Δευτέρα 30 Ιουλίου 2012

Το καλοκαίρι, όπου κι αν είσαι, καλοκαίρι θα είναι...

Η θερμοκρασία χτυπάει κόκκινο και ο Αύγουστος είναι μόλις μία μέρα μακριά, πιο κοντά στην καρδιά του καλοκαιριού δεν γίνεται.
Γι' αυτό...

Derek Sherinian, Billy Idol & Slash-In the summertime

Τρίτη 24 Ιουλίου 2012

Μια φλεγόμενη κοινωνία με κοιμώμενη συνείδηση...

Εδώ και καιρό έχω άρνηση για τις ειδήσεις και την επικαιρότητα, πώς να το πω, αρνούμαι να μαυρίζει η ψυχή μου και να μιζεριάζω. Διαβάζω ή ακούω τα απολύτως απαραίτητα και η σχέση μας σταματά εκεί. Προτιμώ να ηρεμώ, να ακούω μουσική, να κάνω ωραίες βόλτες, να βλέπω ανθρώπους που μου φτιάχνουν τη διάθεση, να επιδίδομαι σε μαγειρικές δημιουργίες και να διαβάζω υπέροχα βιβλία.
Μία μικρή γεύση ήταν το "Graffito", "Ο αφανισμός του Νίκου" και "Ο άνθρωπος που έτρωγε πολλά". Θα σας πρότεινα ακόμη, το "Η πτώση" του Καμύ, αλλά μ' αυτή τη ζέστη θα ήταν σχεδόν πράξη αυτοκτονίας των εγκεφαλικών σας κυττάρων. Από Σεπτέμβρη όμως, έχετέ το υπ' όψιν.
Προχθές -για την ακρίβεια χτες τα ξημερώματα, γιατί έχω κι αυτή την ιδιοτροπία να διαβάζω τις μικρές ώρες της ημέρας, που η πλάση ησυχάζει- τελείωσα το δεύτερο βιβλίο που διάβασα από Παύλο Μάτεσι. Το όνομα αυτού "Μύρτος"(Εκδόσεις Καστανιώτης -όπως και τα παραπάνω).
Ένα βιβλίο για την επαρχιακή κοινωνία του 1940, λίγο πριν ο Άξονας μας βάλει στο πολεμικό παιχνίδι.
Άνθρωποι γεμάτοι ελαττώματα, που θεωρούν εαυτούς τέλειους κι αλάθητους, εντεταλμένους τιμωρούς και δικαστές των πάντων. Όλοι ευαγγελίζονται το Αγαθό -όπως γράφει κι ο συγγραφέας- μα είναι φορείς του μεγαλύτερου Κακού.
Ενδεδυμένοι την αθωότητα, τη "θυσία" και την υποτιθέμενη αξιοπρέπεια-που μόνο αυτό δεν είναι- επιδίδονται σε εγκλήματα, ανήθικες πράξεις και δημιουργούν μια κόλαση πεπεισμένοι πως θα περάσουν την πόρτα του παραδείσου. Οι άμεσα εμπλεκόμενοι κάνουν επιτυχώς τους ανήξερους, μα συνωμοτικά όλοι γνωρίζουν, απλώς αποφασίζουν να το αποσιωπήσουν. Η μικρή κοινωνία αρέσκεται στα κουτσομπολιά και στην καταβαράθρωση των τοπικών αρχόντων, χωρίς ωστόσο, να κάνει το παραμικρό για να αλλάξει το τοπίο.
Δύο ηλικιωμένα αδέρφια παρακολουθούν ευλαβικά όσα διαδραματίζονται στο απέναντι σπίτι. Μοιχεία, συζυγικές συνευρέσεις, διαπληκτισμοί, τις επισκέψεις που έχουν και καθετί που συμβαίνει, ακόμη κι όταν επικριτικά σχολιάζουν τάχα σκανδαλισμένοι.
Ο Μύρτος είναι το εγγόνι τους, γεννήθηκε κοιμώμενος και μέχρι τα 8 του χρόνια δεν έχει ξυπνήσει. Όλοι πιστεύουν πως δεν αντιλαμβάνεται όσα συμβαίνουν όσο βρίσκεται στο λήθαργό του, αλλά ο Μύρτος θα ξυπνήσει όταν το κακό κορυφωθεί, όταν επιτέλους βγει στο φως, όταν βγει από το απέναντι αρχοντικό και φανεί στην κοινωνία αναγκάζοντάς την να ξεγυμνωθεί κι εκείνη. Τότε, όταν όλοι θα δείξουν ποιοι είναι και το κακό φτάσει στο ζενίθ κάνοντας τους υπερόπτες να κρυφτούν, ο Μύρτος θα ξυπνήσει, θα ξέρει όσα έχουν γίνει, θα σώσει τους αθώους, θα κάψει την πηγή της αρρώστιας και θα φύγει προς το άγνωστο.
