Δευτέρα 15 Νοεμβρίου 2010

Καμίνης και Μπουτάρης...δώστε και σώστε!

Το παραδέχομαι! Το πόσο το καταχάρηκα που βγήκε Δήμαρχος Θεσσαλονίκης ο Μπουτάρης δεν λέγεται, το πόσο χάρηκα που βγήκε στην Αθήνα ο Καμίνης κι όχι πάλι ο Κακλαμάνης, δεν περιγράφεται!
Νιώθω σαν τον Χελάκη στο Euro 2004 να λέει εκείνο τα ανεπανάληπτο: "Δεν περιγράφω άλλο!"
Μετά την τραγελαφική εκλογή του Π. Ψωμιάδη ως Περιφερειάρχη Κεντρικής Μακεδονίας -που μου γεννά την απορία αν οι πολυαγαπημένοι μου Βορειοελλαδίτες το έχουν χάσει ή αν πάνε να ψηφίσουν για χαβαλέ- και μετά την είσοδο ακροδεξιού-χρυσαυγίτη στο δημοτικό συμβούλιο της Αθήνας, έπρεπε να γίνει κάτι που να μας δώσει λίγη αισιοδοξία και να δείξει ότι τα μυαλά ούτε καμμένα είναι ούτε στα κάγκελα!
Ο κ. Γιώργος Καμίνης με κάνει να ελπίζω ότι υπάρχει ένας άνθρωπος που δεν είναι επαγγελματίας πολιτικός και έχει διατελέσει συνήγορος του πολίτη, αλλά που ήταν αθόρυβος, μίλαγαν γι' αυτόν χωρίς να μιλάει ο ίδιος κι έτσι πιστεύω -χωρίς να βάζω το χέρι μου στη φωτιά- ότι μπορεί να κάνει κάτι πολύ καλό αν έχει και τη στήριξη του συμβουλίου. Ένα συμβούλιο που, αν εξαιρέσουμε τον Μιχαλολιάκο, περιλαμβάνει νέους ανθρώπους που αγαπάνε την Αθήνα κι όχι την πολιτική, τρανό παράδειγμα ο κατ' εμέ συμπαθέστατος Γιώργος Αμυράς. Η Αθήνα πρέπει να γίνει μια πόλη που δεν φοβίζει τους κατοίκους της, που δεν έχει φοβικά και κλειστοφοβικά σύνδρομα και κάνει τους ανθρώπους της να νιώθουν ασφαλείς. Μια πόλη που προσφέρει όλα αυτά που μπορεί και επιβάλλεται να δώσει. Συνθήκες μιας πραγματικά καλής ζωής σε Έλληνες και ξένους. Όχι στα γκέτο, όχι στις γωνίες, τους δρόμους και πλατείες που κυριαρχούν τα ναρκωτικά, η παρακμή και η εγκληματικότητα, όχι σε μια πόλη που σε διώχνει και δεν σε προσελκύει αν δεν ανήκεις σε μια περιθωριακή κάστα ανθρώπων. Μακάρι να ανταποκριθεί στις προσδοκίες όλων των Αθηναίων, και όχι μόνο, ο Γιώργος Καμίνης. Πρέπει.
Όσο για τον Γιάννη Μπουτάρη τί να πεις;! Και μόνο το γεγονός πως ο Άνθιμος τον πολέμησε τόσο και είχε πει εκείνο το υπερφίαλο -ακόμη και για τα δεδομένα του εν λόγω ανθρώπου- "όσο υπάρχει Άνθιμος, Μπουτάρης στη Θεσσαλονίκη δεν βγαίνει", αρκεί για να γουστάρω με τρέλα που βγήκε (ζητώ ταπεινά συγνώμη για την αργκό, αλλά δεν βρίσκω πιο αντιπροσωπευτική φράση γι' αυτό που αισθάνθηκα)! Ναι, είναι ένας άνθρωπος με ψεγάδια, πολλά, έχει παραδεχτεί ότι υπήρξε αλκοολικός, κλίνει προς την αριστερά -ε, για τον Άνθιμο, αν αυτό δεν είναι πρόβλημα και αμαρτία τί είναι;- φοράει σκουλαρίκι, απάντησε χιουμοριστικά (δυστυχώς, πολλοί, όπως και η μανούλα μου δεν το αντελήφθη έτσι, γιατί βλέπετε μερικές φορές η προσήλωση στην πίστη, στην Εκκλησία και όχι στον ίδιο το Θεό ως κάτι διαφορετικό-γιατί σήμερα είναι δύο διαφορετικά πράγματα ως επί το πλείστον- οδηγούν σε απενεργοποίηση της κριτικής σκέψης) πως θα προβάλλει η τοπική τηλεόραση προνοταινίες -ενώ και τώρα πορνό δεν προβάλλει;- και είναι ένας κανονικός άνθρωπος. Γι' αυτό το καταχάρηκα που βγήκε!
Ο Μπουτάρης δεν θα ζήταγε ποτέ -νομίζω- επανακαταμέτρηση, κάτι που ζητά αυτή τη στιγμή ο Κώστας Γκιουλέκας. Θα έδινε τα συγχαρητήριά του και θα έφευγε αξιοπρεπώς. Αυτή την εντύπωση μού έχει δώσει, γιατί δεν τρέχει σε εκπομπές και σταθμούς, σε αντίθεση με τον κ. Γκιουλέκα. Θα ευχηθώ η επανακαταμέτρηση να αποδείξει την περίτρανη νίκη του Γιάννη Μπουτάρη κι εκείνος να ανταποκριθεί στις προσδοκίες των ψηφοφόρων. Γιατί ναι, καλός ο χαβαλές, καλή η πολιτική μαγκιά και το κίτρινο χρώμα για να έχουμε κάτι να λέμε, αλλά μετά τον Παπαγεωργόπουλο και τα εκατιμμύρια που χάθηκαν στη δημαρχία, χρειάζεται κάποιος που να πράξει τα δέοντα για μια χαλαρή, όμορφη, καθαρή, φροντισμένη και ανθρώπινη Θεσσαλονίκη. Έτσι, κύριε Μπουτάρη μου που τόσο σας υποστηριζα όλον αυτό τον καιρό; Το ΠΑΣΟΚ δεν είναι από τα αγαπημένα μου, άλλοι όμως υποστηρικτές σας κι εσείς μου εμπνέετε κάτι ιδιαίτερο, μην απογοητεύεσετε όλους εμάς που το νιώσαμε αυτό.
Γιατί εδώ θα είμαστε κυρ- Γιάννη μου κι αν μας απογοητεύσετε, όσο καλά λόγια κι αν γράφτηκαν, έτσι θα γραφτούν και τα άλλα, τα κακά, εφόσον θα είναι αλήθεια.
Δεν θα αναφερθώ και πάλι στην αποχή που ήταν τεράστια. Δεν θα ξαναπώ ότι δεν αποτελεί πολιτική πράξη, αλλά περίτρανο δείγμα αδιαφορίας και αποποίησης πολιτικών και κοινωνικών ευθυνών. Τα έχω ήδη επαναλάβει πολλάκις. Το μόνο που θα πω είναι το εξής: Αν δεν ψηφίζετε δεν έχετε κανένα δικαίωμα να απαιτείτε, να παραπονιέστε, να διαμαρτύρεστε για το παραμικρό. Όσο αδιαφορείτε, τόσο θα αδιαφορούν. Εγώ ήμουν χάλια κι όμως πήγα, όχι για να ψηφίσω κάποιον για περιφερειάρχη, αλλά για να ρίξω το άκυρο, δηλώνοντας ότι κανένας από τους δύο δεν είναι για μένα άξιος να διοικήσει αυτή την περιφέρεια. Σηκώθηκα να πάω για να ψηφίσω ένα χ, όχι κάποιον, ένα χ. Και όλοι οι υπόλοιποι γιατί δεν μπορούσαν να πάνε; Είναι πολλά 10-15 λεπτά από τη ζωή σου που θα καθορίσουν τις συνθήκες αυτής;
Προσωπικά, νομίζω πως όχι, αλλά πάλι, τί ξέρω κι εγώ, ε;

Υ.Γ. Με Καμίνη και Μπουτάρη η Αθήνα μεθυσμένη για Σαλονίκη θα σαλπάρει!
Γλιτώσαμε τον Κικίλια βρε παιδιά! Τον Σγουρό όμως, όχι.