Τετάρτη 24 Ιουνίου 2009

Πυροτεχνήματα γράφουν... Κλείνουμε λόγω ζημίας.

Η οικογένεια Αγγελοπούλου έριξε τα πυροτεχνήματα για το κλείσιμο του ραδιοφωνικού σταθμού City 99,5, των εφημερίδων Ελεύθερος Τύπος και Τύπος της Κυριακής κι έβαλε φωτιά στους εργαζόμενους και τον χώρο των ΜΜΕ.
Έχουν ταλέντο στα πυροτεχνήματα και τις φωτιές, το έχουν αποδείξει κατά το παρελθόν.
Βέβαια, αν θες να ονομάζεσαι επιχειρηματίας, οφείλεις να είσαι και υπεύθυνος επαγγελματίας και να κάνεις τις ανάλογες επιχειρηματικές κινήσεις ώστε να μην βρεθούν στο δρόμο εκατοντάδες εργαζόμενοι. Διανύουμε μια περίοδο ισχυρότατης οικονομικής κρίσης, πόσο μάλλον ο χώρος των ΜΜΕ, αυτό όμως πρέπει να αφυπνίζει και να κινητοποιεί τους ιθύνοντες, όχι να εφησυχάζουμε στις "πολλές οικονομικές ζημίες" και μ' ένα ευχαριστώ στους εργαζόμενους που μένουν άνεργοι να τους διώχνουμε και να κοιμόμαστε με τη συνείδησή μας ήσυχη.
Ως επιχειρηματίες παίρνουν ρίσκα, κάνουν επενδύσεις και περιμένουν κέρδη, όταν αντ' αυτού κοινώς "μπαίνουν μέσα" λαμβάνουν αποφάσεις για να σώσουν ό, τι μπορούν. Το θέμα είναι ότι αυτό που σώζουν είναι τα δικά τους και μόνον λεφτά, όχι του ανθρώπινου δυναμικού που κάνει όλη τη δουλειά για να έχουν έσοδα οι επιχειρηματίες. Εδώ τίθεται το ερώτημα: Ποιος έχει δίκιο και ποιος άδικο; Ο επιχειρηματίας που έχει εκατομμύρια και πιθανόν χάνει κάποια από αυτά λόγω οικονομικών ζημιών στις επενδύσεις του ή ο εργαζόμενος που ένα ωραίο ηλιόλουστο και καλοκαιρινό πρωί μένει χωρίς δουλειά σε μια εποχή κρίσης που μόνο απολύσεις, και όχι νέες προσλήψεις, γίνονται;
Αν βγάζεις 50 εκατομμύρια ευρώ το χρόνο, επί παραδείγματι, (δεν γνωρίζω τα έσοδα της οικογένειας Αγγελοπούλου, μπορεί να είναι λιγότερα ή πολύ περισσότερα) και χάσεις 10 εκατομμύρια σίγουρα είναι μεγάλη διαφορά και χασούρα. Αν όμως βγάζεις 700-1500 ευρώ το μήνα και τα χάσεις, θα σου φανούν πολύ περισσότερα, γιατί ούτε καταθέσεις στην τράπεζα έχεις, ούτε άλλες πηγές οικονομικών πόρων. Έχεις λοιπόν, λογαριασμούς που πρέπει να πληρώσεις, ενοίκιο ή δάνειο τράπεζας, έξοδα που μπορεί για τον επιχειρηματία των 50 εκατομμυρίων το χρόνο να μοιάζουν ασήμαντα, για τον εργαζόμενο όμως είναι θηλιά στο λαιμό.
Σ' έναν χώρο που αργοπεθαίνει, όπως ο χώρος των ΜΜΕ, λόγω της οικονομικής κρίσης, αλλά κυρίως της τεχνολογικής εξέλιξης, πρέπει να προσανατολιστούμε στην εύρεση τρόπων να προσελκύσουμε το κοινό στα παραδοσιακά μέσα, όπως εφημερίδες, ή να αλλάξουμε τον τρόπο που τα μέσα αντιλαμβάνονται τον ίδιο τους τον ρόλο. Η κρίση είναι μια σημαντική αφορμή να δούμε με προσοχή και σοβαρότητα τα αίτια του προβλήματος και τους τρόπους αντιμετώπισής του.
Δύο εφημερίδες και ένας σχετικά νεοσύστατος ραδιοσταθμός έκλεισαν οριστικά. Κανείς δεν σκέφτηκε ή έστω δεν πρότεινε να πωληθούν με όρο να διατηρήσουν όλο το δυναμικό τους αντί να κλείσουν. Για μερικούς ανθρώπους τα πολλά χρήματά τους αξίζουν περισσότερο από τα πολύ λιγότερα πολλών άλλων ανθρώπων και από τους ίδιους τους ανθρώπους.
Με ένα απλό ευχαριστώ δεν εξιλεώνεται και δεν καθαρίζει η συνείδηση κανενός. Ούτε καν με μια συγνώμη, που δεν ειπώθηκε κιόλας.
Ο κ. και η κα Αγγελοπούλου θα συνεχίζουν να ρίχνουν τα πυροτεχνήματά τους στον αθηναϊκό πρωινό και βραδινό ουρανό και θα κάνουν παρανάλωμα του πυρός δέντρα, εφημερίδες, σταθμούς και ανθρώπους.
Καλό καλοκαίρι...με πολλά πυροτεχνήματα! Μάλλον, ας ελπίσουμε χωρίς αυτά.