Μέχρι, όμως, να συμβεί αυτό, μια οικογένεια θα έχει ξεδιπλώσει τη νοσηρότητα των σχέσεων, των παθών, του μυαλού των μελών της. Μια ανατριχίλα που άλλοτε είναι φόβος, άλλοτε αηδία, άλλοτε ορμητκός πόθος κι άλλοτε όλα μαζί, συνονθύλευμα ενός ψεύτικου καθωσπρεπισμού που καταλήγει σε πρωτόγονα ένστικτα, χωρίς λογική και συναίσθημα.
Ζήλεια. Ο πατέρας ζηλεύει, μισεί πια, το γιο του, η μητέρα ζηλεύει τον σύζυγο κι έχει μια περίεργη άποψη για τα αισθήματα μίας μάνας προς το γιο της. Η κόρη γεννήθηκε ανάπηρη, δεν έχει συναίσθηση της πραγματικότητας, η μητέρα της αηδιάζει, δεν την αντέχει, αλλά πρέπει να δείχνει ότι νοιάζεται.
Ένας ευνούχος υπηρέτης ξέρει τα πάντα για τους κυρίους του, φροντίζει να είναι ο τέλειος υπηρέτης για το συμφέρον του, αλλά όλο αθωότητα ρίχνει τις μπηχτές του για να υπενθυμίζει πως ξέρει πολλά, τα πάντα καλύτερα.
Γιατί ευνούχος; Γιατί κάποτε, μικρό παιδί ακόμη, έκανε κάτι που δεν θα έκανε ποτέ ένα παιδί και τιμωρήθηκε. Η εγχείρηση έγινε από τους μοναχούς στο κοντινό μοναστήρι. Ο πατέρας του τον έδωσε στην οικογένεια του θύματος ως υπηρέτη χωρίς μισθό για επανόρθωση. Ποιος ήταν, όμως, το θύμα;
Ο γιος της οικογένειας, ωστόσο, είναι πια 20 ετών και ήρθε η ώρα να κάνει επιτέλους σεξ για πρώτη φορά. Ο πατέρας του τον στέλνει με έναν υπηρέτη στο πορνείο της περιοχής και μάλιστα στην ίδια πόρνη με του ίδιου. Αυτό το γεγονός και η συχνότητα με την οποία επισκέπτεται το μέρος ο γιος θα κάνουν τον πατέρα του έξαλλο από θυμό και ζήλεια. Ανταγωνίζεται το παιδί του στα ερωτικά επιτεύγματα.
Τότε είναι που θα δει κρυφά μια 16χρονη κοπέλα, αρκετά προκλητική και χωρίς αίσθηση κινδύνου και συνεπειών και θα την κυνηγήσει λυσσασμένα για να κάνει σεξ μαζί της. Όχι, όχι έρωτα, δεν έχει να κάνει με συναισθήματα, μόνο με ορμές. Μία επιβεβαίωση του ανδρισμού του. Και θα το κάνει.
Μόνο που αυτή τη μικρή δεν θα την κάνει μόνο ερωμένη του, αλλά και νύφη του... Κι η συνέχεια θα είναι καταιγιστική κι ολέθρια.
Τα υπόλοιπα-κι είναι πολλά- μπορείτε να τα μαθετε διαβάζοντας το βιβλίο. Αυτό ήταν μόνο μία μικρή γεύση του νοσηρού σύμπαντος που ζουν οι ήρωες του βιβλίου. Ήρωες που κατακρημνίζονται, αν κι άλλοι φεύγουν σαν ποντικοί να γλιτώσουν.
Ο "Μύρτος"είναι ένα από τα ωραιότερα μυθιστορήματα που έχω διαβάσει, ζωντανές εικόνες, συναίσθημα που μεταδίδεται, ιδιαίτερη σκιαγράφηση μιας κοινωνίας που σιγοβράζει, μια υποδειγματική ηθογραφία των ανθρώπων της επαρχιακής κοινωνίας και της εποχής στην οποία αναφέρεται. Η "αθώα" Ελλάδα που κρύβει τη βρωμιά κάτω από το χαλί για να μη φαίνεται, αλλά κάποτε θα σηκώσουμε το χαλί κι αυτό που κρύβεται από κάτω θα μας τρομάξει κι ίσως μας πνίξει.
Η ατμόσφαιρα του βιβλίου είναι κάπως βαριά μεν, λόγω του θέματος, αλλά φτάνοντας στο τέλος νιώθεις πως η λύτρωση έρχεται για να αποκατασταθεί η ισορροπία του κόσμου, έστω κι αργά...

