Διαφάνεια, πολιτική ευθύνη, ατιμωρησία, αγανάκτηση, κρίση, ανεργία και πολλά αυτο-εύσημα...
Αυτά είχε η τηλεοπτική αναμέτρηση των πολιτικών αρχηγών και έξι δημοσιογράφους να ρωτούν-μάλλον όχι επαρκώς- κάτι (μέσες-άκρες) από όλα όσα θέλει να ρωτήσει ο ελληνικός λαός.
Τί είδαμε, τί ακούσαμε και εντέλει, τι ζήσαμε πάλι οι πολίτες-τηλεθεατές-ψηφοφόροι-μαζοχιστές(γιατί είμαστε, μην κοροϊδευόμαστε και μεταξύ μας, δεν θέλω τέτοια χαζά) που αντί να βγούμε να χαρούμε το καλοκαιράκι, μείναμε σπίτι να παρακολουθήσουμε ό, τι πιο βαρετό, αλλά τουλάχιστον αξιοπρεπές, έχουμε δει. Παράπονο δεν έχω. Για πρώτη φορά, (καθώς δεν έχω αντέξει να δω προηγούμενο debate)δεν με έκανε να νιώσω την ανάγκη να χτυπήσω το κεφάλι μου στον τοίχο. Ε, είναι σημαντικό και αξιοσημείωτο. Βέβαια, θα έπαιρνα έναν υπνάκο ευχαρίστως.
Θέλω να ρωτήσω κι εγώ κάτι. Ποιον ικανοποίησε αυτή η αναμέτρηση; Ποιος έλαβε απαντήσεις για τα φλέγοντα θέματα; Ποιος μπήκε στην ουσία; Και μήπως τελικά οι πολιτικοί αρχηγοί θέλησαν να κάνουν μαθήματα στους δημοσιογράφους και οι τελευταίοι να κάνουν εντύπωση χωρίς κάτι ουσιαστικό ως αντίλογο στους πρώτους;
Ας ξεκινήσουμε με το γενικότερο θέμα του debate. Δυόμιση ώρες είναι αρκετές για να παρακολουθήσεις ένα τηλεοπτικό προϊόν και πιθανόν να καταλήξει κουραστικό. Δεν είναι όμως όσες χρειάζονται για να δώσουν απαντήσεις έξι πολιτικοί αρχηγοί που πρέπει να δώσουν το στίγμα των απόψεων των κομμάτων τους. Δεχόμαστε όλοι νομίζω πως πρέπει οι ερωτήσεις και οι απαντήσεις να είναι σύντομες και σαφείς. Δυστυχώς ούτε οι ερωτήσεις ήταν σύντομες, ούτε οι απαντήσεις σαφείς. Δεν υπήρχε διάλογος, αντίλογος και το λυπηρό είναι ότι συνδέουμε το μαλλιοτράβηγμα και τον ορυμαγδό με την υγιή ανταλλαγή απόψεων. Αυτό μας έμαθαν τα δελτία που παρουσιάζουν ή συμμετέχουν οι δημοσιογράφοι που υπέβαλαν τις ερωτήσεις. Αλλά θα ήθελα να ακούσω τον Κ. Καραμανλή να απαντά στα ερωτήματα του κ. Αλαβάνου, χωρίς φωνές, κλαυθμούς, οδυρμούς, προσβολές και αποπροσανατολισμό, το γνωστό "άλλα λόγια ν' αγαπιόμαστε". Δεν είχαμε τέτοιες αντιδράσεις ευτυχώς, αλλά δεν είχαμε και διάλογο, δυστυχώς.
