Έκανε δώρο στους ακροατές μας διπλές προσκλήσεις για την παράσταση στην οποία πρωταγωνιστεί και για την οποία μιλήσαμε, το "Cuba Libre" που παρουσιάζεται στο θέατρο Αγγέλων Βήμα και φυσικά, μας έκανε να αναθεωρήσουμε την άποψη που είχαμε για εκείνον ως πιο απόμακρο και όχι ιδιαίτερα χαμογελαστό και ανοιχτό. Διαψευστήκαμε.
Τα προφανή είναι ότι πρόκειται για έναν γοητευτικό άνδρα και ταλαντούχο ηθοποιό, όλα τα υπόλοιπα, όμως, τα ανακαλύψαμε σήμερα.
Οι πρώτες εντυπώσεις έχουν να κάνουν με το ότι είναι πολύ ψηλός, κομψός, με ένα τεράστιο χαμόγελο-τατουάζ (έχει, βέβαια, κι ένα κανονικό τατουάζ στο μπράτσο), μάτια που πετούν σπίθες παιδικού ενθουσιασμού και σε κοιτούν ευθέως χωρίς να στρέφουν αλλού το βλέμμα.
Η πειρακτική του διάθεση ήταν διάχυτη στην ατμόσφαιρα, αλλά κάθε φορά που με μια ερώτηση αισθανόμασταν όπως... ο ποδοσφαιριστής που πάει να βάλει γκολ τέσσερα μέτρα από τα δίχτυα κι εκείνη την ώρα ο διαιτητής σφυρίζει λήξη, ένιωθε την ανάγκη να επανορθώσει, μας ζητούσε συγγνώμη που έκανε πλάκα και μας απαντούσε σοβαρά.
Τόνισε ότι θα μας περιμένει οπωσδήποτε στην παράσταση και να πάμε, όχι απλώς να το λέμε έτσι, όπως -σαφώς- συμβαίνει πολλές φορές σε τέτοιες περιπτώσεις (αλλά, σίγουρα δεν γίνεται πάντα επίτηδες). Και θα το κάνουμε, γιατί απ' ό,τι καταλάβαμε από τη συζήτηση, πρόκειται για μια ενδιαφέρουσα παράσταση, κυρίως λόγω θέματος και αισθητικής.
Μάθαμε, ακόμη, αρκετά ενδιαφέροντα πράγματα για τον ίδιο και την πορεία του μέχρι την ευρεία αναγνωρισιμότητα. Ξεκίνησε τις σπουδές του στο θέατρο στα 26 του χρόνια, γέννημα-θρέμμα Αθηναίος, αλλά με καταγωγή από μητέρα Μικρασιάτισα και πατέρα Συριανό. Η πρώτη επαφή του με το θέατρο ήταν μια παράσταση θεάτρου δρόμου που παρακολούθησε και τον γοήτευσε τόσο ώστε να θέλει να κάνει σεμινάρια γι' αυτό. Οι ακροβάτες όμως, τον πήραν μαζί τους στο Φεστιβάλ Μεσογείου όπου έκανε ισορροπία σε σκοινί και περπατούσε σε ξυλοπόδαρα.
Αυτή η εμπειρία, ανέφερε, ήταν και σκληρή και άγρια, αλλά και πάρα πολύ όμορφη, καθώς η ελευθερία του να παίζεις στο δρόμο ήταν μοναδική. Αυτή η στιγμιαία συνάντηση με την τέχνη του περαστικού, όπως είπε χαρακτηριστικά, που σταματά να κάνει ένα τσιγάρο (αν και ο ίδιος το έχει κόψει πια), να δει λίγο και να συνεχίσει την πορεία του, του έμαθε πολλά.
Το κυριότερο όλων ήταν ότι είναι υπεύθυνος για τον διπλανό του, πρέπει να τον κρατάς, να τον στηρίζεις, αλλιώς θα πέσει. Η έννοια της συνεργασίας έγινε, λοιπόν, κάτι πάρα πολύ σημαντικό κι είναι αυτό ακριβώς το στοιχείο που αποζητά και στις δουλειές του γενικά και στο θέατρο ακόμη πιο συγκεκριμένα.
Το κυριότερο όλων ήταν ότι είναι υπεύθυνος για τον διπλανό του, πρέπει να τον κρατάς, να τον στηρίζεις, αλλιώς θα πέσει. Η έννοια της συνεργασίας έγινε, λοιπόν, κάτι πάρα πολύ σημαντικό κι είναι αυτό ακριβώς το στοιχείο που αποζητά και στις δουλειές του γενικά και στο θέατρο ακόμη πιο συγκεκριμένα.