Σάββατο 21 Ιουλίου 2012

Γιατί σε νοιάζομαι και σ' αγαπάω...

Ένα από τα κλασικά τραγούδια του καλοκαιριού που μας κάνει βόλτα στο Αιγαίο και σε μία παιχνιδιάρικη διάθεση. Γιατί το καλοκαίρι θέλει ανεμελιά, αεράκι, καλή παρέα και την κατάλληλη μουσική.
Ε, κι αν κάποιος σου υπόσχεται ότι θα σε πάει κρουαζιέρα τον γύρο των νησιών σαν ερωτευμένοι πιγκουίνοι(από τα πλέον πιστά είδη του ζωικού βασιλείου) δεν έχεις παρά να χαμογελάσεις και να το απολαύσεις!

Βαγγέλης Γερμανός- Κρουαζιέρα θα σε πάω

Δευτέρα 16 Ιουλίου 2012

Καιρός για διάβασμα...

Πρόσφατα διάβασα ένα βιβλίο του Παύλου Μάτεσι και μετάνιωσα που δεν είχα διαβάσει κάτι δικό του νωρίτερα. Το βιβλίο τιτλοφορείται Graffito, εκδόθηκε το 2009(Καστανιώτης) και αναφέρεται στην εποχή που η κρίση μπήκε για τα καλά στη ζωή μας, θυμίζοντας όλα τα στραβά κι ανάποδα τα οποία μας οδήγησαν σ' αυτή.
Δεν θα έλεγα πως είναι χιουμοριστικό, αλλά είναι μια φανταστική και υπερβολική έως σαρκαστική άποψη του σήμερα και του τί μέλλει γενέσθαι. Άλλωστε πρόκειται για ένα βιβλίο που ανάγει την πραγματικότητα σε ένα σουρεαλιστικό(;) επίπεδο.
Όλα ξεκινούν όταν μια μέρα στη Βουλή αρχίζουν να πεθαίνουν βουλευτές και εν συνεχεία, εργαζόμενοι. Λοιμός που σιγά-σιγά αρχίζει να εξοντώνει τους "ενοίκους" του Κοινοβουλίου και να εξαπλώνεται σε όλη τη χώρα. Τί συμβαίνει λοιπόν, στην Ελλάδα της γραφειοκρατίας όταν όλα καταρρέουν; Όταν το lifestyle μένει αμετανόητο κι απλώς αρχίζει να καίγεται; Όταν Χερουβείμ πέφτουν από τον ουρανό και αντιμετωπίζονται σαν μετανάστες, αναγκασμένοι να πουλούν τα φτερά τους σε παζάρια; Όταν αναρωτιούνται ποια η διαφορά ανδρών και γυναικών;
Όταν οι κότες μετακομίζουν στον έβδομο ουρανό; Όταν γιγαντιαία καβούρια λυμαίνονται το Χριστουγεννιάτικο δέντρο στο Σύνταγμα και ως σαρκοβόρα πια επιτίθενται στους ανθρώπους;