Αυτό θέλαμε να δούμε. Να ανοίξουν το θέμα του Βατοπεδίου, της Siemens, των δομημένων ομολόγων, του Παυλίδη. Αντ' αυτού, ο κ. Καραμανλής πήρε ακόμη μια φορά την πολιτική ευθύνη, είπε ότι έχει γίνει ό, τι καλύτερο θα μπορούσε και μας διαβεβαίωσε πως κανείς υπουργός από την δική του κυβέρνηση, αλλά και του ΠΑΣΟΚ δεν καταχράστηκε ηθελημένα δημόσιο χρήμα. Έγινε εκπρόσωπος τύπου του ΠΑΣΟΚ ή απλούστατα βλέπει την άνοδο του Γ. Παπανδρέου και τις αντιδράσεις για τη διαφήμιση με τα παπαγαλάκια και αποφάσισε να ισοσκελίσει τη χασούρα ψήφων;
Από την άλλη ο κ. Καρατζαφέρης ακόμη μια φορά ξεδίπλωσε όλο του το ταλέντο στον λαϊκισμό και την εφετζίδικη ευγένεια. Ως πολιτικός αρχηγός, είναι δυνατόν να απευθύνεσαι στον δημοσιογράφο προσφωνώντας τον "συνάδελφε"; Προσπαθούσε να κερδίσει την εύνοια των δημοσιογράφων, των πολιτών με το πρόσωπο του "είμαι ένας από σας" και να κερδίσει την συμπάθεια των πληγέντων με την απόδειξη της τράπεζας ότι έβαλε ΈΝΑ ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΟ ΕΥΡΩ στο ταμείο φτώχειας; Ένας από τους ανθρώπους που γνωρίζω πάντως δεν είναι, καθώς δεν διαθέτουν ένα εκατομμύριο, όχι σε ευρώ, ούτε και με το παλιό νόμισμα, σε δραχμές. Μετά, σου λέει, τέλος ο διαχωρισμός των κομμάτων σε αριστοκρατία-αστούς, μικροαστούς και εργατική τάξη. Μα αν δεν είναι το ΛΑ.Ο.Σ το κατεξοχήν αστικό κόμμα, ποιο θα μπορούσε να είναι με αρχηγό καναλάρχη, εκδότη κλπ;
Τι να δείξει, την φιλευσπλαχνία του, την ανθρωπιά του; Με τι; Με τα δημόσια χρήματα που παίρνει από τους πολίτες (με ξένα κόλλυβα μνημόσυνο εν ολίγοις) για να τα δώσει στους πληγέντες του προπερασμένου καλοκαιριού και να φτιάξει το προφίλ του πολιτικού με αισθήματα, γενναιοδωρία και αλτρουισμό. Το κακό δεν είναι τόσο τι κάνει ο κ. Καρατζαφέρης για να κερδίσει ψήφους, το κακό είναι ότι υπάρχουν πολίτες που βλέποντας να σηκώνει την απόδειξη πείστηκαν να τον ψηφίσουν και μάλλον θα το κάνουν. Ακόμα δεν μάθαμε να βλέπουμε πίσω από τα προφανή, να διαβάζουμε τα ψιλά γράμματα στα συμβόλαια που βάζουμε την υπογραφή μας. Συμβόλαιο είναι η ψήφος μας και δεν χαρίζεται σε κανέναν. Το υπογράφουμε για τέσσερα χρόνια και θα πληρώνουμε τις δόσεις της απόφασής μας ανάλογα με το πόσο κοστολογούν τον εαυτό τους οι εκλεγμένοι βουλευτές και ευρωβουλευτές μας.
