Μάθε να σέβεσαι και να εκτιμάς, αν λες πως αγαπάς...

Ώρες-ώρες απορώ με τον εαυτό μου. Με την υπομονή, την ανεκτικότητα, την ψυχραιμία, αλλά και την μη αντίδρασή μου. Εκεί που κανονικά θα έπρεπε να επιβληθώ, να αρχίζω να φωνάζω, να γίνω έξαλλη, να μαλώσω, γιατί προφανώς οι υπόλοιποι άνθρωποι εκμεταλλεύονται την ευγένεια και την καλοσύνη μου, να χτυπήσω το χέρι και να διαφωνήσω έντονα, μένω άναυδη και σαστισμένη, απορημένη για το πόσο απόλυτος μπορεί να είναι κάποιος που κατά το παρελθόν έχει χαρακτηρίσει εμένα έτσι και να διερωτώμαι: τελικά, αν θεωρεί πως είμαι τόσο "γεια σου, χαρά σου Παναή"(=δική μου επινόηση για τους ανθρώπους που δεν επικοινωνούν με το περιβάλλον) και ότι εγώ μονίμως είμαι λάθος, γιατί με συμπεριλαμβάνει ενεργά στη ζωή του;
Γενικά, ως άνθρωπος θεωρώ ότι δεν επιβαρύνω τους άλλους, αντιθέτως προσπαθώ να τους διευκολύνω με αποτέλεσμα να επιβαρύνω τον εαυτό μου, γι' αυτό και με απογοητεύει οικτρά όταν κάποιος άνθρωπος που αγαπώ συμπεριφέρεται με τόση...ναι, θα τη χαρακτήριζα αλαζονεία. Όπως και όταν κάνω ό, τι καλύτερο μπορώ, τη στιγμή που οι άλλοι δεν πολυνοιάζονται και στο τέλος, ακούω απαιτήσεις, διορθώσεις, παράπονα, επεμβάσεις και διδάγματα λες κι είμαι μαθητούδι μπροστά στο δάσκαλο. Μπορεί να μην το λέω ότι με θυμώνει και με βγάζει εκτός εαυτού, γιατί δεν μ' αρέσει να τσακώνομαι και δεν μπορώ να διαπληκτίζομαι με δικούς μου ανθρώπους, αλλά πραγματικά έρχονται στιγμές που θα μπορούσα να λέω όσα με πνίγουν χωρίς σταματημό και για 3 ώρες. Και να χτυπήσω και την πόρτα φεύγοντας τόσο δυνατά που να κατεδαφιστεί όλο το κτίριο!
Το γεγονός πως είμαστε υπεύθυνοι, νοιαζόμαστε ή θέλουμε να κάνουμε ό, τι καλύτερο μπορούμε για μας, δεν σημαίνει ότι οι άλλοι πρέπει να το εκμεταλλεύονται. Βεβαίως και είναι δική μου ευθύνη να νοιαστώ για μένα και να θέσω ως προτεραιότητα εμένα, όπως κάθε άνθρωπος άλλωστε (εντάξει κι εμένα θα μπορούσε ο καθένας να βάλει προτεραιότητα, αλλά εννοώ τον εαυτό του- για να το ελαφρύνω λιγάκι), αλλά είναι πολύ λυπηρό να βλέπεις ότι και άνθρωποι που αγαπάς και σ' αγαπάνε συμπεριφέρονται έτσι.
Όλοι έχουμε κακές στιγμές και ελαττώματα, τα οποία αποδεχόμαστε, αλλά θα ήταν καλό να μην υπογραμμίζουμε τις κακές στιγμές ή τα ελαττώματα των άλλων μόνο, αλλά και τα δικά μας και πού και πού να ζητάμε και μια ειλικρινή συγνώμη. Όχι τυπικά, αλλά για την ουσία, επειδή φέρθηκες άσχημα, άδικα ή απότομα και δεν είναι θέμα ότι πιάνομαι από τα μικρά, είναι ότι στις διαπροσωπικές σχέσεις οι λεπτομέρειες κάνουν τη διαφορά και δίνουν την αξία.

Τελικά, αυτή την περίοδο όλων των ειδών οι σχέσεις περνούν κρίση, τουλάχιστον όπως το αντιλαμβάνομαι εγώ, γιατί η άλλη πλευρά μπορεί να πιστεύει το αντίθετο.Ο καθένας όπως το βλέπει ή όπως τον συμφέρει. Τί να πω;
Είναι μια περίοδος -μακρά- που η κούραση, ψυχική και σωματική, έχει χτυπήσει κόκκινο, έρχεται από Δευτέρα κι η εξεταστική... Τέλεια!

Θα συμπληρώσω την προηγούμενη ανάρτηση ως εξής: Σ' όποιον αρέσουμε, γιατί όποιος μας αγαπάει πρέπει να μας αγαπάει ολόκληρους με τα θετικά και τα αρνητικά μας, να μας σέβεται, να μας εκτιμά και να νοιάζεται για τις ανάγκες μας, όπως κι εμείς. Επειδή όμως, κάποιοι από μας παρανοιαζόμαστε για τις ανάγκες και τα αισθήματα των άλλων, θα ήταν καλό να κάνουν το ίδιο κι εκείνοι. Έτσι, για το γα...το!

Υ.Γ. Γι' αυτό μ' αρέσει το ιστολόγιο, γιατί ό,τι δεν μπορείς να πεις, μπορείς πάντα να το γράψεις...κι ο νοών, νοείτω!