Όταν ξαφνικά τα αγάλματα ζωντανεύουν και επισκέπτονται σπίτια ζητώντας νερό; Όταν μία μοναχή αποφασίζει να γίνει οσία πεθαίνοντας, αφού προσπαθήσει να βρει κάποιον να της μεταδώσει τον ιό; Και μάλιστα κάνοντας σεξ, το οποίο καθόλου δεν θα απολαμβάνει, καθώς μόνη της σκέψη θα είναι πως θα επιτευχθεί ο...άγιος σκοπός της;
Όταν ο Άγνωστος Στρατιώτης σηκωθεί κι αρχίσει να τριγυρίζει τσίτσιδος μπροστά στην τρύπα που έχει αφήσει η Βουλή -την οποία κατάπιε η γη;
Όταν μια ομάδα μεσήλικων κυριών αρχίζει να πυρπολεί επαύλεις και να πλιατσικολογεί στα άδεια και ρημαγμένα σούπερ μάρκετ; Όταν το Νησί Μέδουσα-ζωντανό και μάλιστα, η αδερφή του Μεγαλέξανδρου incognito- βουλιάξει έχοντας πάνω όσους εκπροσώπους της υψηλής κοινωνίας και του lifestyle απέμειναν;
Τί θα συμβεί τελικά αν επικρατήσει η αναρχία; Ποια θα είναι η κατάληξη, ευτυχής ή χαώδης;
Ένα απολαυστικό βιβλίο που έχει πάρει την πραγματικότητα που ξέρουμε και την έχει ντύσει με φαντασία και υπερβολή(;) που σ' αυτές τις 151 σελίδες χαμογελάς αβίαστα και συνωμοτικά.
Ό,τι πρέπει για το καλοκαίρι, κυλάει σαν νεράκι και δεν σε βυθίζει στη μιζέρια-που θα μπορούσε λόγω επικαιρότητας του θέματος- αντιθέτως, σε χαλαρώνει, σε διασκεδάζει και σε κάνει να αναστενάζεις από ανακούφιση. Σαν να παίρνει ένα βάρος. Διότι, καταληκτικά, σε κάνει να πιστεύεις πως υπάρχει ελπίδα(έστω και στα πλαίσια του σουρεαλισμού).
Όσο για τη μαεστρία του Παύλου Μάτεσι και την εξαίρετη χρήση των ελληνικών του, τον τρόπο που παρουσιάζει την ιστορία, τους εκπληκτικούς διαλόγους, δεν υπάρχει λόγος να μιλήσω εγώ.
Ο κ. Μάτεσις βρίσκεται στα Ελληνικά Γράμματα από το 1967. Έχει βραβευθεί και διακριθεί διεθνώς για το συγγραφικό του έργο και στη λογοτεχνία και στο θέατρο κι έχει κάνει τις περισσότερες ίσως μεταφράσεις στα έργα του Αριστοφάνη. Καθόλου τυχαίο κατά την ταπεινή μου γνώμη.
Το μυθιστόρημά του "Η μητέρα του σκύλου" έχει βραβευθεί και πέρυσι, μάλιστα, ανέβηκε στο θεατρικό σανίδι λαμβάνοντας πολύ καλές κριτικές και έχοντας ιδιαιτέρως μεγάλη προσέλευση κοινού.