Η κα Α. Παπαρήγα απ' την άλλη πλευρά, δείχνει να αδιαφορεί για την πολιτική διαμάχη. Δεν είναι κακό να είσαι ψύχραιμος και να μην οδηγείσαι σε ακρότητες που θα σε φθείρουν και δεν θα φέρουν αποτέλεσμα, αλλά από αυτό μέχρι να επαναπαύεσαι στο ρόλο του τρίτου κόμματος της Ελληνικής Βουλής, με μονοψήφια ποσοστά, είναι μεγάλη απόσταση και αρχίζει να γίνεται γραφικό. Ήταν ήρεμη και χωρίς πανικό να φανεί χαλαρή, διαλλακτική και σίγουρη, κάτι που οι τρεις εκ των τεσσάρων κυρίων πάσχιζαν να μας πείσουν. Εκτιμήθηκε το γεγονός πως, όταν ο κ. Ευαγγελάτος τη ρώτησε για τις κατηγορίες πως το ΚΚΕ έχει δοσοληψίες με τον ΟΠΑΠ, εκείνη απάντησε πως εκείνος που κατηγορεί πρέπει να αποδείξει τους ισχυρισμούς του, όχι αυτός που κατηγορείται και πως δεν θα φτάσει σε δικαστική διαμάχη, γιατί η πολιτική ζωή δεν πρέπει να απασχολεί τη δικαιοσύνη. Ας μην ξεχνάμε ότι έχουμε Δημοκρατία(όρκο δεν παίρνω), τουλάχιστον αυτό ορίζει το Σύνταγμα. Ελευθερία του λόγου, της σκέψης και διακίνησης των ιδεών, το αν κάποτε γίνονται αντικείμενο εκμετάλλευσης και καταχράται η ελευθερία είναι ένα θέμα που θέλει μεγάλη κουβέντα και δεν είναι της παρούσης.
Η κα Παπαρήγα έδινε σχετικά σύντομες απαντήσεις, χωρίς ιδιαίτερη προσπάθεια να πείσει για κάτι, αλλά ούτε και να επιτεθεί στα δυο μεγάλα κόμματα πέραν μερικών αναμενόμενων αιχμών. Ή ξαφνικά γίναμε πολιτισμένοι (αν υποψιαστώ πως γίναμε Ευρωπαίοι σε χρόνο μηδέν δεν θα το αντέξω, το δηλώνω. Εγώ πού ήμουν;) ή δεξιοί, κεντρώοι, αριστεροί έφτιαξαν μια ωραία συντεχνία για να υπάρχει η ισορροπία που βολεύει όλους, να μην διαταραχθεί η ηρεμία που έχουν.
Φαντάζεστε να γίνει κυβέρνηση το ΠΑΣΟΚ με πρωθυπουργό τον Γ. Παπανδρέου και τον Καραμανλή αξιωματική αντιπολίτευση; Καλά, ο Καραμανλής μπορεί και να ξέρει να το διαχειριστεί, αν όμως βγουν σκάνδαλα στον Παπανδρέου πώς θα καλύψει τους υπουργούς του και όχι μόνον; Ο Σημίτης μες στα σαρδάμ έκρυβε κι άλλα που ίσως δεν μάθουμε και ποτέ, ο Καραμανλής επέλεξε να μην εμφανίζεται για να μην πέφτει το βάρος των σκανδάλων σ' εκείνον, ο κληρονόμος του ΠΑΣΟΚ με δηλώσεις:το κόμμα με το σήμα του δείχνει τον οικολογική του ευαισθησία, έχουμε τον ήλιο και είναι πράσινος, τι θα μπορούσε να καταφέρει; Το γεγονός πως δυο γενιές Παπανδρέου αποτελούσαν την αφρόκρεμα της πολιτικής ζωής του τόπου, δεν σημαίνει πως μπορούν να ακολουθήσουν όλοι οι επόμενοι τα βήματα των προγόνων τους. Δεν αμφισβητώ ότι είναι ένας έξυπνος και μορφωμένος άνθρωπος με καλές προθέσεις, αλλά μάλλον δεν αρκούν για να γίνει κάποιος πολιτικός ηγέτης. Η λέξη ηγέτης χρειάζεται άλλα στοιχεία και ορισμό. Διαφορετικά όλοι οι έξυπνοι, μορφωμένοι και καλοί άνθρωποι θα διέπρεπαν στην πολιτική. Και ιδίως τα τελευταία χρόνια δεν συναντήσαμε πολλούς έξυπνους ή καλούς πολιτικούς στην διεθνή πολιτική σκηνή (για παράδειγμα Τζορτζ Μπους, Νικολά Σαρκοζί, Σίλβιο Μπερλουσκόνι).
