Γεμίζει η σκηνή καρέκλες, γιατί πρόκειται για το θεατρικό έργο του Ευγένιου Ιονέσκο "Καρέκλες" του 1952.
Ένας άντρας και μια γυναίκα ζουν 70 χρόνια μαζί, μόνοι, αποκομμένοι από τον υπόλοιπο κόσμο. Μοναδική συντροφιά τους, τα παιχνίδια που έχουν εφεύρει για να διασκεδάζουν κι οι αναμνήσεις που εξιστορούνται ξανά και ξανά... Η γυναίκα πιστεύει πως ο άντρας της είναι σοφός και σημαντικός, τόσο που αν ήθελε θα μπορούσε να γίνει κάτι πολύ σπουδαίο! Ο άντρας έχει ένα πολύ σημαντικό μήνυμα να μεταδώσει στον κόσμο, κάτι που θα αλλάξει για πάντα τα δεδομένα, έχει τη λύση. Αλλά για ποιο πράγμα;
Έφτασε, λοιπόν, η μέρα που θα μοιραστεί το μήνυμά του με την ανθρωπότητα. Κάλεσε όλους τους σημαντικούς ανθρώπους, τους πλούσιους και τους σοφούς και περιμένει την άφιξή τους. Η σοφία κρίνεται πάντα με τα φτωχά, και όχι πάντα αντικειμενικά, ανθρώπινα δεδομένα. Όλα είναι έτοιμα, μόνο που ο άντρας δεν μπορεί να μιλήσει μπροστά σε τόσο κόσμο, αρχίζει να διστάζει πριν καταφθάσουν οι πρώτοι καλεσμένοι. Δεν βρίσκει τα κατάλληλα λόγια, δεν μπορεί να εκφράσει σωστά αυτό που θέλει να πει.
Μα, υπάρχει λύση! Έχουν καλέσει τον ομιλητή, αυτός θα πει όσα θέλει ο άνδρας. Και ξαφνικά η πόρτα χτυπά, οι καλεσμένοι φθάνουν, αόρατοι, μόνο σημάδι της όποιας άφιξής τους, οι καρέκλες που αρχίζουν να γεμίζουν ασφυκτικά τον χώρο. Άδειες καρέκλες που υποδηλώνουν την ύπαρξη (ή μη;) ανθρώπων. Άδειες καρέκλες σαν άδειες ψυχές...γυμνές.
Αστείες στιγμές με τις καρέκλες που υποτίθεται πως είναι πραγματικά πρόσωπα -οι δύο πρωταγωνιστές ερωτοτροπούν και επιδίδονται σε ερωτικές περιπτύξεις μ' αυτές για να κάνουν τον σύντροφό τους να ζηλέψει. Η γυναίκα, μάλιστα, μοιράζει στους παρευρισκόμενους πρόγραμμα, σάμαλι, κωκ με τον δίσκο της.
Μέσα από ένα σύννεφο καπνού έρχεται ο βασιλιάς, κανείς δεν τον βλέπει, αλλά το ζευγάρι του μιλά και περιμένει τον ομιλητή να φθάσει για να πει όσα θέλει ο άνδρας. Ο ομιλητής έρχεται στο τέλος, μα είναι κωφάλαλος, πώς να μιλήσει, πώς να μεταφέρει το πολυπόθητο μήνυμα;
Κι εκείνοι κάνουν την ηρωική έξοδο...
Ένα έργο που ανήκει στο θέατρο του παραλόγου και αναφέρεται στην αποξένωση των ανθρώπων, στην απομόνωσή τους, στην έλλειψη επικοινωνίας, αλλά ταυτόχρονα στην απόλυτη ανάγκη για επαφή.
Η μοναξιά που χτίζεις μόνος, σηκώνοντας τείχη και αφήνοντας τον υπόλοιπο κόσμο έξω από αυτά. Η ανάγκη να σε αποδεχθούν, να βρεις ανθρώπους να σε ακούσουν, να σε συγχωρήσουν, να σ' αγαπήσουν. Να απαλύνουν τον πόνο που αρνείσαι να αποχωριστείς κι ίσως, δημιούργησες.
