε τι ακριβώς, είμαστε; Να ανακαλύψετε μόνοι σας την πραγματικότητα;
Μήπως σας φοβίζει;
Τότε, έχουμε τον κατάλληλο άνθρωπο να μας λύσει όλες τις απορίες! Η Σύλβια Ράντου έκανε αυτό το ταξίδι με την Action Aid και θα μας μιλήσει για την εμπειρία της.
Σας περιμένουμε την Παρασκευή 26/4 στις 4μμ

Συντονιστείτε στο www.spamradio.gr

Σάββατο 20 Απριλίου 2013

O "φωτεινός" κύριος Lumiere Brother στο Spame Πακέτο

Πίσω από το καλλιτεχνικό ψευδώνυμο Lumiere Brother, βρίσκεται ο Θανάσης Χριστοδούλου, ένας πολύ ευγενικός, ήρεμος, γλυκός και ενδιαφέρων συνομιλητής. Όσο για το κομμάτι του τραγουδοποιού, μόνο ταλαντούχο, δημιουργικό και ανήσυχο θα μπορούσε να τον χαρακτηρίσει κάποιος.
Ο καινούργιος και δεύτερος κατά σειρά προσωπικός του δίσκος με τον τίτλο "Twenty One" κυκλοφόρησε στις 26 Μαρτίου 2013 και είναι ένας απολαυστικός, μελωδικός και ταξιδιάρικος δίσκος. Τα κομμάτια έχουν φρέσκο ήχο με τις απαραίτητες indie pop αναφορές.
Γράφτηκαν το φθινόπωρο του 2010 μέσα σε δύο εβδομάδες και με τη μορφή που είναι σήμερα ηχογραφήθηκαν από την άνοιξη του 2011 μέχρι την άνοιξη του 2012. Το αρχικό υλικό ήταν περίπου 20 κομμάτια, ωστόσο έπρεπε να γίνει μία επιλογή, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι τα υπόλοιπα δεν θα αξιοποιηθούν. Κάποια από αυτά θα εξελιχθούν, θα τελειοποιηθούν και θα συμπεριληφθούν στην επόμενη δισκογραφική δουλειά.
Προτιμά να γράφει μουσική, του είναι πιο εύκολο και θα ήθελε να βρει κάποιον που να γράφει ελληνικούς στίχους για αυτό το είδος μουσικής, ώστε να του δώσει το έναυσμα και την ευκαιρία να γράψει κι εκείνος κάτι διαφορετικό μουσικά.
Δεν ανήκει σ' εκείνους που λένε πως αγαπούν όλα τα τραγούδια τους το ίδιο και μάλιστα από τον συγκεκριμένο δίσκο έχει δύο αγαπημένα, το "Beauty and the List" και το "You and your golden clock" για τα μουσικά πράγματα που σκέφτεται ότι θα ήθελε να γράψει.
Οι επιρροές του είναι οι Beatles και αμέσως μετά ο Serge Gainsbourg, όσο για το πώς θα χαρακτήριζε τη μουσική του "Twenty One" είναι ένα κράμα της μουσικής του '60 και της σύγχρονης alternative indie μουσικής.
Ακόμη, μας είπε το σκεπτικό γύρω από την ονομασία του δίσκου, μιας και το 21 είναι ένας σημαντικός αριθμός από πολλές απόψεις.
Η παρουσίαση του "Twenty One" έγινε στις 4 Απριλίου στο s.i.x. dogs και ήταν το πρώτο live μετά από ενάμιση χρόνο και είχε αρκετό άγχος, το δεύτερο έγινε στην Πάτρα μια πόλη στην οποία νιώθει οικεία, καθώς έχει δεσμούς μ' αυτή από τα φοιτητικά του χρόνια και το μουσικό του ξεκίνημα.

Το επόμενο live είναι στο Gagarin 205 το Σάββατο 18 Μαΐου με τους Κόρε Ύδρο.

Για να ακούσετε ολόκληρη τη συζήτησή μας με τον Θανάση Χριστοδούλου και να απολαύσετε τα κομμάτια του δίσκου, δεν έχετε παρά να κάνετε ένα κλικ:

Τρίτη 16 Απριλίου 2013

Ένα φωτεινό Spame Πακέτο με τον Lumiere Brother την Παρασκευή 19/4!