Θα σας πρότεινα και το "Ο αφανισμός του Νίκου" του Αύγουστου Κορτώ το οποίο αγάπησα σφόδρα, απλώς επειδή είναι καλοκαίρι και το βιβλίο αναφέρεται σε έναν νοσούντα του HIV, με περιγραφές του τί ακριβώς του συμβαίνει, δεν θέλω να σας βαρύνω. Η ιστορία, βέβαια, ξεπερνά αυτό το κομμάτι και πάει πιο μακριά, στις ανθρώπινες σχέσεις, στις επιλογές μας, στην επικοινωνία μας με τους ανθρώπους που αγαπάμε, στην μετάθεση των ευθυνών για τα δεινά μας στους άλλους, στον πανικό που θολώνει την κρίση και κάνει την αγάπη να μοιάζει με μίσος. Στο τέλος όμως, μπορεί να συμβιβαστείς με το θάνατο εξαφανίζοντας το μίσος σε μια σπουδαία, αισιόδοξη και τρυφερή στιγμή διαύγειας.
Αν το βρίσκετε στενόχωρο για καλοκαίρι, έχετέ το υπόψιν από Σεπτέμβρη, θα το εκτιμήσετε -θα με θυμηθείτε!
Αν αναφερθώ ξανά στο "Ο άνθρωπος που έτρωγε πολλά" θα με πείτε γραφική, ε; Πάντως, είναι ό,τι πρέπει για να χαλαρώσετε, να γελάσετε, να δροσιστείτε πνευματικά μες στη ζέστη του καλοκαιριού και να ακούσετε το γέλιο σας να αντηχεί στη γειτονιά από τα ανοιχτά παράθυρα. Εγγυημένη επιτυχία.
Υπάρχουν τόσο ωραία βιβλία, μην αφήσετε το καλοκαιράκι να περάσει έτσι. Κάντε τις βουτιές σας, κάντε τα ταξίδια και τις εκδρομές σας, πηγαίνετε σε συναυλίες και party, αλλά βρείτε χρόνο για ένα καλό βιβλίο. Ξεκουράζει πνεύμα και ψυχή.

Σάββατο 14 Ιουλίου 2012

Βασιλιάδες, ύαινες, ελέφαντες και όλα αυτά, Παρασκευή και 13!

Ο Νεκτάριος Κουβαράς, ο εμπνευστής, δημιουργός και σταθερή αξία των His Majesty the King of Spain, βρέθηκε την Παρασκευή 13 Ιουλίου 2012 στην εκπομπή Spame Πακέτο και μας μίλησε για πολλά και διάφορα γύρω από τη μουσική.
Αρχικά, αναφερθήκαμε στο ξεκίνημα τους, που για την ακρίβεια αποτελούνταν από...τον Νεκτάριο. Μετά έγιναν τρίο και από το 2010 είναι μια εξαμελής μπάντα με αλλαγές, αποχωρήσεις και νέες αφίξεις, λόγω σπουδών και "ξενιτιάς".
Τα μουσικά γούστα των μελών διαφέρουν αρκετά, όπως και οι πορείες τους,  συνθέτοντας ένα πολύ ενδιαφέρον αποτέλεσμα. Η διαδικασία ως την κυκλοφορία του δίσκου είχε δυσκολίες, αλλά και σημαντικές εμπειρίες. Μία εξ αυτών, η συνάντηση και συνεργασία με τον παραγωγό του δίσκου, King Elephant ή κατά κόσμον Γιάννη Καρρά. Ο τρόπος που δουλεύει και πόσο παθιασμένος είναι με τη μουσική, τους έκανε εντύπωση, αλλά τους γέμισε με ενέργεια κι ενθουσιασμό.
Τα live είναι μια άλλη ιστορία, ωραίες στιγμές, με άγχος, συναντήσεις και γνωριμίες με ενδιαφέροντες ανθρώπους και πάνω απ' όλα, αξέχαστες στιγμές.
Μας είπε μερικές ιστορίες που κρύβονται πίσω από τα τραγούδια, όπως για το Mustafa που γράφτηκε για έναν γείτονά του, αλλά και για τους μουσικούς που αγαπά. Και για εκείνους που δεν αγαπά, βεβαίως...
Τα επόμενα σχέδια δεν είναι κάτι σίγουρο, τα μέλη του γκρουπ σκορπίζουν στο εξωτερικό για σπουδές και κάποιοι μένουν πίσω, περιμένοντας τα Χριστούγεννα για ένα live και την προετοιμασία του δεύτερου δίσκου, που ήδη υπάρχει στο μυαλό τους.
Ο Νεκτάριος μας είπε πολλά κι ενδιαφέροντα σε μία δίωρη κουβέντα με παρέα τα τραγούδια του πρώτου δίσκου των His Majesty the King of Spain με τίτλο "Hyena". Ένα κι ένα, ιδίαιτερα και πολύ ωραία. Ό,τι πρέπει για θερινή χαλάρωση!
Κι έτσι ξορκίσαμε τις δεισιδαιμονίες και τις προλήψεις, κλείνοντας ευχάριστα και μελωδικά τη ραδιοφωνική σεζόν Παρασκευή και 13 με την παρουσία της μεγαλειότητας του βασιλιά της Ισπανίας, παρέα με μία ύαινα που παρήχθη από έναν βασιλιά ελέφαντα...
Εντάξει, έχουμε ξεπεράσει τα όρια του μεταφυσικού, αλλά λόγω ζέστης, κυρίως, τα όρια της πραγματικότητας!
Μπορείτε να ακούσετε την εκπομπή εδώ:
http://www.mixcloud.com/SpamePaketo/his-majesty-the-king-of-spain-spame-13-7-2012/

