Μπουλούκια που ξέρουν να διεκδικούν τη ζωή...

(...γιατί μερικές φορές η λέξη μπουλούκια μπορεί να ακουστεί και να είναι πολύ ωραία!)
Αυτές τις μέρες άλλοι παίζουν το θέατρο του παραλόγου σε παράθυρα τηλεοπτικών σταθμών και όχι μόνον κι άλλοι παίζουν σε ένα παιχνίδι που άλλοι δημιούργησαν ανατρέποντας τους κανόνες...
Μπουλούκια παλιά στο θέατρο, μπουλούκια με επίσημο ένδυμα σε Βουλή, κανάλια, ραδιόφωνα, μπουλούκια με φωνή και δύναμη στις πλατείες και τους δρόμους. Μερικές φορές, οι διαφορές είναι στη λεπτομέρεια κι όχι στο σύνολο. Όλοι άνθρωποι(αυτό ας μην το ξεχνάμε όσο αγανακτισμένοι κι αν είμαστε), αλλά με ουσιώδεις διαφορές στη ζωή, τη σκέψη, τη δράση.

"Πες μου μωρό μου
Τι θέλεις να σου παίξω
Τη λαίδη Μάκβεθ ή την Ηλέκτρα
Μες στο παιγνίδι μου
Κοιτάζω να σε μπλέξω
Μα το σκηνικό μου είναι φτωχό
Κι εγώ σπαράζω και πονώ

Τζουμ ταρατατζούμ
Αμάν αμάν και τρις αλί
Πάντα σ' αγαπούσα
Μα δεν ήξερα γιατί
Τζουμ ταρατατζούμ
Αμάν αμάν και τρις αλί
Έζησα σε άλλη αποχή

Έλα βρε Τάσο μου
Κι η Γκόλφω σου σε ψάχνει
Έχει χαθεί σ' άλλον αιώνα
Κάνει φινάλε
Κι η φωνούλα της σε φτιάχνει
Όμως δεν μπορεί να θυμηθεί
Και ξαναρχίζει απ' την αρχή

Μια Κυριακή
που η μάνα Ελλάς έπαιζε πρέφα
έξω απ' τη Θήβα
έχασα τα λογικά μου
Γυρνούσα σαν τη Γενοβέφα
Κι έπιασα τον ίδιο τον σκοπό
Σαν τον παλιό καλό καιρό"

Μπουλούκια- Άλκηστις Πρωτοψάλτη