Μόνο ο κ. Αλ. Αλαβάνος ήταν οξύτερος, ανέβαζε τον τόνο της φωνής του και απηύθυνε ευθείες ερωτήσεις στον πρωθυπουργό που, φυσικά, στα πλαίσια της λογομαχίας, καθώς δεν υπήρχε η δυνατότητα αλλά ούτε και η διάθεση προφανώς, δεν έπαιρνε απάντηση. Η παρουσία του κ. Αλαβάνου αντί του Αλ. Τσίπρα εγείρει ερωτήσεις και συζητήσεις, αλλά πιστεύω πως οι δημοσιογράφοι που έθεταν τις ερωτήσεις στάθηκαν περισσότερο απ' ό, τι θα έπρεπε σ' αυτό. Ας μην ξεχνάμε πως μέχρι πέρσι πρόεδρος του ΣΥ.ΡΙΖ.Α ήταν ο Αλέκος Αλαβάνος και πως έχει χρόνια εμπειρίας και στο Ευρωκοινοβούλιο. Δόθηκε η εντύπωση πως η λογομαχία έγινε στα πλαίσια των βουλευτικών εκλογών και όχι των Ευρωεκλογών. Δεν ακούστηκε κάποιο σχέδιο από τους εκπροσώπους των κομμάτων που θα προτείνουν στο Ευρωκοινοβούλιο, έμειναν στα στεγανά των εγχώριων θεμάτων κι αυτά επιφανειακά.
Το είδαμε, το σχολιάσαμε, κουραστήκαμε, βαρεθήκαμε, απογοητευθήκαμε ακόμα λίγο και ο καιρός χάλασε...
Να δείτε που έχουν μέσον και στον καιρό(κι ο Μητσοτάκης μια χαρά την κάνει τη δουλειά), για να μας χαλάσει η διάθεση, να βρέχει το τριήμερο του Αγ. Πνεύματος και αντί να πάνε στην παραλία οι ψηφοφόροι να πάνε στις κάλπες.
Αχ, βρε Έλληνα, μια ζωή...και κερατάς(μετά συγχωρήσεως) και δαρμένος(μετά θλίψης)!
Αυτά είχε η τηλεοπτική αναμέτρηση των πολιτικών αρχηγών και έξι δημοσιογράφους να ρωτούν-μάλλον όχι επαρκώς- κάτι (μέσες-άκρες) από όλα όσα θέλει να ρωτήσει ο ελληνικός λαός.
Τί είδαμε, τί ακούσαμε και εντέλει, τι ζήσαμε πάλι οι πολίτες-τηλεθεατές-ψηφοφόροι-μαζοχιστές(γιατί είμαστε, μην κοροϊδευόμαστε και μεταξύ μας, δεν θέλω τέτοια χαζά) που αντί να βγούμε να χαρούμε το καλοκαιράκι, μείναμε σπίτι να παρακολουθήσουμε ό, τι πιο βαρετό, αλλά τουλάχιστον αξιοπρεπές, έχουμε δει. Παράπονο δεν έχω. Για πρώτη φορά, (καθώς δεν έχω αντέξει να δω προηγούμενο debate)δεν με έκανε να νιώσω την ανάγκη να χτυπήσω το κεφάλι μου στον τοίχο. Ε, είναι σημαντικό και αξιοσημείωτο. Βέβαια, θα έπαιρνα έναν υπνάκο ευχαρίστως.