Ο Lumiere Brother έρχεται για να φωτίσει μουσικά το μεσημέρι μας την Παρασκευή 19 Απριλίου 2013. Ο κατά κόσμον Θανάσης Χριστοδούλου έχει στις αποσκευές του τον δεύτερο προσωπικό του δίσκο που κυκλοφόρησε στις 26 Μαρτίου με τον τίτλο «Twenty One».
Θα μας μιλήσει για τα κομμάτια του καινούργιου δίσκου, τη μουσική που αγαπά και τον εμπνέει, πώς ασχολήθηκε μ' αυτή, τι ακολουθεί στη συνέχεια και πώς τον επηρέασε μουσικά η διαμονή του για σπουδές στη Γαλλία.
Ελάτε να ακούσουμε μαζί τα καινούργια τραγούδια του και να μάθουμε πολλά και…φωτεινά πράγματα!
Σας περιμένουμε την Παρασκευή 19/4 στις 4μμ!
Συντονιστείτε στο www.spamradio.gr

Πάρ'τε μια γεύση από τη μουσική του, όσοι δεν τον ξέρετε ήδη:

Lumiere Brother- Photos on the wall


Κυριακή 14 Απριλίου 2013

Την ξεμυαλίστρα Άνοιξη κάποιοι οργώνουν για να σπείρουν...