Ο άνδρας άφησε κάποτε την μητέρα του να πεθάνει στη μέση του πουθενά, το παιδί τους κάποτε έφυγε και τους άφησε, χωρίς να θέλει να τους ξαναδεί. Η εγκατάλειψη που σε πονά και σ' ακολουθεί, η εγκατάλειψη που σαν φαύλος κύκλος επαναλαμβάνεται κι αφήνει βαθιές πληγές. Προσπαθούν να την ξεχάσουν, σαν να μην συνέβη ποτέ, αλλά τώρα άνοιξαν την πόρτα τους στους έξω κι αυτό σημαίνει πως άνοιξαν και σε όσα είχαν επιλεκτικά αφήσει εκτός.
Είχε κάποτε φίλους που έγιναν εχθροί, στράφηκαν εναντίον του, είτε έφερε ευθύνη είτε όχι και αποφάσισε να μην ξαναεμπιστευθεί.
Ακόμη κι αν δεν μάθουμε ποτέ ποιο ήταν το μήνυμα του άνδρα προς την ανθρωπότητα, έχουμε μάθει κάτι πολύ σημαντικό. Οι άνθρωποι βλέπουν σημαντικά τα ασήμαντα, επενδύουν χρόνο από τη ζωή τους στο να επιρρίπτουν ευθύνες και να νιώθουν ενοχές, φοβούνται να ζήσουν με τους άλλους αποδεχόμενοι τα τρωτά τους σημεία και τα λάθη κι επιλέγουν την απομόνωση. Μεταξύ της επαφής με το ενδεχόμενο της απογοήτευσης και της εκ προοιμίου απόσυρσης από τον κόσμο, της μοναξιάς, επιλέγουν το δεύτερο.
Βρισκόμαστε ξαφνικά σε μια Βαβέλ, μόνο που μιλάμε την ίδια γλώσσα, αλλά ούτε επικοινωνούμε, ούτε συνεννοούμαστε.
Μια παράσταση με τους εξαιρετικούς κι απολαυστικούς Όλια Λαζαρίδου και Αντώνη Καφετζόπουλο σε υπέροχες ερμηνείες, πολύ-πολύ γέλιο, μια λιτή, αλλά πάρα πολύ δυνατή σκηνοθεσία από τον ταλαντούχο Ευριπίδη Λασκαρίδη σε ένα έργο που σχολιάζει πολύ σοβαρά θέματα παρουσιάζοντάς τα άκρως κωμικά.
Αν δεν έχετε ήδη παρακολουθήσει παράσταση αυτού του είδους, ήρθε η στιγμή!
Ιάκχου 16 Γκάζι, (στάση Μετρό Κεραμεικός)
Τηλέφωνο 210-3479169
Συντελεστές:
Σκηνοθεσία: Ευριπίδης Λασκαρίδης
Μετάφραση: Όλια Λαζαρίδου, Ευριπίδης Λασκαρίδης
Σκηνικά-Κοστούμια: Άγγελος Μέντης
Φωτισμοί: Αλέκος Γιάνναρος
Μουσική σύνθεση : Γιώργος Πούλιος
Παίζουν:
Όλια Λαζαρίδου, Αντώνης Καφετζόπουλος
Ημέρες και ώρες παραστάσεων:
Κάθε Τετάρτη & Κυριακή στις 19.00
Κάθε Πέμπτη, Παρασκευή και Σάββατο στις 21.00.
Τιμές εισιτηρίων:
17 ευρώ – Γενική είσοδος
12 ευρώ – Φοιτητικό/Νεανικό
6 ευρώ – 6 θέσεις σε κάθε παράσταση για φοιτητές δραματικών σχολών και θεατρικών σπουδών
