Σάββατο 25 Ιουνίου 2011

Ανάγκη για φως...


Ορισμένες φορές χρειάζεσαι κάτι περισσότερο από μια τυπική παρουσία που ζητά, θυμώνει, απαιτεί κατανόηση, συμμόρφωση, απαιτεί να είσαι εσύ αυτός που φταίει κι υποχωρεί. Θες μια αγκαλιά αληθινή, αγάπη βαθιά κι ατέλειωτη, άνευ προϋποθέσεων, τρυφερότητα με πράξεις, λόγια, αγγίγματα, ουσία. Θες ανθρώπους που μπορούν να σ' αγαπήσουν χωρίς πολλά λόγια, που σε δέχονται όπως είσαι, που είναι εκεί για να σ' ακούσουν, που σου φτιάχνουν τη διάθεση, που σ' εκτιμούν, που ζητούν συγνώμη όταν σε φέρνουν σε δύσκολη θέση, που χαίρονται που είσαι εκεί, που σε αφήνουν να στηρίζεσαι στο μπράτσο τους σε έναν περίπατο ή σου κρατούν το χέρι στο πλήθος για να μη χαθείτε και να μη φοβάσαι, που ξέρουν πως τους περιμένει μια αγκαλιά και ανοίγουν τη δική τους μόλις πλησιάζεις, που σου χαμογελούν αληθινά, ακούν τα θέματά σου, στηρίζουν τις επιλογές σου και πιστεύουν σ' εσένα τις στιγμές που εσύ δεν το κάνεις. Ανθρώπους που δέχονται με χαρά κι εκτιμούν τη θετική ενέργεια που δίνεις με όλη σου την αγάπη και την επιστρέφουν με την καρδιά τους, που εκπλήσσονται με την αισιοδοξία σου και λένε πως σίγουρα θα είναι καλά όσο έχουν εσένα... Κι αυτό πιστέψτε με, είναι ανεκτίμητο...
Θυμήθηκα στιγμές με πολύ αγαπημένα πρόσωπα που έχουν κάνει πραγματικότητα τα παραπάνω κι έχω να πω πως είμαι πολύ τυχερή κι είναι τόσο ωραία! Για τους άλλους που ανέφερα στην αρχή και είναι ό,τι δεν χρειαζόμαστε δεν θέλω να πω τίποτε,παρά μόνο πως προσπερνάς τα αρνητικά, αλλά δεν τα ξεχνάς. Τίποτε άλλο. Είναι κρίμα να σκοτεινιάσουν τόσο φωτεινά αισθήματα, αν και το φως δεν κρύβεται κι ακτινοβολεί πάντα και παντού...
Στις φωτεινές ψυχές που δέχονται το φως και το μεταδίδουν...

Υ.Γ. Είδατε που τελικά δεν με απασχόλησαν οι διακοπές ρεύματος της ΔΕΗ, άσχετα από τον τίτλο;!
Πάμε, όμως, σ' ένα "φινάλε" που ακούγεται τόσο ευχάριστα και μοναδικά, άλλωστε μόλις τέλειωσε η εργάσιμη εβδομάδα!:

Το φινάλε- Κώστας Μακεδόνας