Ωραία λοιπόν -ω, τι αφελές παιδί, ξεκινάς αισιόδοξα, ΛΑΘΟΣ!- τί χρειάζεται να κάνω, αναρωτιέσαι. Να περάσω από την Εφορία της περιοχής μου και να πάρω μία βεβαίωση ότι δεν έχω εισόδημα. Απλό, σκέφτεσαι. Μην βιάζεσαι, όμως, να βγάλεις συμπεράσματα, μικρέ κι αθώε μου φίλε. Σηκώνεσαι ένα πρωί παίρνεις ταυτότητα, Α.Μ.Κ.Α, Α.Φ.Μ.(ποτέ δεν ξέρεις τί μπορεί να χρειαστεί), μέχρι και βιβλιάριο υγείας, γιατί μετά από την Εφορία θα χρειαστείς μία εισαγωγή στο νοσοκομείο για παρολίγον καρδιακό επεισόδιο. Ε, και πηγαίνεις ελπίζοντας ότι δεν θα έχει πολύ κόσμο και θα ξεμπερδέψεις σχετικά σύντομα. Τς, τς, τς, ανεπίδεκτοι μαθήσεως είστε...
Περιμένεις τη σειρά σου και κάποτε έρχεται. Η υπάλληλος με το νύχι-αρχαιολογική σκαπάνη, το μπρονζέ κραγιόν και την ειρωνεία σε πρώτο πλάνο σε ρωτάει τί θέλεις. Απαντάς το απλό, μία βεβαίωση για να βγάλω κάρτα ανεργίας. Κι αρχίζει, πόσο χρονών είσαι, αν σπουδάζεις, πότε τελείωσες τις σπουδές, αν έχεις εργαστεί, αν έχεις ένσημα(αφού δεν έχω εργαστεί καλή μου πού να τα βρω;!), πως αποκλείεται να μην έχεις εισόδημα, ακόμη κι η πρακτική πληρώνεται. Τί κι αν εξηγείς πως η πρακτική δεν ήταν από τη σχολή, άρα δεν επιδοτείται, εκείνη επιμένει ότι κάτι κρύβεις ή είσαι εντελώς ηλίθιος. Να πας στο ΙΚΑ να της φέρεις βεβαίωση ενσήμου, πόσα ένσημα έχεις, διαφορετικά(διότι σου δίνει και επιλογές, εκτίμησε, μην το προσπερνάς έτσι) πήγαινε σε ένα ΚΕΠ να σου δώσουν από εκεί μία βεβαίωση ενσήμου. Κάποια στιγμή, όταν απεγνωσμένα επαναλαμβάνεις ότι ΔΕΝ έχω δουλέψει, άρα δεν έχω ένσημα και ΔΕΝ είμαι γραμμένη στα μητρώα ούτε καν ασφαλισμένη στο ΙΚΑ, ζητά και το ΑΦΜ του πατρός (όχι, του υιού δεν το ζήτησε, μάλλον γιατί δεν έχω, όπως -κατ' αυτήν- και πνεύμα), το οποίο αφού γίνει μαραθώνιος για να βρεθεί, δεν το θέλει και σε διώχνει μέχρι να φέρεις τα απαραίτητα.
Κι έτσι μια μέρα πάει στράφι τόσο ωραία! Υπάρχουν, όμως, -ευτυχώς!- φίλοι που έχουν εμπειρία και φυσικά, το διαδίκτυο-που εν τοιαύτη περιπτώσει δεν βοηθά καθόλου, καθώς αν είσαι άνεργος σκέτο κι όχι πρώην έμμισθος εργαζόμενος δεν σου εξηγεί τί χρειάζεται να κάνεις. Μαθαίνεις ότι χρειάζεται να συμπληρώσεις την υπεύθυνη δήλωση, να έχεις μαζί το ΑΦΜ, την ταυτότητά σου και τονίζεις ότι θέλεις μία βεβαίωση πως δεν έχεις εισόδημα, τα άλλα δεν τους αφορούν, τέλος. Εντάξει, λοιπόν, αλλά επειδή υπάρχει η ελπίδα να τελειώσει η δουλειά αυτή τη μέρα και να προλάβεις να πας στον ΟΑΕΔ, παίρνεις και όλα τα άλλα χαρτιά, ΑΜΚΑ, έναν λογαριασμό της ΔΕΗ, ακόμη και τη βεβαίωση της πρακτικής που γράφει ξεκάθαρα "απασχολήθηκε αμισθί".