Αχ αυτή η εποχή... Σε ξεμυαλίζει, σε ζαλίζει, σε αναστατώνει, σου δημιουργεί προσδοκίες, σε κάνει πιο αισιόδοξο και κάπως πιο αποφασιστικό. Η μέρα μεγαλώνει κι ο ήλιος που λάμπει σε παρασύρει σαν να σου φωνάζει "έλα, ακολούθησέ με, περπάτα την πόλη σου, ξεκίνα καινούργιες διαδρομές, βρες δικά σου μονοπάτια, ανακάλυψε κρυμμένους θησαυρούς παρέα με το φως μου". Και το κάνεις ή έστω, προσπαθείς.
Υπάρχουν πάντα, μάλλον γιατί έτσι έχει φτιαχτεί ο κόσμος ή εμείς οι άνθρωποι, δυσκολίες, εντάσεις, προβληματισμοί, παρεξηγήσεις, συμπεριφορές που ενοχλούν, θυμώνουν ή προκαλούν ασφυξία, αλλά το θέμα είναι να μπορείς να προφυλάξεις τον εαυτό σου από τις συνέπειες αυτών, ακόμη κι από αυτά τα ίδια. Να μπορείς να είσαι ο εαυτός σου άκριτα, άφοβα, φυσικά, χωρίς να καταπιέζεσαι, αλλά προστατεύοντάς σε από τις επιβλαβείς συμπεριφορές των ανθρώπων γύρω σου και να τις αντικρούεις σταθερά, ήρεμα και ακλόνητα.
Κι εδώ επανέρχονται τα περίφημα όρια και η σταθερότητα με την οποία τα διαφυλάσσουμε. Μια πολύ σημαντική κουβέντα που μου είπε ο δικός μου άνθρωπος ήταν ότι οι φίλοι μας δεν είναι η οικογένειά μας και με ξάφνιασε, τόσο που δεν ζήτησα να μου το επεξηγήσει. Για μένα οι φίλοι μου είναι η οικογένειά μου, τουλάχιστον αυτό ίσχυε μέχρι σήμερα. Αναλογιζόμενη τί διημείφθη νωρίτερα και γιατί φτάσαμε εκεί, κατάλαβα τί θα μπορούσε να εννοεί.
Η οικογένειά μας είναι η μικρή κοινωνία στην οποία γεννηθήκαμε και μεγαλώσαμε, ακόμη και όσα μας ενοχλούν σ' αυτήν είναι πράγματα που μάθαμε να αντιμετωπίζουμε, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν παίρνουμε τις απαραίτητες αποστάσεις, δεν διαφοροποιούμαστε και δεν τους οριοθετούμε. Στις σχέσεις μας ως ενήλικες, όμως, πρέπει να παύουμε να αναπαράγουμε το μοτίβο των σχέσεων με την οικογένειά μας -με όλες τις παθογένειες που αυτό κουβαλά. Δεν είμαστε πια μικροί, ανήμποροι, που χρειαζόμαστε προστασία από κάποιον παντοδύναμο ή έγκριση, αλλά ενήλικες που πρέπει να σταθούμε στα πόδια μας, να υψώσουμε το ανάστημά μας, να διεκδικήσουμε το χώρο που μας αξίζει και μας αναλογεί, να προστατεύσουμε τον εαυτό μας από τις συμπεριφορές των άλλων που μας προσβάλλουν, μας ενοχλούν ή μας "ομογενοποιούν" και να διαμορφώσουμε τις σχέσεις μας κατά τον τρόπο που επιθυμούμε για να είμαστε ικανοποιημένοι, ήρεμοι και χαρούμενοι.
Δεν σημαίνει, βέβαια, πως δεν θα υπάρξουν κλυδωνισμοί, αλλά σημαντικό ρόλο παίζει να ξέρεις πάνω-κάτω τί θέλεις εσύ, τί ζητάς από τις σχέσεις σου με τους ανθρώπους, ποια θέλεις να είναι η θέση σου, ποιος θέλεις να είσαι, πώς θέλεις να σου συμπεριφέρονται, τί προτίθεσαι να δεχτείς(ή ανεχτείς) και τί όχι, ποια είναι τα όριά σου και πώς σκοπεύεις να τα κάνεις ευδιάκριτα και να τα προφυλάξεις. Πώς θα λειτουργείς ως καθρέφτης στην αρνητικότητα, την ένταση, την αγένεια και την προσβλητική συμπεριφορά των άλλων, έτσι ώστε να τους επιστρέφεις όλο αυτό χωρίς να επιτρέπεις να σε μολύνει ή να σε ταράζει. Απλώς, καταδεικνύοντάς τους την αλήθεια, κάνοντας ξεκάθαρο ότι δεν προτίθεσαι να ανεχτείς τέτοιες συμπεριφορές και οριοθετώντας τους αμέσως.
Βεβαίως, στη θεωρία και ωραίο είναι και πολύ εύκολο, στην πράξη είναι που εμφανίζεται η δυσκολία, αλλά όταν το πάρεις απόφαση ότι θέλεις να είσαι ο εαυτός σου και να απαιτήσεις το σεβασμό, τον χώρο, τη θέση και τη συμπεριφορά που δικαιούσαι και σου αξίζει, τότε το να περάσεις στην πράξη γίνεται λίγο πιο εύκολο.
Πίστευα ότι θα ήμουν λιγότερο ο εαυτός μου αν δεν μοιραζόμουν, αν δεν έλεγα σε αυτούς που αγαπώ και εμπιστεύομαι όλα όσα σκέφτομαι, όλα όσα μου συμβαίνουν, όσα κάνω ή με απασχολούν. Τελικά, κατάλαβα πως αυτό δεν είναι αλήθεια. Ο τρόπος που σκέφτομαι και βλέπω τα πράγματα δεν είναι κοινός με όλους τους άλλους. Αυτό, λοιπόν, σημαίνει πως πρέπει -για να προστατέψουμε τον εαυτό μας και τον χώρο μας- να ξεχωρίζουμε τί μοιραζόμαστε με τον καθένα, γιατί όλα είναι αδύνατον. Μπορεί ο άλλος να μην είναι έτοιμος να ακούσει, να είναι επικριτικός, απότομος, επιθετικός, αδιάλλακτος με αποτέλεσμα να απογοητευθούμε και να ματαιωθούμε. Ή κάποτε, μπορεί αυτό που έχεις μοιραστεί μια δεδομένη στιγμή να το χρησιμοποιήσει εναντίον σου σε άλλη, αναλόγως τον άνθρωπο και την δική του οπτική. Απέναντι σ' αυτά είναι που πρέπει να προασπίσεις την γαλήνη και ισορροπία σου.
Για να μην χανόμαστε μέσα στους άλλους, οφείλουμε σ' εμάς πρωτίστως να διαφυλάξουμε την ατομικότητά μας, την προσωπικότητά μας, τη μοναδικότητα, τον χώρο μας και την κάθε σχέση ξεχωριστά. Ξεκινώντας από το ότι δεν είμαστε ένα με κανέναν άλλο, ότι λειτουργούμε διαφορετικά και αυτόνομα, ότι έχουμε ο καθένας τον απροσπέλαστο ζωτικό του χώρο, την προσωπική του άποψη για όλα και τις δικές του σχέσεις με τους ανθρώπους, τους δικούς του και μόνο δικούς του ανθρώπους.
Και μια και είμαστε στην άνοιξη, ας μην ξεχνάμε πως κάθε λουλούδι για ν' ανθίσει χρειάζεται χώρο για να απλώσει τις ρίζες του και τίποτε δεν ευδοκιμεί όταν τα ζιζάνια προσπαθούν να μπλεχτούν σ' αυτές...
Μαζί με την ανθοφορία της φύσης έρχονται κι οι αλλεργίες, μια αναστάτωση του οργανισμού από τα καινούργια δεδομένα της εποχής. Κάτι αντίστοιχο συμβαίνει και στο μυαλό και την ψυχή μας, που πρέπει να διαχειριστούμε για να πάψει να μας ενοχλεί.
Μια εποχή εσωτερικού "οργώματος", καθώς προλειαίνουμε το έδαφος για τις αλλαγές, ώστε να ευδοκιμήσουν και να καρποφορήσουν.
Σηκώστε μανίκια, ξεκινάμε!