Και καλό μας καλοκαίρι!

Τρίτη 10 Ιουλίου 2012

Την Παρασκευή 13 Ιουλίου έχουμε «γαλαζοαίματες» επισκέψεις...


Σας αποχαιρετάμε -για καλοκαίρι- μεγαλοπρεπώς και αντιτιθέμεθα σε προλήψεις, καθώς την Παρασκευή (και) 13 Ιουλίου 2012, η εκπομπή Spame Πακέτο και το Spam Radio υποδέχεται τους His Majesty The King of Spain για δύο ώρες, από τις 4μμ έως τις 6μμ. Οι… αυτών μεγαλειότητες -γιατί είναι και έξι στον αριθμό- θα έρθουν να μας μιλήσουν για τον πρώτο τους δίσκο, “Hyena”, που κυκλοφόρησε τον Ιούνιο και τον οποίο θα ακούσουμε ολόκληρο μαζί. Ακόμη, θα μάθουμε πώς ξεκίνησε το γκρουπ και έφτασε πια να μετρά έξι μέλη και έναν δίσκο, ποιες είναι οι επιρροές τους, πώς χαρακτηρίζουν κι αν κατατάσσουν τη μουσική τους σε κάποιο είδος, την πορεία που έχουν διανύσει ως τώρα προσωπικά, αλλά και ως συγκρότημα, και ποια είναι τα επόμενα σχέδιά τους.
Και φυσικά, δύο κλισέ ερωτήσεις: Πώς προέκυψε το όνομά τους και γιατί έδωσαν τον τίτλο Hyena στο δίσκο.
Ελάτε να γιορτάσουμε μαζί το κλείσιμο της φετινής ραδιοφωνικής χρονιάς με πολλή μουσική και πολλούς θετικούς ανθρώπους. Δροσερή μουσική και καλοκαιρινά χαμόγελα στο τελευταίο Spame Πακέτο γι’ αυτό το καλοκαίρι!
Να είστε εκεί!

Συντονιστείτε στο: http://www.spamradio.gr/
Μπορείτε να στείλετε τα mails σας κατά τη διάρκεια της εκπομπής στο:  spamradio@yahoo.gr

His Majesty the King of Spain - You Don't Know Shit About Love

Σάββατο 7 Ιουλίου 2012

Αναμνήσεις καλοκαιριού...