Θέλω να ρωτήσω κι εγώ κάτι. Ποιον ικανοποίησε αυτή η αναμέτρηση; Ποιος έλαβε απαντήσεις για τα φλέγοντα θέματα; Ποιος μπήκε στην ουσία; Και μήπως τελικά οι πολιτικοί αρχηγοί θέλησαν να κάνουν μαθήματα στους δημοσιογράφους και οι τελευταίοι να κάνουν εντύπωση χωρίς κάτι ουσιαστικό ως αντίλογο στους πρώτους;
Ας ξεκινήσουμε με το γενικότερο θέμα του debate. Δυόμιση ώρες είναι αρκετές για να παρακολουθήσεις ένα τηλεοπτικό προϊόν και πιθανόν να καταλήξει κουραστικό. Δεν είναι όμως όσες χρειάζονται για να δώσουν απαντήσεις έξι πολιτικοί αρχηγοί που πρέπει να δώσουν το στίγμα των απόψεων των κομμάτων τους. Δεχόμαστε όλοι νομίζω πως πρέπει οι ερωτήσεις και οι απαντήσεις να είναι σύντομες και σαφείς. Δυστυχώς ούτε οι ερωτήσεις ήταν σύντομες, ούτε οι απαντήσεις σαφείς. Δεν υπήρχε διάλογος, αντίλογος και το λυπηρό είναι ότι συνδέουμε το μαλλιοτράβηγμα και τον ορυμαγδό με την υγιή ανταλλαγή απόψεων. Αυτό μας έμαθαν τα δελτία που παρουσιάζουν ή συμμετέχουν οι δημοσιογράφοι που υπέβαλαν τις ερωτήσεις. Αλλά θα ήθελα να ακούσω τον Κ. Καραμανλή να απαντά στα ερωτήματα του κ. Αλαβάνου, χωρίς φωνές, κλαυθμούς, οδυρμούς, προσβολές και αποπροσανατολισμό, το γνωστό "άλλα λόγια ν' αγαπιόμαστε". Δεν είχαμε τέτοιες αντιδράσεις ευτυχώς, αλλά δεν είχαμε και διάλογο, δυστυχώς.
Αυτό θέλαμε να δούμε. Να ανοίξουν το θέμα του Βατοπεδίου, της Siemens, των δομημένων ομολόγων, του Παυλίδη. Αντ' αυτού, ο κ. Καραμανλής πήρε ακόμη μια φορά την πολιτική ευθύνη, είπε ότι έχει γίνει ό, τι καλύτερο θα μπορούσε και μας διαβεβαίωσε πως κανείς υπουργός από την δική του κυβέρνηση, αλλά και του ΠΑΣΟΚ δεν καταχράστηκε ηθελημένα δημόσιο χρήμα. Έγινε εκπρόσωπος τύπου του ΠΑΣΟΚ ή απλούστατα βλέπει την άνοδο του Γ. Παπανδρέου και τις αντιδράσεις για τη διαφήμιση με τα παπαγαλάκια και αποφάσισε να ισοσκελίσει τη χασούρα ψήφων;
Από την άλλη ο κ. Καρατζαφέρης ακόμη μια φορά ξεδίπλωσε όλο του το ταλέντο στον λαϊκισμό και την εφετζίδικη ευγένεια. Ως πολιτικός αρχηγός, είναι δυνατόν να απευθύνεσαι στον δημοσιογράφο προσφωνώντας τον "συνάδελφε"; Προσπαθούσε να κερδίσει την εύνοια των δημοσιογράφων, των πολιτών με το πρόσωπο του "είμαι ένας από σας" και να κερδίσει την συμπάθεια των πληγέντων με την απόδειξη της τράπεζας ότι έβαλε ΈΝΑ ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΟ ΕΥΡΩ στο ταμείο φτώχειας; Ένας από τους ανθρώπους που γνωρίζω πάντως δεν είναι, καθώς δεν διαθέτουν ένα εκατομμύριο, όχι σε ευρώ, ούτε και με το παλιό νόμισμα, σε δραχμές. Μετά, σου λέει, τέλος ο διαχωρισμός των κομμάτων σε αριστοκρατία-αστούς, μικροαστούς και εργατική τάξη. Μα αν δεν είναι το ΛΑ.Ο.Σ το κατεξοχήν αστικό κόμμα, ποιο θα μπορούσε να είναι με αρχηγό καναλάρχη, εκδότη κλπ;
Τι να δείξει, την φιλευσπλαχνία του, την ανθρωπιά του; Με τι; Με τα δημόσια χρήματα που παίρνει από τους πολίτες (με ξένα κόλλυβα μνημόσυνο εν ολίγοις) για να τα δώσει στους πληγέντες του προπερασμένου καλοκαιριού και να φτιάξει το προφίλ του πολιτικού με αισθήματα, γενναιοδωρία και αλτρουισμό. Το κακό δεν είναι τόσο τι κάνει ο κ. Καρατζαφέρης για να κερδίσει ψήφους, το κακό είναι ότι υπάρχουν πολίτες που βλέποντας να σηκώνει την απόδειξη πείστηκαν να τον ψηφίσουν και μάλλον θα το κάνουν. Ακόμα δεν μάθαμε να βλέπουμε πίσω από τα προφανή, να διαβάζουμε τα ψιλά γράμματα στα συμβόλαια που βάζουμε την υπογραφή μας. Συμβόλαιο είναι η ψήφος μας και δεν χαρίζεται σε κανέναν. Το υπογράφουμε για τέσσερα χρόνια και θα πληρώνουμε τις δόσεις της απόφασής μας ανάλογα με το πόσο κοστολογούν τον εαυτό τους οι εκλεγμένοι βουλευτές και ευρωβουλευτές μας.