Τρίτη 9 Απριλίου 2013

Η Τάνια που αγαπάμε...

Σαν σήμερα γεννήθηκε η Τάνια Τσανακλίδου, μία από τις πιο αγαπημένες μου φωνές, μια γυναίκα αέρινη, αλλά συνάμα και γήινη, που εκπέμπει ζεστασιά, τρυφερότητα κι αλήθεια.
Να είναι πάντα καλά και να συνοδεύει στιγμές κι αισθήματα...

Τάνια Τσανακλίδου- Κάποτε δεν ήμουνα εγώ




Κυριακή 7 Απριλίου 2013

Το «Έγκλημα στα παρασκήνια» μπορεί να μην διαλευκάνθηκε… αλλά θα βρει τη λύση του μέχρι τις 21 Απριλίου

Ένα από τα πρώτα και γνωστότερα έργα του Γιάννη Μαρή ανεβαίνει φέτος για πρώτη φορά στο θέατρο και συγκεκριμένα στο «Από Μηχανής Θέατρο» (Ακαδήμου 13, Μεταξουργείο). Το «Έγκλημα στα Παρασκήνια» δημοσιεύτηκε το 1954 και το 1960 έγινε κινηματογραφική ταινία. Η άνθηση του ελληνικού αστυνομικού μυθιστορήματος επί της ουσίας οφείλεται στον Γιάννη Μαρή και τα βιβλία του.

Μια μεγάλη πρωταγωνίστρια του Κρατικού Θεάτρου, η Ρόζα Βαργή, πεθαίνει την βραδιά της πρεμιέρας. Όταν καταλαβαίνουν ότι πρόκειται για δολοφονία όλοι είναι ύποπτοι και ο αστυνόμος Μπέκας αναλαμβάνει να λύσει το μυστήριο με βοηθό τον δημοσιογράφο Γιάννη Μακρή…
Αυτή τη φορά, τη θεατρική διασκευή και σκηνοθεσία έχει αναλάβει η Κατερίνα Μπερδέκα και ο χώρος που διαδραματίζεται η ιστορία είναι ένα μπαρ, όπου όλα συμβαίνουν εκεί. Με τον κατάλληλο φωτισμό και την ατμόσφαιρα που δημιουργείται οι θεατές μεταφέρονται στην Αθήνα του ’50 και στις παράλληλες δράσεις, ώστε να ξετυλιχτεί το κουβάρι του μύθου.
Η Μαριάνθη Μπαϊρακτάρη, η Αθηνά Μπερδέκα και ο Γιώργος Βουβάκης, τρεις εκ των πρωταγωνιστών της παράστασης, μας μίλησαν την Παρασκευή 5 Απριλίου για την υπόθεση του έργου, το πώς επιτυγχάνεται η «νουάρ» ατμόσφαιρα της παράστασης, τους ρόλους που υποδύονται και τη συνεργασία τους με τους υπόλοιπους ηθοποιούς, όπως την Γωγώ Μπρέμπου και τον Ερρίκο Λίτση, αλλά και την κατάσταση που επικρατεί σήμερα στο θέατρο.
Είναι ενθουσιασμένοι και πολύ περήφανοι γι’ αυτή τη δουλειά και το αποτέλεσμα το οποίο τους δικαιώνει.
Οι παραστάσεις ολοκληρώνονται, μετά από δύο παρατάσεις, στις 21 Απριλίου.
Αν θέλετε να ακούσετε όλα όσα μας είπαν οι τρεις ηθοποιοί δεν έχετε παρά να κάνετε ένα απλό κλικ εδώ:
http://www.mixcloud.com/SpamePaketo/spame-5-4-2013/