Όταν ήμουν μικρούλα και πηγαίναμε διακοπές οικογενειακώς στο χωριό, είχαμε την συνήθεια-που οι γονείς μου συνεχίζουν να έχουν μέχρι σήμερα- κάθε πρωί να βάζουμε τα μαγιό μας(ως εδώ η συνήθεια, τα υπόλοιπα ανήκουν στο τότε), να παίρνουμε τα μπρατσάκια, τα σωσίβια, τα στρώματα και τις βαρκούλες(τα οποία φουσκώναμε και ξεφουσκώναμε κάθε μέρα -δόλιε πατέρα!), τις ομπρέλες(ναι, ήταν δύο), τις ψάθες(μία διπλή και μία μονή), τα αντηλιακά μας, τα κεφτεδάκια, τα μπουκάλια νερό, τα κουλουράκια βουτύρου και...γενικά να παίρνουμε και...βουρ στην παραλία. Για την ακρίβεια, όπως γίνεται φανερό, μετακομίζαμε στην παραλία!
Φτάνοντας εκεί, αφού ο ρούλης έβαζε ομπρέλες και φούσκωνε όσα ήθελαν φούσκωμα -τώρα που το σκέφτομαι, τελικά δεν είναι άξιον απορίας πώς έπαθε κήλη, δις- η μαμά μας έκανε με το αντηλιακό πιο λευκά κι από λευκά, μας έβαζε τα μπρατσάκια και μπαίναμε στη θάλασσα.
Ο ρούλης κάνει κολύμβηση, όχι αστεία, πρόσθιο, ύπτιο, τα πάντα και τον βλέπουμε από το καπέλο, μια κουκκίδα άσπρη μες στο μπλε. Η μαμά που δεν πολυαγαπούσε τα άπατα(μετά άλλαξε άποψη), μας έπαιρνε από το χέρι και για να ξεχαστούμε και να κολυμπήσουμε ξεκινούσε να μας τραγουδά, από παιδικά μέχρι παλιά αγαπημένα και τα τραγουδούσαμε μαζί χορεύοντας-κολυμπώντας. Τρελά κέφια, εν ολίγοις.
Αφού περνούσε καμιά ωρίτσα μες στο νερό(είπαμε δεν πας για μόστρα, κολυμπάς!) να έχουμε γίνει αρμυρούτσικα ωσάν σαρδέλες έτοιμες για τηγάνισμα, βγαίναμε, τυλιγόμασταν με τις πετσετούλες μας, μας έβαζε πάνω σε μία πέτρα η μαμά, μας έριχνε νερό από τα μπουκάλια να ξεπλυθούμε από το αλάτι και αλλάζαμε κάνοντας φακιρικά με την πετσέτα ως πολύ-πολύ στενό παραβάν.
Μετά τρώγαμε κάτι, ξεστήναμε ομπρέλες και τα τοιαύτα και παίρναμε το δρόμο προς το αυτοκίνητο.
Στη συνέχεια, μεγάλωσα, θεώρησα ανεπίτρεπτο να αλλάζω κατ' αυτό τον τρόπο ολόκληρη κοπέλα, να με τρώει το λιοπύρι μες στο αυτοκίνητο μισή ώρα με 40 λεπτά για να πάω απ' το χωριό(το οποίο αντιπαθώ σφόδρα) στη θάλασσα, κάθε μέρα επί έναν ολόκληρο μήνα, και γενικά αρνούμαι να κυκλοφορώ με μαγιό, διότι έχω μια αισθητική και κυρίως, σέβομαι την αισθητική των άλλων(για την ακρίβεια, έχω τρομερή ανασφάλεια και ντρέπομαι αφάνταστα).
Ωστόσο, νομίζω πως από εκείνη την περίοδο, έχω ένα εποχικό συναισθηματικό δέσιμο με μερικά τραγούδια. Τα τραγούδια της θάλασσας όπως τα λέω εγώ.
Ορίστε μερικά εξ αυτών.