Η κα Α. Παπαρήγα απ' την άλλη πλευρά, δείχνει να αδιαφορεί για την πολιτική διαμάχη. Δεν είναι κακό να είσαι ψύχραιμος και να μην οδηγείσαι σε ακρότητες που θα σε φθείρουν και δεν θα φέρουν αποτέλεσμα, αλλά από αυτό μέχρι να επαναπαύεσαι στο ρόλο του τρίτου κόμματος της Ελληνικής Βουλής, με μονοψήφια ποσοστά, είναι μεγάλη απόσταση και αρχίζει να γίνεται γραφικό. Ήταν ήρεμη και χωρίς πανικό να φανεί χαλαρή, διαλλακτική και σίγουρη, κάτι που οι τρεις εκ των τεσσάρων κυρίων πάσχιζαν να μας πείσουν. Εκτιμήθηκε το γεγονός πως, όταν ο κ. Ευαγγελάτος τη ρώτησε για τις κατηγορίες πως το ΚΚΕ έχει δοσοληψίες με τον ΟΠΑΠ, εκείνη απάντησε πως εκείνος που κατηγορεί πρέπει να αποδείξει τους ισχυρισμούς του, όχι αυτός που κατηγορείται και πως δεν θα φτάσει σε δικαστική διαμάχη, γιατί η πολιτική ζωή δεν πρέπει να απασχολεί τη δικαιοσύνη. Ας μην ξεχνάμε ότι έχουμε Δημοκρατία(όρκο δεν παίρνω), τουλάχιστον αυτό ορίζει το Σύνταγμα. Ελευθερία του λόγου, της σκέψης και διακίνησης των ιδεών, το αν κάποτε γίνονται αντικείμενο εκμετάλλευσης και καταχράται η ελευθερία είναι ένα θέμα που θέλει μεγάλη κουβέντα και δεν είναι της παρούσης.
Η κα Παπαρήγα έδινε σχετικά σύντομες απαντήσεις, χωρίς ιδιαίτερη προσπάθεια να πείσει για κάτι, αλλά ούτε και να επιτεθεί στα δυο μεγάλα κόμματα πέραν μερικών αναμενόμενων αιχμών. Ή ξαφνικά γίναμε πολιτισμένοι (αν υποψιαστώ πως γίναμε Ευρωπαίοι σε χρόνο μηδέν δεν θα το αντέξω, το δηλώνω. Εγώ πού ήμουν;) ή δεξιοί, κεντρώοι, αριστεροί έφτιαξαν μια ωραία συντεχνία για να υπάρχει η ισορροπία που βολεύει όλους, να μην διαταραχθεί η ηρεμία που έχουν.