Τρίτη 2 Απριλίου 2013

"Προσοχή Κίνδυνος": Έρχονται οι Spring People!




Το Σάββατο 6 και την Κυριακή 7 Απριλίου 2013 στις 9μμ οι Spring People φέρνουν την Άνοιξη στο "Θέατρο του Ήλιου" (Φρυνίχου 10, Πλάκα) και μας προειδοποιούν: "Προσοχή κίνδυνος!"
Η παράσταση των σεμιναρίων του Spring People θα παρουσιαστεί για δύο βράδια από τις 11 συμμετέχουσες στην ομάδα υποκριτικής των σεμιναρίων σε σκηνοθεσία Γιάννη Σαρακατσάνη. Θέμα της είναι τα στερεότυπα και οι ταμπέλες που βάζουμε στους ανθρώπους, τους άλλους και τον εαυτό μας, με το που ερχόμαστε στη ζωή ή στην πορεία της.
Δεν έχετε παρά να κλείσετε θέση για μια παράσταση με πρωταγωνιστές όλα τα στερεότυπα και προκαταλήψεις που κουβαλάμε όλοι!

https://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=W7Y1eY2tcTI

«Προσοχή Κίνδυνος»

Ένα σπονδυλωτό, κωμικοτραγικό έργο για τα στερεότυπα και τον ρόλο τους στη ζωή μας.

Τι είναι ο έρωτας; Τι είναι η εξουσία; Τι σημαίνει “Απαγορεύεται”;
Σε μια εποχή αναθεώρησης και ανατροπών κάποιος πρέπει να δει ποιες “ταμπέλες” είναι χρήσιμες και ποιες όχι. Ένας θίασος 11 γυναικών αναλαμβάνει το ξεκαθάρισμα, άλλοτε με ξεκαρδιστικά και
άλλοτε με τραγικά αποτελέσματα.
Γιάννης Σαρακατσάνης

Διερωτήθηκα τώρα μήπως πριν γεννηθούμε όλοι εμείς κάποιος μας κατέγραψε και μας σημάδεψε, μήπως μας κόλλησε μια ταμπέλα, ένα κρυφό σημάδι. Αν ισχύει αυτό, τότε κανείς μας δεν μπορεί να αλλάξει τίποτα. Όλοι μας τρέχουμε σε μια ξέφρενη κούρσα. Παίζουμε το παιχνίδι όπως το βρίσκουμε στημένο, ή δεν παίζουμε. Αν αληθεύει αυτό για το κρυφό σημάδι, τότε θα είναι άδικο να κρίνουμε οποιονδήποτε…
Bob Dylan, «H ζωή μου», Εκδόσεις Μεταίχμιο

Συντελεστές
Σκηνοθεσία : Γιάννης Σαρακατσάνης
Κείμενα: Ομάδα Υποκριτικής
Φωτισμοί : Γιάννης Κωνσταντακόπουλος & Ομάδα Θεατρικού Φωτισμού
Σκηνογραφία - Ενδυματολογία: Αγγέλα Τομαρά
Μουσική Σύνθεση : Κώστας Δημουλέας
Φωτογραφία - Γραφιστική Επιμέλεια : Κατερίνα Ρουκά
Διεύθυνση Παραγωγής & Δημόσιες Σχέσεις : Δέσποινα Κραουνάκη & Ομάδα Διεύθυνσης Παραγωγής & Δημοσίων Σχέσεων
Παραγωγή : Spring People
Μακιγιάζ : Μαρία-Λουïζα Χαραλαμπίδη
Χτενίσματα θιάσου: Στέλιος Κούλης
Ακορντεόν: Χριστίνα Στυλιανίδη