Χορωδία Σπύρου Λάμπρου- Ήταν ένα μικρό καράβι


Βγαίνει η βαρκούλα

Εις τον αφρό της θάλασσας

Υ.Γ. Καλό καλοκαίρι όπου κι αν πάτε, ό,τι κι αν κάνετε! Ακόμη κι αν μείνετε σπίτι σας. Αρκεί να έχετε όσους αγαπάτε!

Πέμπτη 5 Ιουλίου 2012

Καλοκαιρινοί φίλοι...

Επειδή το έχω αγαπήσει αυτό το τραγούδι και μου φτιάχνει απέραντα τη διάθεση κάνοντάς την καλοκαιρινή, δροσερή, ανάλαφρη, αλλά κι επειδή τις τελευταίες μέρες -έπεται και συνέχεια- σκάει κυριολεκτικά ο τζίτζικας, σκέφτηκα να το ακούσουμε και να απολαύσουμε το ολόφρεσκο βίντεο κλιπ του. Τί λέτε;

Κωνσταντίνος Βήτα- Το τζιτζίκι


Δευτέρα 2 Ιουλίου 2012

Με φεστιβαλική και καλλιτεχνική διάθεση πάντα!

Από αύριο, Τρίτη 3 Ιουλίου έως και την Πέμπτη 5 Ιουλίου, στον πολυχώρο S.i.x. dogs στου Ψυρρή (ακριβώς πίσω από το σταθμό στο Μοναστηράκι -όχι από την έξοδο της πλατείας, από την άλλη) θα λάβει χώρα ένα τριήμερο -άκρως εορταστικό- εκδηλώσεων προς τιμήν των τεχνών.
Μουσικοί, συγκροτήματα με συναυλίες, παραστάσεις θεατρικών και χορευτικών ομάδων, εκθέσεις ζωγραφικής και εικαστικών και ένα σωρό άλλα καλλιτεχνικά δρώμενα θα πραγματοποιηθούν, έχοντας έναν πολύ καλό σκοπό. Πέρα απ' το να δοθεί βήμα σε νέους και ταλαντούχους ανθρώπους και να γιορτάσουν όλα τα είδη τέχνης μαζί, η διοργάνωση έχει ως στόχο να συγκεντρώσει ζυμαρικά, όσπρια, γάλα και φάρμακα για το στομάχι για τους "Γιατρούς του Κόσμου".
Η είσοδος είναι ελεύθερη, το μόνο που ζητούν είναι, αν μπορεί, κάθε ένας από εμάς να πάει κάτι από τα παραπάνω, ώστε να βοηθήσουμε το έργο των ανθρώπων, το οποίο είναι να βοηθούν άλλους συνανθρώπους μας.
Φέτος, το ARTogether Festival κλείνει 5 χρόνια ζωής. Ξεκίνησε ως μια ιδέα νέων και δημιουργικών ανθρώπων, οι οποίοι κατάφεραν να βρίσκεται πλέον στον 5ο του χρόνο. Εύχομαι να τα εκατοστήσει. Τα παιδιά κάνουν εξαιρετική δουλειά, με πολλή αγάπη. Η Μαριέττα Φαφούτη είναι μία από τους βασικούς  εμπνευστές και διοργανωτές αυτής της γιορτής. Όπως καταλαβαίνετε το ταλέντο, η χαρά και η αγάπη ξεχειλίζει.
Να είστε όλοι εκεί, είναι μια πραγματική γιορτή, μια ανάσα δροσιάς στην καλοκαιρινή Αθήνα, που ξεκινά και τελείωνει στην τέχνη, σε οποιοδήποτε είδος της, γιατί σημασία έχει η τέχνη, χωρίς περιορισμούς και μασκαρέματα, αλλά με καθαρό ταλέντο και ατόφιο πάθος γι' αυτή.

Αν θέλετε να δείτε αναλυτικά το πρόγραμμα και περισσότερες λεπτομέρειες μπορείτε στο:
https://www.facebook.com/artogetherfestival