Οι ηθοποιοί που δεν είναι ιδιαίτερα συνεργάσιμοι και το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι ο εαυτός τους φαίνονται, όπως είπε. Είναι εκείνοι που στη σκηνή συνήθως είναι βαρετοί.
Δεν ένιωσε ποτέ ότι χάνεται στην υπερβολή του lifestyle που ακολουθεί τους αναγνωρίσιμους -από την τηλεόραση- ανθρώπους. Θέτει τα όριά του και δεν έχει επιτρέψει μέχρι τώρα -ούτε πρόκειται, όπως σημείωσε- να εισβάλλουν στη ζωή του και στα προσωπικά του. Δεν είναι αυτή η δουλειά του, εκείνος είναι ηθοποιός. Τα όνειρά του, άλλωστε, κινούνται γύρω από το θέατρο, ίσως και τον κινηματογράφο, αλλά δεν ονειρεύεται για την τηλεόραση. Είναι σίγουρος, ήρεμος, κατασταλαγμένος. Αστειεύεται με το σχόλιό μου ότι προφανώς όταν ξεκίνησε κι έπεσαν όλα τα περιοδικά πάνω του ανακηρύσσοντάς τον "άνδρα της χρονιάς", θα μπορούσε να έχει ξεφύγει, να το πιστέψει και να τον παρασύρει όλο αυτό. Δεν κυκλοφορούσε με λιμουζίνες όμως, ούτε "με ένα εξώφυλλο ιλουστρασιόν περιοδικού ανά χείρας, αλλά τί εκπληκτικό, μια ολόκληρη χρονιά δική του;!, σχολιάζει και γελάει.
Δεν τον ενοχλεί η -πολλές φορές αγενής- συμπεριφορά των θεατών που μπορεί να μιλάνε, να καπνίζουν, να κάνουν φασαρία, να μην σέβονται τον ηθοποιό, γιατί ίσως γι' αυτούς είναι πιο σημαντικό αυτό που θέλουν να κάνουν. Ίσως πάλι, να μην εκτιμούν τον ηθοποιό θεωρώντας τον "πρόχειρο", επειδή τον έχουν μπροστά τους. Αλλά, έχει παίξει στον δρόμο, οπότε αυτά του φαίνονται ασήμαντα. Το σημαντικό είναι να έρχεται κόσμος σε μια παράσταση, γι' αυτό γίνεται άλλωστε, για να την δουν πολλοί θεατές.
Όσο για την θεατρική παιδεία στην Ελλάδα, είναι τόση όση και η παιδεία γενικά. Έχει όσο χώρο της δίνουμε. Υποστηρίζει, ωστόσο, ότι αν ξεκινήσει ο καθένας να διορθώνει τον εαυτό του, τότε θα μπορέσει να διορθώσει και τον κόσμο.
Εκεί, στο τέλος της κουβέντας, μας έδωσε και τη συνταγή του κοκτέιλ cuba libre, μιας και το 'χε υποσχεθεί εξ αρχής, οπότε δεν μπορούσε να κάνει αλλιώς.
Ένας ενδιαφέρων άνθρωπος που περάσαμε μαζί του ένα ευχάριστο απόγευμα Παρασκευής στην πρώτη του ραδιοφωνική συνέντευξη που, απ' ό,τι μας είπε, του άφησε τις καλύτερες εντυπώσεις. Και χαιρόμαστε γι'αυτό.
Αν θέλετε να ακούσετε την εκπομπή, μπορείτε κάνοντας κλικ εδώ.
Τα στοιχεία της παράστασης:
"Cuba Libre", του Nilo Cruz
Μετάφραση: Μαργαρίτα Δαλαμάγκα - Καλογήρου
Σκηνοθεσία: Αναστασία Ρεβή
Κοστούμια: Μαρία Κονομή
Παίζουν: Παναγιώτα Βλαντή, Αντιγόνη Δρακουλάκη, Αντώνης Καρυστινός, Αργύρης Γκαγκάνης
Σχεδιασμός Φωτισμών: Γιάννης Κατσαρής
Φωτογραφίες: Έφη Χαλιόρη
Θέατρο Αγγέλων Βήμα, Σαρωβριάνδου 36, Ομόνοια.
Τηλ. 210 5242211 & 210 5242213
Ημέρες και ώρες παραστάσεων: Τετάρτη:19.00, Πέμπτη: 20.00, Παρασκευή: 20.00, Σάββατο: 20.00, Κυριακή: 19.00