Παίζουν:
Βάσω Βουλγαράκη
Μαρία Βουρλιωτάκη
Λίζα Γιαμαλάκη
Γεωργία Δεμέστιχα
Δάφνη Καπούλα
Εύη Μακαντάση
Δήμητρα Πισκοπάνη
Μυρσίνη Σαλτογιάννη
Χριστίνα Στυλιανίδη
Ανδριάνα Χαζάπη
Μαρία-Λουïζα Χαραλαμπίδη
Καλλιτεχνικός χώρος «SPRING PEOPLE» 2013
«Θέατρο του Ήλιου» , Φρυνίχου 10 Πλάκα
Τηλέφωνο κρατήσεων : 210-3450652 & 6932-428460
«Προσοχή Κίνδυνος»
Ένα σπονδυλωτό, κωμικοτραγικό έργο για τα στερεότυπα και τον ρόλο τους στη ζωή μας
Ημέρες και ώρες παραστάσεων: Σάββατο 6 και Κυριακή 7 Απριλίου στις 9.00 μ.μ.
Τιμή εισιτηρίων: Γενική είσοδος 5 ευρώ
Διάρκεια παράστασης : 50 λεπτά

Δευτέρα 1 Απριλίου 2013

Το «Έγκλημα στα παρασκήνια» θα εξιχνιαστεί στα μικρόφωνα του Spame Πακέτο

Την Παρασκευή 5 Απριλίου στις 4μμ αναλαμβάνουμε στο Spame Πακέτο να ανακρίνουμε για δύο ώρες την Μαριάνθη Μπαϊρακτάρη, την Αθηνά Μπερδέκα και τον Γιώργο Βουβάκη, τρεις εκ των πρωταγωνιστών της παράστασης «Έγκλημα στα παρασκήνια» του Γιάννη Μαρή σε σκηνοθεσία Κατερίνας Μπερδέκα που ανεβαίνει στο «Από Μηχανής Θέατρο»(Ακάδημου 13, Μεταξουργείο).

Θα αναζητήσουμε τον δολοφόνο, αλλά πιθανότατα δεν θα μας τον μαρτυρήσουν...
Το αστυνομικό μυθιστόρημα του Γιάννη Μαρή ανεβαίνει για πρώτη φορά στη θεατρική σκηνή, αν και είχε γυριστεί σε ταινία το 1960. Αυτή τη φορά τον ρόλο του αστυνόμου Μπέκα αναλαμβάνει ο Ερρίκος Λίτσης.
Οι τρεις νέοι ηθοποιοί θα μας μιλήσουν για την παράσταση που χαρακτηρίζεται ως «νουάρ», την υπόθεση του έργου, τους ρόλους τους, την σκηνοθετική προσέγγιση της παράστασης, τη συνεργασία με ηθοποιούς άλλων γενεών και τις προσωπικές τους πορείες. Πρόκειται για ένα έργο που μετρά περίπου 60 χρόνια ζωής, πώς είναι να ερμηνεύεις χαρακτήρες ενός βιβλίου και μάλιστα, όταν έχεις δει και μερικούς από τους σημαντικότερους Έλληνες ηθοποιός να τους ζωντανεύουν στο πανί;
Οι απαντήσεις την Παρασκευή 5/4 στις 4μμ!
Συντονιστείτε στο www.spamradio.gr

Ανακρίνουν η Κλεοπάτρα Γκατζάνη και η Παναγιώτα Κοντοδήμα.

Για να ξεκινήσει δυναμικά και χωρίς ψεματάκια ο Απρίλιος!

Γενικά μπορεί η punk να μην είναι στις μουσικές μου προτιμήσεις, αλλά πρώτον αγαπάμε τον ένα και μοναδικό Ορφέα που είναι περήφανο μέλος των Wish Upon A Star, δεύτερον, αυτό το κομμάτι είναι πολύ ωραίο και τρίτον, το βίντεο κλιπ είναι καταπληκτικό!
Απολαύστε το και καλό μας Απρίλιο!

http://www.youtube.com/watch?v=uoAJeVgYk3M&feature=youtu.be