Φαντάζεστε να γίνει κυβέρνηση το ΠΑΣΟΚ με πρωθυπουργό τον Γ. Παπανδρέου και τον Καραμανλή αξιωματική αντιπολίτευση; Καλά, ο Καραμανλής μπορεί και να ξέρει να το διαχειριστεί, αν όμως βγουν σκάνδαλα στον Παπανδρέου πώς θα καλύψει τους υπουργούς του και όχι μόνον; Ο Σημίτης μες στα σαρδάμ έκρυβε κι άλλα που ίσως δεν μάθουμε και ποτέ, ο Καραμανλής επέλεξε να μην εμφανίζεται για να μην πέφτει το βάρος των σκανδάλων σ' εκείνον, ο κληρονόμος του ΠΑΣΟΚ με δηλώσεις:το κόμμα με το σήμα του δείχνει τον οικολογική του ευαισθησία, έχουμε τον ήλιο και είναι πράσινος, τι θα μπορούσε να καταφέρει; Το γεγονός πως δυο γενιές Παπανδρέου αποτελούσαν την αφρόκρεμα της πολιτικής ζωής του τόπου, δεν σημαίνει πως μπορούν να ακολουθήσουν όλοι οι επόμενοι τα βήματα των προγόνων τους. Δεν αμφισβητώ ότι είναι ένας έξυπνος και μορφωμένος άνθρωπος με καλές προθέσεις, αλλά μάλλον δεν αρκούν για να γίνει κάποιος πολιτικός ηγέτης. Η λέξη ηγέτης χρειάζεται άλλα στοιχεία και ορισμό. Διαφορετικά όλοι οι έξυπνοι, μορφωμένοι και καλοί άνθρωποι θα διέπρεπαν στην πολιτική. Και ιδίως τα τελευταία χρόνια δεν συναντήσαμε πολλούς έξυπνους ή καλούς πολιτικούς στην διεθνή πολιτική σκηνή (για παράδειγμα Τζορτζ Μπους, Νικολά Σαρκοζί, Σίλβιο Μπερλουσκόνι).
Μόνο ο κ. Αλ. Αλαβάνος ήταν οξύτερος, ανέβαζε τον τόνο της φωνής του και απηύθυνε ευθείες ερωτήσεις στον πρωθυπουργό που, φυσικά, στα πλαίσια της λογομαχίας, καθώς δεν υπήρχε η δυνατότητα αλλά ούτε και η διάθεση προφανώς, δεν έπαιρνε απάντηση. Η παρουσία του κ. Αλαβάνου αντί του Αλ. Τσίπρα εγείρει ερωτήσεις και συζητήσεις, αλλά πιστεύω πως οι δημοσιογράφοι που έθεταν τις ερωτήσεις στάθηκαν περισσότερο απ' ό, τι θα έπρεπε σ' αυτό. Ας μην ξεχνάμε πως μέχρι πέρσι πρόεδρος του ΣΥ.ΡΙΖ.Α ήταν ο Αλέκος Αλαβάνος και πως έχει χρόνια εμπειρίας και στο Ευρωκοινοβούλιο. Δόθηκε η εντύπωση πως η λογομαχία έγινε στα πλαίσια των βουλευτικών εκλογών και όχι των Ευρωεκλογών. Δεν ακούστηκε κάποιο σχέδιο από τους εκπροσώπους των κομμάτων που θα προτείνουν στο Ευρωκοινοβούλιο, έμειναν στα στεγανά των εγχώριων θεμάτων κι αυτά επιφανειακά.
Το είδαμε, το σχολιάσαμε, κουραστήκαμε, βαρεθήκαμε, απογοητευθήκαμε ακόμα λίγο και ο καιρός χάλασε...
Να δείτε που έχουν μέσον και στον καιρό(κι ο Μητσοτάκης μια χαρά την κάνει τη δουλειά), για να μας χαλάσει η διάθεση, να βρέχει το τριήμερο του Αγ. Πνεύματος και αντί να πάνε στην παραλία οι ψηφοφόροι να πάνε στις κάλπες.
Αχ, βρε Έλληνα, μια ζωή...και κερατάς(μετά συγχωρήσεως) και δαρμένος(μετά θλίψης)!