Ξαναπάς με φόβο εφοριακού -κατά το Θεού(πού φτάσαμε!)- και ψύχραιμα έχεις συμπληρώσει την υπεύθυνη δήλωση και ζητάς τη βεβαίωση. Ξαφνικά δεν σου ζητά τίποτε άλλο, απλώς σε στέλνει να πάρεις μία υπογραφή από το απέναντι γραφείο και μετά κατευθείαν στο Πρωτόκολλο, θα τα ξαναπείτε, όμως, σε λίγο. Και παίρνεις τις υπογραφές και περιμένεις στην ουρά για να την ξαναδείς(σού έλειψε, γιατί δεν το παραδέχεσαι;). Τί μου έφερες, σε ρωτά; Τί σας έφερα, ρωτάς με τη σειρά σου. Μία βεβαίωση ενσήμου απ' το ΙΚΑ, ή βεβαίωση σπουδών, ή κάτι άλλο; Σιωπή κι απορία. Δηλαδή αν έφερνα τη ληξιαρχική πράξη γεννήσεώς μου θα ήταν χρήσιμη, αφού θέλετε ό,τι έχω φέρει;
Τελοσπάντων.
Τα ίδια απ' την αρχή. Δεν ανήκω στο ΙΚΑ, δεν έχω αριθμό μητρώου στο ΙΚΑ, γιατί δεν έχω ένσημα, καθώς δεν έχω εργαστεί και από τον ΟΑΕΔ δεν θέλω επίδομα, γιατί δεν το δικαιούμαι κιόλας, κάρτα ανεργίας θέλω να βγάλω. Πότε τελείωσες τη σχολή, δεν έχεις δουλέψει ούτε μία μέρα από τότε που τελείωσες(πώωωως, πώωωωως, έχω δουλέψει κανονικότατα με μισθό, αλλά σας το κρύβω, γιατί δεν θέλω ένσημα, ούτε ασφάλιση, ούτε επίδομα ανεργίας, είμαι τόσο υπεράνω!), μου έχεις φέρει βεβαίωση σπουδών; Όχι, γιατί έχω τελειώσει εδώ και δύο χρόνια. Μήπως μπορείς να πας να μου τη φέρεις; Και το πρωτότυπο και μία φωτοτυπία και το ίδιο με τη βεβαίωση της πρακτικής.
Και έρχεται η ώρα εκείνη η άγια που φεύγεις με το πολυπόθητο χαρτί της ελληνικής γραφειοκρατίας για τον ΟΑΕΔ. Παίρνεις αριθμό, κάθεσαι και περιμένεις. Ευτυχώς, η υπάλληλος εδώ είναι μία κοπελίτσα γλυκύτατη, ευγενική και άκρως εξυπηρετική, πήρε την ταυτότητα, το ΑΜΚΑ, το λογαριασμό της ΔΕΗ και τη βεβαίωση από την Εφορία(ανέβηκε στο 20 η πίεση!) και σου δίνει την καρτούλα, μια μινιατούρα από γυαλιστερό χαρτάκι, υπενθυμίζοντάς σου ότι ανά τρίμηνο πρέπει να την ανανεώνεις και μπορείς να περάσεις από τους εργασιακούς συμβούλους για ενημέρωση κλπ.
Και φεύγεις με μία αίσθηση ανακούφισης, σαν νικητής μαραθωνίου, σαν να γύρισες από τον πόλεμο. Γιατί στην χώρα της γραφειοκρατίας το να τελειώσεις επιτυχώς κι εγκαίρως τη δουλειά σου είναι άθλος!
Σ' αυτή τη χώρα και σε καθιστούν άνεργο και σε υποβάλλουν σε μαρτύρια επειδή είσαι άνεργος, παρόλο που δεν θα τους βάλεις σε έξοδα, μιας και δεν θα πάρεις επίδομα. Αντιμετωπίζουν την ανεργία σαν ελίτ, αν ανήκεις σ' αυτήν πρέπει να το πληρώσεις...
Ελλάδα, χώρα του φωτός και της γραφειοκρατίας!
